زهرا شریعتی| شهرآرانیوز؛ هر کدام از یک جای شهر هستند؛ ظاهرا دور اما نزدیک؛ روحیات، زندگی، شرایط و مشکلات خاص خود را دارند اما یک دغدغه مشترک و مقدس آن ها را به هم گره زده است؛ دغدغه ای به نام بی تفاوت نبودن، خیر همه را خواستن، خدمتگزاری به امام و در نهایت زمینه سازی برای ظهورش با انتظاری پویا و نه منفعل؛ در کنار همه مشغله هایشان به عنوان مادر و حتی مادربزرگ، شده اند سربازان جبهه عفاف و حجاب؛ هم خانواده را دارند و هم فعالیت اجتماعی را؛ با یک دست گهواره تکان می دهند و با دست دیگر جامعه سازی می کنند؛ همان گونه که رهبر معظم انقلاب در وصفشان فرمود؛ خانه دار اما اثرگذار و پرافتخار. این بانوان دغدغه مند در قالب جبهه زیست عفیفانه، خودشان دست به کار شده و هر یک به نوبه خود کاری کرده اند کارستان که هم بی حاشیه و نوآورانه است هم مفید و مؤثر.
بی بی طلعت آفتابی با ۵۸ سال سن در قالب تشکل شهید ابراهیم هادی، پای کار آمده است؛ همه دخترها برایش مثل دختران خودش عزیز و ارزشمند هستند؛ به همین دلیل بعد از اغتشاشات سال۱۴۰۱ همراه همسرش این تشکل را زیر نظر ستاد امربه معروف و نهی ازمنکر به راه انداختند تا در حد توان برایشان کاری کنند؛ «هرچند مکان ثابت و امکاناتی نداریم ولی محل اصلی فعالیت گروه ما، پارک تقاطع شاهد و امامیه است که تا پیش از راه اندازی تشکلمان همیشه هنگام پیاده روی، معضلاتش را می دیدم و غصه می خوردم. یک روز در هفته در مجتمع تجاری اکسیر هم مستقر می شویم. میز فرهنگی را در طبقه اول دایر می کنیم که روی آن دل نوشته، بسته های شکلات حاوی پیام شهدا و کارت های احکام بانوان قرار دارد.
در هر یک از طبقات دیگر نیز، دو نفر از اعضای گروه مستقر می شوند و محترمانه و باملاطفت به رعایت حجاب دعوت می کنند و بسته ها را هدیه می دهند. واکنش ها متفاوت است، اما اغلب همراهی می کنند؛ برخی خودشان سراغ میز می آیند، بسته برمی دارند و با دیدن کارت های احکام، سؤال می پرسند، تعداد کمی هم جلوی چشم ما پاره می کنند و دور می اندازند.»
او و همکارانش که کاملا جهادی و بدون هیچ چشم داشتی عاشقانه به دنبال آگاه سازی بانوان هستند، از هر فرصتی حتی پخش سرودهای مناسبتی در پارک برای جلب توجه عابران استفاده می کنند؛ «هر روز عصر که پارک می روم، سرود و موزیک های مناسبتی پخش می کنم؛ تعداد اندکی که خوششان نمی آید، پارک را ترک می کنند ولی اغلب دوست دارند و حتی به همین بهانه سمت نمازخانه می آیند. همیشه به دخترها می گویم ما کنار هم هستیم نه رودررو؛ شما که این همه محاسن داری، با رعایت حجاب، محاسنت بیشتر و کامل می شوند. به پسرها هم می گویم این ها خواهرانتان هستند، باید مراقبشان باشید و نسبت به آن ها غیرت به خرج دهید.
با آن ها هم که سیگار می کشند، صحبت می کنم، معمولا سیگارشان را دور می اندازند؛ می گویند به خاطر مشکلات است، من هم می گویم خوب شما که با سیگارکشیدن داری مشکلات را بیشتر می کنی هم برای خودت هم دیگران. در مجموع نوع صحبت و رفتار خیلی مهم است؛ کم نیستند افرادی که آخر گفت وگویمان همراه و حتی با ما دوست می شوند ولی از ناملایمت هایی که دیده اند گلایه مندند».
مدیر توسعه کنشگری جبهه مردمی زیست عفیفانه، مدیر کانون زمینه سازان ظهور، مربی عقیدتی ناحیه یاسر، عضو شورای اجتماعی محله، مدرس امربه معروف و نهی ازمنکر و بازرس سابق اصناف تنها بخشی از مسئولیت های الهه مقدسیان، کارشناس جامعه شناسی و بانوی دغدغه مند دیگر این جمع است که با سه فرزندش برای مصاحبه آمده اما مادر پنج فرزند است؛ «از سال ۹۷ در فضای مجازی به صورت خودجوش فعالیت هایی داشتم اما دوست داشتم در جامعه و به صورت حضوری هم باری از زمین بردارم؛ این شد که سال ۱۴۰۰ در حالی که چهارفرزند داشتم، تشکل ملت امام حسین(ع) را در ستاد امربه معروف و نهی از منکر به ثبت رسانده و از امام رضا(ع) خواستم راهنمایی کنند در زمره یاران امام زمان(عج) قرار بگیرم؛ چیزی نگذشت که با تشکل های مردمی فعال در حوزه عفاف و حجاب آشنا شدم و دوره های ستاد امرمعروف و نهی از منکر کشور را گذراندم و مربی شدم».
این طور که می گوید، مخاطب او و همکارانش در کانون زمینه سازان ظهور(وابسته به سازمان تبلیغات اسلامی)، دو گروه هستند؛ متدینان و کسانی که معتقد و ملتزم به حجاب هستند برای خروج از انزوا و سکوت و بی تفاوتی و بانوان کم حجاب یا بی حجاب برای تبیین و آگاه سازی؛ «مردم متدین نباید از امربه معروف غفلت کنند زیرا هم یک واجب الهی است و هم در صورت ترک آن، گناه در جامعه عادی سازی و تکثیر می شود. وقتی تذکر می دهیم، دو حالت دارد یا نتیجه بخش است که مطلوب حاصل شده و یا نیست که اتمام حجت شده و تکلیف هم از ما برداشته می شود».
این بانوی جوان که فرزندانش شش ماهه تا هفده ساله هستند، در سایه همراهی همسر و فرزندانش، تاکنون بیش از ۳۰۰ سخنرانی پیرامون عفاف و حجاب انجام داده و در عین حال با اعضای تشکلش که کمتر از بیست نفر هستند، اقدامات میدانی هم دارد؛ «به بچه ها سپرده ام برای اینکه تنش ایجاد نشود، جمله ای بگویید که کمترین اذیت برای شما و کمترین دلخوری را برای مخاطب داشته باشد؛ به عملکرد فرد هم نگاه نکنید که انجام داد یا نداد. به همین دلیل اکثر بازخوردها تاکنون خوب و مؤثر بوده است.»
خانم مقدسیان با اشاره به اینکه کم نیستند کسانی که با وجود آگاهی از اشتباه بودن بدپوششی، در اثر برخوردهای نادرست یا دوستان ناباب به این وضعیت گرفتار شده اند، یکی از شیرین ترین خاطراتش را این طور تعریف می کند: «در پایانه آزادی منتظر اتوبوس بودم که خانمی را با پوشش بسیار زننده دیدم؛ بی مقدمه از کارت های تلنگرآمیز احکام پوشش که یک طرفش عکس حرم امام رضا(ع) دارد، به دستش دادم.
رفت کمی آن طرف تر؛ دیدم مدام به کارت و به من نگاه می کند! بالاخره با چهره ای غرق اشک آمد و گفت من به تازگی متوسل شدم به امام رضا(ع) و گفتم چه کار کنم از من راضی باشید؟ ولی یک هفته گذشته و خبری نشده بود؛ امروز هم با خودم در فکر بودم و داشتم به حضرت گله می کردم که همان لحظه این را از شما دریافت کردم و متوجه شدم جواب آقا است؛ همین امشب این کارت را استوری می کنم تا دوستانم نیز ببینند».
زهرا ایزدی، کارشناس الهیات که در پنجاه سالگی مادر چهار فرزند و حتی مادرشوهر است، از محله طبرسی شمالی به جمع فعالان حوزه عفاف و حجاب پیوسته اما گستره فعالیتش به هاشمیه و فکوری هم رسیده است؛ این طور که می گوید همین امروز بناست تشکلش به نام «گل های آفتابگردان» در سازمان تبلیغات اسلامی به ثبت برسد و با جذب نیرو فعالیت هایش سروسامان گیرد؛ «روال خودم و معدود همکارانی که تا به حال داشته ام، این است که در هر مکان به تناسب اقتضای آنجا عمل می کنیم؛ مثلا در میادین شهر، ایستگاه معرفت افزایی داریم یا در مترو، میز حجاب و عفاف که ضمن هدیه دادن ملزومات حجاب به بهانه مناسبت های مذهبی، با دختران ارتباط می گیریم.
در واقع با تمرکز روی نقاط مشترک مثل اسلام، فطرت پاک انسان، ایرانی بودن، لزوم رعایت قانون و حضور مؤدبانه در اجتماع (به عنوان حق الناس و نشانه شرافت) شروع می کنیم و به لزوم رعایت پوشش مناسب می رسیم و در آخر هم معمولا مشتاقانه با همان پوشش محجبه شان عکس یادگاری می گیرند.
با افرادی هم که فکر می کنیم احتمال مخالفت و پذیرش نشدنشان زیاد است، در قالب مصاحبه برای تحقیق وارد می شویم؛ با طرح سؤالاتی عمومی مثل اینکه هر کس را در قبر خودش می گذارند، یعنی چه؟ نظرت درباره انتقاد و پیشنهاد کردن چیست؟»
این بانوی خوش فکر که ایده هایی چون احداث چایخانه همراه با میز عفاف و حجاب در سطح شهر، کافه سینما و کافه گفت وگو برای بانوان نومحجبه و مادران نگران، تمرکز روی شناخت و جبران خلأهای نوجوانان در زمینه های روحی روانی، اجرای چالش چادر و ... را ارائه داده است، اخلاص، تقوا، توکل و توسل را رمز موفقیت آمران معروف می داند و ضمن تأکید بر پرهیز متدینان از بی تفاوت بودن به وضع موجود، یکی از خاطرات ماندگارش را تعریف می کند: «در فرودگاه در حالی که حمایل "ناظر حجاب" داشتم، از کنار صندلی ها رد می شدم که متوجه شدم خانمی دارد درباره من با یک مهماندار صحبت می کند؛ محترمانه و با اشاره خواستم حجابش را رعایت کند که زیر لب با حس تنفر چیزی گفت؛ من باز هم اهمیت ندادم و مشغول کارم بودم که ناگهان دیدم از پشت سر یک نفر مرا برگرداند و در آغوش گرفت درحالی که به شدت گریه و عذرخواهی می کرد؛ توضیح داد که بعد از مواجهه اش با من، به امام رضا(ع) گفته بود که اگر پرواز مادرش به مشهد جور شود، هرچه این خانم بگوید، گوش می دهم... به انتخاب خودش همان جا یک روسری برایش خریدم و راهی منزل شد. نیمه شب هم پیام داد که توبه کرده ام؛ هم کارم را که کاشت ناخن و پروتز و... بود، کنار گذاشتم هم چادری شدم».
مرضیه مهریزی مادری ۴۲ ساله از دیگر بانوان فعال حوزه حجاب و عفاف شهرمان است که با دغدغه یاری امام زمان(عج) وارد این عرصه شده است و توانسته دل های بسیاری را متوجه ایشان کند؛ او که طی هفت سال گذشته، مدیریت تشکل حفظ فرهنگ حاج قاسم و کانون عقیله را برعهده گرفته است، می گوید: «از کودکی همیشه برایم سؤال بود که چرا امام زمان(عج) ظهور نمی کنند؟
آیا واقعا ۳۱۳ یار هنوز برایشان پیدا نشده یا خودشان نمی خواهند بیایند؟ در سی سالگی عمیقا پی بردم که دلیل تأخیر ظهور حضرت، گناهان ما مسلمانان است؛ همان روزها خیلی اتفاقی متنی به ذهنم رسید درباره اینکه ناخودآگاه داریم با امام زمان(عج) چه می کنیم؟! فورا نوشتم و طراحی و چاپ شد تا با عنوان دل نوشته مهدوی به بهانه های مختلف دست مردم برسد. تا چشمشان به برگه می افتاد، به پهنای صورت اشک می ریختند و نظرشان را زیر متن برایمان می نوشتند؛ در قالب این طرح که هفت سال است در پارک ها، مجتمع های تجاری و مترو انجام می شود تاکنون ۲ هزار دل نوشته به دستمان رسیده که در آن قول داده اند محجبه یا نمازخوان شوند یا آقایان نوشته اند که بیشتر کنترل چشم خواهند داشت یا بخشی از درآمدشان را در راه امام صرف می کنند».
او با شور و حالی وصف ناپذیر در حالی که اشک در چشمانش حلقه زده است ادامه می دهد: «وقتی مشغول نوشتن دل نوشته ها هستند اغلب می گویند فکر می کنیم امام کنارمان هستند و داریم با خودشان صحبت می کنیم؛ ما هم بلافاصله از غربت امام و تنها بودنشان می گوییم؛ گفت وگو به اینجا که می رسد، بغضشان می ترکد؛ می پرسیم دوست دارید اینجا چه قراری با امام بگذارید؟ پاسخ می دهند قول می دهم چادری شوم و هر کاری می کنم یاد امام باشم؛ تا حالا نمی دانستیم مانع ظهور حضرت هستیم، کاش همه مثل شما امر معروف و نهی از منکر می کردند. آن قدر حال خوبی پیدا می کنند که دل کندن از آنجا برایشان سخت است و دوست دارند بمانند بیشتر صحبت کنیم. حتی برخی آقایان می آیند برای محجبه شدن خانمشان تشکر می کنند. از طرفی فقط به این مرحله بسنده نمی کنیم بلکه برای تعمیق عقاید و باورها و آگاهی از احکام، هیئتی با حضور همین افراد که دل نوشته داده اند راه انداخته ایم با عنوان نوجوانان اندیشه ورز؛ به این ترتیب خانم هایی که تا دیروز پوشش های عجیب غریب داشتند هیئتی و اغلب میزگردان می شوند و دوستانشان را هم دعوت می کنند».
از دیگر ابتکارات خانم مهریزی و همکارانش که نتیجه خوبی به دنبال داشته است، انجام قرعه کشی کربلا یا هدیه بن خرید از میان نویسندگان دل نوشته هاست؛ بعد از هدیه دادن روسری متبرک به کسانی که قول می دهند محجبه شوند، برایشان آرزو می کنند جزو برندگان قرعه کشی سفرکربلا باشند که هزینه اش با پیگیری های مجدانه خانم مهریزی و کمک خیران تأمین می شود و تاکنون به ۱۴۰ سفر رسیده است.
مدیریت تشکل شهید مهدی مهدی نیا، مدیریت بانوان طرح زیست عفیفانه حرم مطهر، معاونت اول آموزش سلبی جبهه زیست عفیفانه و... این ها برخی از عناوین مسئولیت های مادری پنجاه ساله با چهار فرزند و پنج نوه است که تا همین سه چهار سال پیش، سالن زیبایی داشت؛ البته نه از آن سالن های امروزی؛ بلکه همان جا هم متفاوت عمل می کرد مثلا چادر نماز مخصوص برای مشتریان در نظرگرفته و مقید بود عروس ها پیش از شروع کار، وضو بگیرند که بعدا مشکلی برای نماز نداشته باشند، حواسش به نوع پوشش آن ها حتی بعد از خروج از سالن بود؛ خودش تا دم ماشین همراهی شان می کرد تا خیالش راحت باشد و این اواخر هم درصدد طراحی شلوار مخصوص عروس برای راحتی پوششان بود که قسمت نشد اجرایی شود؛ «تا سال ۱۴۰۱ به صورت فردی در سالن یا راهپیمایی ها و تجمعات فعالیت داشتم ولی بعد از آن به این نتیجه رسیدم که کار گروهی لازم است از این رو سالن را جمع کرده و وارد گروه های امربه معروف شدم».خانم فرجام که تاکنون علاوه بر هزینه های مالی در این مسیر، آسیب های فیزیکی هم دیده ولی همچنان باانگیزه پای کار است، تأکید می کند که در همه طرح ها سعی مان این است که افراد خودشان به ضرورت پوشش مناسب برسند.
یکی از خلاقیت های او و گروهش این است که در غرفه مترو، هم زمان با پخش موزیک های مناسبتی و پذیرایی خرما یا شکلات، به افراد پیشنهاد فال(رزق) شهدایی می دهند که با استقبال و نتایج خوبی مواجه شده است؛ «در این کارت ها اغلب پیام هایی از شهدای جوان و مدافع حرم است که خانم ها معمولا بعد از مشاهده آن اشک می ریزند و می پرسند واقعا این گفته شهید است؟ این شهید برای ما رفته است؟ بعد هم همان جا به شال و روسری شان گیره می زنند؛ حتی مواردی بوده که گفته اند دیگر خجالت می کشم با این پوششم راه بروم، چطور به منزل برگردم؟! طرح دیگرمان هم مختص خانم های محجبه است؛ زیرا تقویت بازوی خودی هم اهمیت دارد و نباید از آن ها غافل بود؛ خصوصا در مراکز خرید وقتی می بینیم خانم های چادری کنار همسرشان با نوعی حس انزوا و اذیت راه می روند(آن لحظه در مقایسه با خانم های کم حجاب احساس کمبود دارند)، می رویم جلو و به همسرش برای داشتن چنین خانم محجبه ای تبریک می گوییم و به خانم هم یادآوری می کنیم که چادر شما اسلحه تان در جنگ نرم است تا خودش و نقشش را دست کم نگیرد؛ بعد هم با دعای خیر و حال خوبی که پیدا کرده اند، بدرقه شان می کنیم».