به گزارش شهرآرانیوز؛ منابع زیادی درباره زندگی حضرت‌ام البنین (س) دردسترس نیست، اما طبق گفته‌های مورخین ایشان سال پنجم هجری به دنیا آمده‌اند.
نام پدرشان حزام بن خالد از قبیله بنی کلاب (وی نوه دختری کلاب) و نام مادرش ثمامه دختر سهل بن عامر بن مالک بوده است. طایفه بنی‌کلاب بخصوص پدربزرگ و دایی‌های آن حضرت به شجاعت، رشادت و صفات نیکوی اخلاقی مشهور بودند و همین امر تأثیر بسیاری در ازدواج علی (ع) با ام‌البنین شد.
وقتی بانوی بزرگ اسلام حضرت فاطمه زهرا (س) به شهادت می‌رسد، فرزندان ایشان کوچک بودند، بنابراین امام علی (ع) تصمیم می‌گیرد تا با زنی با کمالات و رشیده ازدواج کند پس از برادرش عقیل که فردی مردم شناس بود کمک خواست. عقیل (ع) بعد از بالا و پایین بسیار بین قبایل و طوایف فاطمه دختر حزام بن خالد را از قبیله بنی کلاب به او معرفی می‌کند و عقیل (ع) به نیابت از امام علی (ع) مهمان منزل حزام می‌شود و در آخر مهمانی درباره خواستگاری از دخترشان فاطمه برای مولا علی (ع) سوال می‌کند و حزام با افتخار این وصلت را می‌پذیرد.
وقتی فاطمه دختر حزام وارد خانه امام علی (ع) شد و فرزندان آن حضرت را دید که در غصه از بین رفتن مادرشان در اوج جوانی هستند با خود عهد کرد که اولویت زندگی‌اش محبت به فرزندان زهرا (س) باشد و بتواند با محبت از درد و غم آنها کم کند تا جایی که حتی فرزندان خودش هم این حرکت مادرشان را والا دانسته و فرزندان زهرا (س) را بسیار احترام می‌کردند.
دوست داشتن فرزندان زهرا (س) تا جایی برای دختر حزام والا و فریضه شد که وقتی می‌دید امام علی (ع) او را «فاطمه» صدا می‌زند و کودکان زهرا (س) به یاد مادر غصه می‌خورند از مولا می‌خواهد دیگر او را به این نام صدا نزد و امام علی (ع) لقب‌ام البنین را به او می‌دهد و این لقب تا پایان عمر بر او می‌ماند.
نخستین فرزند‌ام البنین حضرت عباس (ع) به شمار بود؛ نقل است وقتی امام علی (ع) وقتی خبر تولد او را می‌شنود ابتدا بسیار شادی می‌کند، اما بعد شروع می‌کند به گریه کردن، وقتی علت را جویا می‌شوند، مولا می‌گوید او روزی در راه برادرش حسین و خاندان بنی هاشم جان خود را با رشادت فدا می‌کند.ام‌البنین بعد از عباس سه پسر دیگر به نام‌های عبداللّه، جعفر و عثمان به دنیا می‌آورد که همگی آنها در واقعه عاشورا جان خود را فدای امام حسین و خاندان پاکش می‌کنند و تنها بازمانده از فرزندان او نوه‌اش عبدالله بن عباس (پسر حضرت عباس (ع)) بود.