به گزارش شهرآرانیوز، روزی در کیف یکی از اساتید دانشگاه، کنار کتابهای تخصصی، چند جلد از کتابهای نهضت سوادآموزی دیدم. وقتی پرسیدم «مدرس نهضت شدهاید؟»، لبخند زد و گفت: «نه، برای مادرم خریدهام. سالها از تحصیل بازماند تا ما را بزرگ کند. حالا که ما هرکدام سر و سامان گرفتهایم و من بیشتر در خانه کار میکنم، تصمیم گرفتهام به او خواندن و نوشتن بیاموزم. میخواهم دنیایش با کتاب و مجله روشنتر شود.» آن لحظه فکر کردم اگر هر فرزندی فرصتی چنین برای مادرش فراهم کند، چقدر جهان زیباتر میشود؛ فرصتهای کوچک با تأثیراتی بزرگ.
مادر شدن، زیباترین تجربهی زندگی است، اما گاهی با از دست دادن فرصتهای فردی همراه میشود. بسیاری از زنان برای ایفای نقش مادری، از تحصیل، کار یا دنبالکردن رؤیاهای شخصی خود چشمپوشی کردهاند. اصطلاح «هزینهفرصت» در اقتصاد به همین انتخاب اشاره دارد؛ یعنی برای به دست آوردن فرصتی، از فرصت دیگری میگذریم.
در جامعهای که نابرابریهای اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی فراوان است، مادران ناچارند اولویتهای خود را براساس شرایط زندگی بازتعریف کنند. اما گذر زمان، فرصتی تازه به آنان میدهد. با بزرگ شدن فرزندان، ساعتهای خالی در زندگی مادران پدید میآید؛ ساعتهایی که میتواند به فرصتی دوباره برای رشد فردی و یادگیری بدل شود.
بارها از مادرانی شنیدهایم که گفتهاند: «بخت یار ما نبود؛ سختی زندگی فرصت تحقق رؤیاهایمان را از ما گرفت.».
اما معنای زندگی فقط در نقش مادری خلاصه نمیشود. وابسته کردن شادی و هویت مادر به موفقیت فرزند، میتواند به آسیبهای روانی و شکاف نسلی منجر شود. برخی مادران از نداشتن سواد یا تحصیلات به عنوان دلیل فاصلهی فکری با فرزندان یاد میکنند؛ برخی دیگر با وجود تحصیلات دانشگاهی، باز در درک نسل امروز دچار چالشاند. در هر دو حال، نقطهی مشترک این است: نیاز به یادگیری، بهروز ماندن و مشارکت در دنیای در حال تغییر.
هیچوقت برای آموختن دیر نیست. حتی در میانسالی، مادران میتوانند در کنار فرزندانشان وارد مسیر یادگیری شوند — از تحصیل رسمی تا مهارتآموزی، هنر، زبان یا حتی ورزش. این آموختن، فقط پر کردن خلأهای گذشته نیست؛ فرصتی است برای بازسازی اعتمادبهنفس، ارتباط مؤثر با فرزندان، و افزایش سلامت روان.
در دنیایی که تغییر و یادگیری ارزشمندترین سرمایه است، مادران آگاه همان چراغهای روشن خانوادهاند. سلامت روان مادر، مسری است؛ وقتی او آرام، شاد و در حال رشد باشد، تمام خانواده از این آرامش بهرهمند میشوند — و جامعهای سالمتر و شادابتر شکل میگیرد.