کاهش وزن پس از زایمان یک فرایند تدریجی است راهکار‌هایی برای سرحال‌ماندن گیاهان آپارتمانی در فصل پاییز داشتن فعالیت بدنی یک الزام اجباری برای بیماران قلبی است اسید‌های چرب امگا۳ موجود در گردو برای عملکرد مغز، حافظه و عملکرد شناختی، حیاتی است اختلال در عملکرد تیروئید می‌تواند روی فرکانس رشد فعال مو‌ها تأثیرگذار باشد از نان بلوط تا شله ناردون در روستای «اَلگن» کهگیلویه و بویراحمد نام کودک می‌تواند بر هویت، شخصیت و وضعیت اجتماعی‌اش تأثیر بگذارد سهم بالای بانوان متقاضی آزمون پروانه کارآموزی وکالت کانون‌های وکلای دادگستری هر کسی سی خودش! تشخیص و کاهش شرمندگی در کودکان، یک مهارت ضروری برای همه والدین است ۱۷ پایگاه اورژانس بانوان در شهر‌های بزرگ کشور فعال است ایران رتبه ششم مشارکت زنان در مشاغل مرتبط با گردشگری در جهان را دارد با علائم پوستی دیابت یا پیش‌دیابت بیشتر آشنا شوید شناسایی ۶۰۰ مادر مبتلا به سوء‌تغذیه در استان سمنان مصرف روزانه خرما به بهبود سلامت مغز و حافظه کمک می‌کند بهترین ورزش برای زنان باردار، یوگا است جمعی از بانوان مشهدی درراستای کمک به مردم لبنان و فلسطین، تصمیم به «کنشگری زنانه» گرفتند
سرخط خبرها
طوبی خانم، گنجینه صبر و عاشقی

طوبی خانم، گنجینه صبر و عاشقی

  • کد خبر: ۲۴۳۴۱۷
  • ۱۶ مرداد ۱۴۰۳ - ۰۰:۳۱
طوبی خانم گنجینه است. درست است که قصه همسرش و ۲۹ سال عاشقی اش کتاب شده؛ اما هنوز جای کار دارد تا فیلمسازان و نویسندگان دیگر به سراغش بروند و این الگوی صبر و عاشقی را به جامعه معرفی کنند.

به گزارش شهرآرانیوز، هشت سال است که طوبی خانم بدون همسرش روز‌ها را به شب می‌رساند و هر روز یادش می‌کند. ۲۹ سال با عشق از همسری پرستاری کرده است که شاید اگر هر کسی جای او بود عطای زندگی را به لقایش می‌بخشید، اما او استوارتر از قبل و عاشق‌تر از روز‌های قبل از مجروحیت همسرش، حاج رجب محمدزاده، زندگی را در کنارش ادامه داد و در مقابل طعنه و کنایه‌های دیگران قد علم کرد تا مبادا ترکش نگاه نامردمان شهر به صورت از دست رفته بابارجب اصابت کند هرچند تیر طعنه‌ها تا سال‌ها مهمان دل او و تمامی اعضای خانواده اش بود و بابا رجب را یک بار سکته داد.

کسی چه می‌داند در این ۲۹ سال و در این هشت سال چه بر طوبی خانم گذشته است. پسر بزرگش می‌گوید «درست است که بابا ۷۵ درصد مجروحیت جسمی و کمی هم جراحت شیمیایی داشت و زندگی برایش سخت شده بود و حتی نمی‌توانست فرزندانش را ببوسد یا به راحتی غذا و آب بخورد و همیشه با سرنگ و نی، غذای مورد نیازش را دریافت می‌کرد؛ اما با همین وضعیت هم که کنارمان بود قوت قلب خانواده به ویژه مادرم بود و حالا بعد از رفتن پدر، بیش از همه مادرم سختی کشیده است؛ چون عاشقانه حاج آقا را دوست داشت.»

مراسم هشتمین بزرگداشت شهید رجب محمدزاده معروف به بابارجب که در تالار شهر برگزار شده بود تمام شد. دلم می‌خواست از نزدیک این بانوی استوار که قد خم نکرده در مقابل طوفان حوادث فراق و عاشقی را از نزدیک ببینم. مثل من کم نبودند و هر کسی که ارادتی داشت سعی می‌کرد سلام و احوالپرسی با حاجیه خانم داشته باشد و از او طلب دعای خیر کند.

طوبی خانم با وجود خستگی‌ای که داشت با روی باز از همه استقبال می‌کرد؛ حتی مرا که تا بحال ندیده بود تا جلو رفتم دستش را به سمتم دراز کرد تا روبوسی کند. از این همه مهر هم خوشحال شدم و هم تعجب کردم. صورتش مثل پوست بچه‌های خردسال نرم بود. حس مادرانه اش در همین چند ثانیه را می‌شد فهمید. برای همه دعای خیر می‌کرد و عاقبت بخیری را طلب می‌کرد.

خواستم حالا که کوله باری از تجربه عاشقی کنار رزمنده‌ای عاشق‌تر را داشته چند کلامی مرا میهمان کند. حرفش فقط یک چیز بود. اینکه حضرت زهرا (س) را الگوی خودمان قرار دهیم و حجابمان را حفظ کنیم. دختران و زنان ما به حرف رسانه‌های خارجی و وسوسه‌های شیطانی شان نکنند و بدانند این حجاب است که عزت زن را حفظ می‌کند نه چیز دیگر. حرف هایش برایم مثل گنج بود. شاید اینها را زیاد شنیده باشم، اما فرق می‌کند از زبان چه کسی، چه حرفی را بشنوی.

طوبی خانم گنجینه است. درست است که قصه همسرش و ۲۹ سال عاشقی اش کتاب شده؛ اما هنوز جای کار دارد تا فیلمسازان و نویسندگان دیگر به سراغش بروند و این الگوی صبر و عاشقی را به جامعه معرفی کنند، آن هم در این وانفسای قحطی الگو‌های مناسب برای زنان و جنگ رسانه‌ای و روایت‌ها که در آن قرار داریم.

ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.