محله‌ای را می‌شناسم در شهرک مهرگان مشهد که با آمدن ماه محرم، روضه‌های شبانه اش خانه به خانه می‌چرخد تا پایان ماه صفر. از گریه بر سیدالشهدا و یارانش شروع می‌شود به مجلس عزا بر وفات پیامبر و شهادت نور چشم امیرالمومنین و غربت غریب الغربا که خاتمه می‌یابد. ماه محرم برای این محله صفای دیگری دارد. مادران که لباس‌های عزای کودکانشان را پیش از رسیدن ماه عزای اباعبدالله تهیه کرده اند و برای دخترانشان چادر سیاه دوخته اند در روضه‌ها به سر آن‌ها می‌کنند و آن‌ها هم با آن چهره کودکانه شان یادآور کودکان کاروان کربلا می‌شوند.
در این داغی تابستان برپایی روضه ها، شب‌ها علاوه بر فرار از گرمای طاقت فرسای روز، مرد‌های محله را هم که خسته و مانده از سرکار به خانه بازگردانده، پای منبر و محفل امام حسین (ع) می‌کشاند و با نوشیدن چای روضه خستگی روزشان را هم همانجا از تن به در می‌کنند.
از ابتدای محرم هر ۱۰ شب تا آخر ماه صفر را یکی از همسایه‌ها بانی برپایی مراسم می‌شود. حیاط باصفای خانه اش را با فرش‌های قرمز لاکی می‌پوشاند، دیوار‌ها را سیاه پوش می‌کند، متکا‌ها را با تشکچه‌های پوشیده شده از ملحفه‌های سفید دور تا دور حیاط خانه اش قرار می‌دهد تا مهمانان عزا به بهترین نحو تکریم شوند. معمولا حیاط خانه‌ها برای مرد‌ها و داخل خانه‌ها هم برای خانم‌ها آماده پذیرایی می‌شود.
به هر خانه که وارد شوی بساط سماور و چای روضه را گوشه‌ای از خانه می‌بینی. آخر از قدیم گفته اند چای روضه متبرک است. چه حاجت‌هایی که همین چای و چه شفا‌هایی که نداده است. چای روضه هر شب گلوی تشنه عزاداران را سیراب می‌کند. بانی مراسم اگر در توانش باشد حتما پذیرایی دیگری هم فراهم می‌کند؛ از گرداندن دیس‌های حلوا با تزیین‌های زیبا که هنرمندانه با پودر نارگیل و خلال بادام و پسته پوشانده شده بگیر تا میوه و خرما و .... بعضی شب‌ها هم خیّری از راه می‌رسد و همه عزاداران را به شام پربرکت عزا، متنعم می‌کند.
گاهی این غذا، دیگ‌های بزرگ شله یا همان غذای محبوب مشهدی هاست گاهی هم در حد یک ساندویچ کوکو یا فلافل است. اما مهم برکت این غذاست که هر کسی به خانه برده، معنویتش را زیر دندانش چشیده.
همه این هماهنگی‌ها را مردم محله به همراه آقا سید که روحانی محله است و همسرش انجام می‌دهند. آقا سید خانه اش را از همان ابتدا که خرید تبدیلش کرد به حسینیه و خانه مجاور آن را خودش مستاجر است.
حسینیه آن‌ها نه فقط در ماه محرم و صفر که در کل طول سال محل رفت و آمد اهالی محله ست. در ایام عزای اهل بیت (علیهم السلام) مراسم روضه خوانی برپاست. در دیگر ایام سال یا شب‌ها مراسم دعای توسل و کمیل برگزار می‌شود و یا محلی برای برپایی کلاس‌های آموزشی برای کودکان و بزرگسالان است. از کلاس‌های ورزشی مثل ژیمناستیک و آمادگی جسمانی بگیر تا کلاس‌های هنری مثل خیاطی و آشپزی و شیرینی پزی.
در روزگاری که گرفتاری‌های روزمره و زندگی‌های پرمشغله مردم را از هم دور کرده، این حسینیه توانسته همدلی و همراهی را در بین مردم محله ایجاد کند و شور و شعور دیگری به محله ببخشد. چراغش همیشه فروزان باد.
