به گزارش شهرآرانیوز، خانم زهرا علیرضایی که او را به نام مهربان می‌شناسند، حوالی دهه هشتم زندگی روضه چند ده ساله موروثی پدر و مادرش را که در روستایشان برگزار میشده به محله‌ای در حاشیه شرقی مشهد آورده و دهه اول محرم هر سال برپا می‌کند.
آن‌هم در پذیرایی کوچکی که هنوز پشتی‌های قرمز قدیمی روی کناره‌های سفید و سماوری روی میز کوچک کنار اتاق روی آن خودنمایی می‌کند. خانم مهربان پای ثابت روضه‌های محله است.
کفش‌های شرکت‌کنندگان در روضه خانم مهربان همیشه جفت است، چون صاحب مجلس همیشه یک نفر را مامور مرتب کردن کفش‌ها می‌گذارد. یک نفر که مثل خودش معتقد باشد خاک کفش عزاداران امام حسین روشنی بخش چشم و خانه آنهاست.
روضه خانم مهربان در محله طبرسی همچنان دهه اول محرم پابرجاست.
