به گزارش شهرآرانیوز، تأثیر مادران بر رفتار و هویت دختران امروز، بیش از هر زمان دیگری اهمیت دارد. وقتی رفتار و گفتار مادر هماهنگی نداشته باشد، نصایح اخلاقی و دینی بی‌اثر می‌شوند و نوجوانان، به‌ویژه دختران، مقاومت نشان می‌دهند. دکتر مهتاب علی‌نژاد، جامعه‌شناس، درباره اهمیت الگو بودن مادران در تربیت اخلاق‌محور دختران توضیح می‌دهد.
اگر نصیحت‌ها و اندرز‌های مادران با رفتار واقعی خودشان و محیط اجتماعی هماهنگ نباشد، فرزندان ناخودآگاه مقاومت می‌کنند. این نوع توصیه‌ها که خود مادران عمل نمی‌کنند، به «اخلاقیات متروک» تبدیل می‌شوند؛ یعنی مادران به خود می‌اندیشند و انتظار رفتار درست از فرزندان دارند، در حالی که خود در عمل آن را رعایت نمی‌کنند.
در دنیای امروز، با دسترسی آسان به فرهنگ‌های جهانی، عملکرد مادران اهمیت بیشتری پیدا کرده است. نوجوانان در فضای بمباران اطلاعاتی و سردرگمی، به دنبال الگویی قابل اعتماد هستند. خانه و رفتار مادر، مهم‌ترین مرجع آنها برای تصمیم‌گیری است. اگر مادر به شیوه اخلاقی و دینی خود پایبند باشد، فرزند هم مسیر درست را می‌آموزد و رفتار شایسته را الگو می‌گیرد.
در فرهنگ ایرانی، نصایح اخلاقی و دینی مادران، برگرفته از فرامین الهی بوده و رعایت معروف‌ها نشانه زندگی سالم محسوب می‌شود. اما نسل امروز بیش از نصیحت‌ها، به رفتار و عملکرد مادران توجه دارد. نمی‌توان فهرستی بلند از نیکی‌ها آماده کرد و انتظار داشت فرزندان به آن عمل کنند، در حالی که خود در زندگی روزمره نمونه‌ای از آن نیستید.
می‌توان این وضعیت را با مثالی روشن کرد: فرض کنید مادر به عنوان متولی «امام‌زاده اخلاق» عمل می‌کند، اما خودش رفتار اخلاقی را رعایت نمی‌کند؛ در این شرایط، چگونه می‌تواند از فرزندان انتظار احترام و رفتار درست داشته باشد؟ مادری که دروغ می‌گوید، غیبت می‌کند، متکبر است و در زندگی دیگران دخالت می‌کند، نمی‌تواند فرزندانش را به راست‌گویی و تلاش تشویق کند.
امروزه، بسیاری از مادران از مقاومت نوجوانان، به ویژه دختران، در برابر نصایح اخلاقی شکایت دارند. دلیل این امر روشن است: دختران نوجوان، از فرامین و نصایح، تنها زمانی پیروی می‌کنند که شاهد هماهنگی رفتار و گفتار مادر باشند. نوجوانی دوره پرسشگری است؛ آنها می‌خواهند ببینند آیا رفتار مادر با گفته‌های او همسوست یا نه. بهترین استدلال برای پذیرش نصیحت‌ها، مشاهده عملی موفقیت و انسجام میان اندیشه، گفتار و عمل مادر است.
در واقع، تغییر و پرورش دختران از دل رفتار مادران آغاز می‌شود؛ وقتی مادران خود الگوی رفتار شایسته باشند، دختران نیز مسیر درست را انتخاب می‌کنند و اخلاقیات و دین‌مداری به نسل بعد منتقل می‌شود.
