به گزارش شهرآرانیوز، یکی از عقاید خاص اردوزبانان این است که قبل و بعد از تشرف به عتبات عالیات در ایام اربعین و دهه پایانی صفر، به پابوسی شاه خراسان بیایند و در زیارت ابتدایی برات کربلا و در تشرف انتهایی مُهر قبولی زیارت‌های خود را از محضر امام رئوف بگیرند.
حال که دو ماه محرم و صفر گذشته است، زائران اردوزبان کشور‌های هند و پاکستان چه آنها که مقیم ایران هستند و چه نیستند، در قالب کاروان‌هایی که در پیاده‌روی اربعین حسینی شرکت کردند و در آیین جهانی اربعین حضور یافتند، راه خود را به سوی مشهدِ ایران ادامه می‌دهند تا رسم عزاداری خود را با زیارت حرم امام مهربانی‌ها تکمیل کنند. آنها هرساله با فرارسیدن چهارم ربیع‌الاول، در حرم مطهر رضوی گرد هم جمع می‌شوند تا ارادت خود را به امام‌رضا(ع) ابراز کنند و امسال برای پنجمین سال متوالی، این آیین معنوی از سوی مدیریت زائرین غیرایرانی آستان قدس رضوی برگزار شده است.
جمعیت زیادی در رواق امام‌خمینی(ره) جمع شده‌اند و فضای رواق به برگزاری مراسم عزاداری آیینی زائران اردوزبان اختصاص یافته است. زنان همپای مردان، با عبارت «نارای حیدری یاعلی» ندای تولی سرمی‌دهند تا نشان دهند پیرو حضرت علی (ع) هستند.
دختری جوان گوشه جمعیت نشسته است و دارد به سخنران گوش می‌دهد. نامش «قرات فاطمه» و اهل پاکستان است و ۱۶ سال بیشتر ندارد. اینکه دختری در این سن و سال، مزار ۱۱ امام را زیارت کرده باشد به ندرت یافت می‌شود، اما این توفیق را فاطمه بدست آورده است. او قبل از سفر اربعین به کربلا، یک سال قبل هم حج عمره نصیبش شده و اینها را نعمتی می‌داند که نمی‌تواند شکرش را بجای آورد. او درباره حال و هوای امروزش می‌گوید: خیلی خوشحالم که در این حریم حضور دارم و با وجود اینکه گناهکارم، اما خدا به من توفیق داده به این مکان مقدس پا بگذارم.
نصرت بانو ۴۶ ساله نیز اهل هند است و درباره حضورش در این مراسم آیینی می‌گوید: از اینکه بعد از زیارت حرم امام حسین (ع)، توفیق زیارت حرم امام رضا (ع) نصیبم شده بسیار خوشحالم. انگار پا به بهشت گذاشته ام و نمی‌توانم کلمه دیگری برای این حرم استفاده کنم. تمام غم و غصه هایم را یکجا فراموش کردم.
اینجا حریمی است که هر مذهبی و هر آیینی به آن پا می‌گذارد و آرامش روزی اش می‌شود. نصرت بانو وقتی گفت اهل تسنن است جا خوردم. او با این وجود، آمده تا ارادتش را به ساحت امام مهربانی‌ها ابراز کند و از او بخاطر این حضور قدردانی کند. اهمیت زیارت امام حسین (ع) در نگاه دین او نیز به قدری زیاد است که به گفته خودش نمی‌تواند قدر و ارزش آن را به زبان بیاورد.
زیب النسا نقوی که خودش یک سال است در بخش امور زائرین غیر ایرانی خدمت می‌کند و پاکستانی است و چند سالی مقیم ایران شده است هم در حال خدمت است و هم از اینکه در کنار هموطنانش ایستاده احساس شعف دارد. او که به زبان فارسی هم مسلط است می‌گوید: پیش از هر چیزی همیشه با خودم می‌گویم این لطف امام است که در حقم جاری شده؛ اگر هزار هزار برابر هم بتوانم نمی‌توانم شکر این نعمت را بجا بیاورم که مرا به عنوان خادم زائرانش انتخاب کرده است. من با خدمت به زائرانش، قلبم آرام می‌شود.
نقوی که تنها خودش و همسرش در ایران هستند و به راحتی نمی‌تواند با خانواده اش دید و بازدید داشته باشد حال که مادر و خواهر و برخی از اعضای خانواده اش در این مراسم حضور دارند بسیار خوشحال است و حس کودکی را دارد که به آرزویش رسیده است.
بی شک صحبت با هر یک از این زائران که هم عشق و ارادتشان به خاندان اهل بیت (ع) دیدنی است و هم از راهی دور به مشهد آمده اند شنیدنی است و هر کدام قصه خودشان را دارند. کاش فرصت بود و با آنها بیش از این هم کلام می‌شدیم.
مراسم عزاداری این شیعیان دلسوخته و مخلص نیز به پایان رسیده است و تا چهارم ربیع الاول سال آینده، امید که زنده باشیم و توفیق عزاداری آل الله نصیبمان شود و معرفتش بر ما افزون‌تر گردد.
