به گزارش شهرآرانیوز، مدرسه رفتن بچهها، مسئولیتهای مادرانه را چند برابر میکند. حالا فقط پای بازی و مراقبت در میان نیست؛ باید نگران تکالیف شب، ساعت خواب و بیداری، تغذیه و حتی حالوهوای روحی کودک هم بود. در ادامه، تلاش کردهایم با راهبردهایی عملی در سه بخش «مشق شب»، «تغذیه» و «مدیریت خواب»، بخشی از این نگرانیها را کم کنیم.
برای انجام تکالیف، زمان ثابتی در روز در نظر بگیرید. وقتی کودک بداند بعد از مدرسه، کمی استراحت و بعد مشق دارد، ذهنش آمادهتر میشود. یک روال روزانه ثابت، انتقال بین فعالیتها را آسانتر میکند.
فضای انجام تکالیف باید آرام و بدون حواسپرتی باشد؛ تلویزیون خاموش، موبایل دور از دسترس. اگر امکان دارد، یک فضای اختصاصی—even کوچک—برای نوشتن مشق در نظر بگیرید تا کودک احساس تعلق و تمرکز بیشتری داشته باشد.
با کودک درباره هدف تکالیف صحبت کنید و بعد از پایان مشق، کارش را ببینید. تحسین تلاش، حتی بیشتر از نتیجه، حس موفقیت را در او تقویت میکند.
به جای تمرکز بر نمره، تلاش کودک را تشویق کنید. جملاتی مثل «خوشحالم تلاش کردی» اثر بیشتری از تذکرهای تند دارد. میتوانید از یک سیستم پاداش ساده و کوچک هم استفاده کنید.
تکالیف بزرگ را به بخشهای کوچک تقسیم کنید. استفاده از چکلیست یا زمانسنج به کودک کمک میکند استرس کمتری داشته باشد و احساس کنترل بیشتری کند.
در جریان انتظارات معلم باشید و اگر مشکلی وجود دارد، آن را زودتر مطرح کنید. این ارتباط، از انباشته شدن فشار روی کودک جلوگیری میکند.
کودک فقط دانشآموز نیست؛ زمان بازی، استراحت و فعالیت خلاقانه برای سلامت روان او ضروری است.
اگر کودک در مدرسه غذا نمیخورد، قبل از نگرانی، دلیلش را پیدا کنید.
با آرامش با او گفتوگو کنید؛ شاید اضطراب، بیاشتهایی یا دوست نداشتن غذا دلیلش باشد.
کودک را در انتخاب چاشت شریک کنید تا احساس مالکیت داشته باشد.
غذاهای ساده، متنوع و خوشرنگ آماده کنید.
زمان مشخصی برای خوردن چاشت در نظر بگیرید.
با معلم همکاری کنید تا محیط غذا خوردن برای کودک کماسترستر شود.
ساعت خواب و بیداری ثابت، بدن کودک را تنظیم میکند. اتاق خواب باید ساکت، تاریک و خنک باشد.
بهجای بیدار کردن ناگهانی، از صدا یا موسیقی ملایم استفاده کنید. یک صبحانه جذاب هم میتواند انگیزه بیدار شدن باشد.
مسواک، لباس، صبحانه؛ اگر ترتیب این کارها ثابت باشد، کودک کمتر مقاومت میکند. چکلیست تصویری هم کمککننده است.
بیدار شدن بهموقع را تحسین کنید و در صورت نیاز، پاداشهای کوچک در نظر بگیرید.
وقتی کودک بداند خواب کافی روی یادگیری و حال خوبش اثر دارد، همکاری بیشتری میکند.
اگر کودک به خواب بیشتری نیاز دارد یا تحت استرس است، برنامه را متناسب با شرایطش تنظیم کنید و در صورت لزوم از مشاور کمک بگیرید.