تداوم اردو‌های تیم ملی فوتسال بانوان بزرگسالان از برگزاری نمایشگاه محصولات فرهنگی و اشتغال خانگی تا اجرای گروه سرود کودکان خردسال در نخستین نشست «فتح نو» رصد دختران بازمانده از تحصیل در کشور توسط وزارت آموزش و پرورش دکتر علم‌الهدی: زنان باید باور اجتماع درباره معنای زن، جنگ و خانواده را تغییر دهند وعده کاهش وزن سریع از سوی تبلیغات وسوسه‌انگیز به زنان آشنایی با یادگار‌های ناشناخته گوهرشادخاتون والدین در آموزش احکام اسلامی به فرزندان چه مسئولیتی دارند؟ معرفی چند تکنیک ساده برای تقویت «شجاعت» کودکان تقویت هویت مادری، مأموریت کلان مرکز راهبری و هماهنگی بانوان سازمان تبلیغات اسلامی کتاب سال بانوان، جلوه‌ای از تحول انقلاب اسلامی در عرصه نقش‌آفرینی زنان بوستان بانوان «کرامت»، پروژه‌ای ۷ هکتاری برای ارتقای نشاط بانوان مشهد لزوم‌ محکومیت جنایت رژیم صهیونیستی در غزه از سوی کمیته حقوق کودک سازمان ملل متحد ۵۵ هزار مادر در خراسان شمالی تک فرزند هستند سمنان، میزبان نخستین اردوی آماده‌سازی تیم ملی هندبال بزرگسالان زنان
سرخط خبرها
روایت رابطه انسانی و عاطفی میان پدر و دختر در فیلم سینمایی «زیبا صدایم کن»

روایت رابطه انسانی و عاطفی میان پدر و دختر در فیلم سینمایی «زیبا صدایم کن»

  • کد خبر: ۳۳۸۲۰۱
  • ۲۲ خرداد ۱۴۰۴ - ۱۵:۴۴
نویسنده فیلمنامه فیلم سینمایی «زیبا صدایم کن» با اشاره به اینکه مهم‌ترین عامل برای اقتباس این رمان، رابطه انسانی و عاطفی میان پدر و دختر بود، از توجه کارگردان این اثر به موضوعاتی همچون خانواده خبر داد.

به گزارش شهرآرانیوز؛ آرش صادق‌بیگی با اشاره به اینکه ابتدا کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان چند اثر منتشرشده‌اش را برای اقتباس سینمایی پیشنهاد داد. از میان آن آثار، به دلیل حضور شخصیت محوری یک دختر نوجوان در رمان «زیبا صدایم کن»، این اثر به رسول صدرعاملی پیشنهاد شد، اظهار کرد: از نگاه کارگردان، مهم‌ترین عامل برای اقتباس این رمان، رابطه انسانی و عاطفی میان پدر و دختر بود.

وی ادامه داد: توجه به پرداختن به موضوعاتی همچون دختران و خانواده همواره دغدغه رسول صدرعاملی در تولید آثار بلند سینمایی اش بوده است.

 نویسنده فیلم سینمایی «زیبا صدایم کن» با تاکید بر اینکه در نخستین نسخه پلاتی که نوشتیم، مادر - همانند رمان - هیچ نقشی در پیشبرد قصه نداشت. اما نظر کارگردان همچنان بر بازگرداندن شخصیت مادر بود، یادآور شد: زمانی می‌توان به موفقیت روایی دست یافت که قصه بتواند میان تنش‌های داستانی و احساسات صحنه، تعادلی پویا برقرار کند. در چنین شرایطی، مخاطب احساس می‌کند به‌جای مواجهه‌ای منفعل، در حال «سُر خوردن» روی ریتم داستان است؛ نه آن‌قدر کند که احساس خستگی کند، نه آن‌قدر تند که دچار سردرگمی شود. این همان جایی‌ست که پس از پایان فیلم، تماشاگر می‌گوید: «نفهمیدم چطور گذشت.»

منبع: ایپنا

ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.