به گزارش شهرآرانیوز، پیامبر (ص) کار‌های بیرون از خانه را به حضرت علی (ع) و سپس کار‌های درون خانه را به حضرت زهرا (س) واگذار کردند. حضرت زهرا (س) از این تقسیم کار به دلیل معاف شدن از کار‌های بیرون از خانه، بسیار خوشحال شدند.
اما با این حال حضرت علی (ع) هر زمان فراغتی داشتند در انجام کار‌های خانه به حضرت زهرا (س) نیز کمک می‌کردند. در مقابل هر زمان امیرالمومنین (ع) به مسافرت یا جهاد می‌رفتند، حضرت زهرا (س) کار‌های بیرون از خانه از جمله خرید برای منزل را نیز انجام می‌دادند.
در جامعه ما از دیرباز در بین مادران و دختران سرزمینمان و حتی در پیش‌زمینه ذهنی مردان نیز این‌گونه جا افتاده که انجام کار‌های خانه بر عهده یا بهتر بگویم وظیفه زنان است. در واقع مردان، زنان را موظف به انجام کار‌های خانه می‌دانند. حال آنکه در سیره ائمه اطهار(ع) انجام کار‌های خانه به گونه‌ای لطف زن به خانواده بوده است.
مقام معظم رهبری نیز در دیدار اخیر خود با زنان به مناسبت ولادت حضرت زهرا (س) فرمودند: بعضی‌ها خیال می‌کنند کار کردن در خانه وظیفه زن است. نه، وظیفه زن مطلقا این نیست که در خانه کار کند. غذا پختن، رخت شستن، تروتمیز کردن وظیفه زن نیست، مرد و زن باید با هم تفاهم کنند. به هر حال این جزو وظایف زن نیست؛ این را همه بدانند.
همان‌طور که در متون فقهی هم آمده حکم یا احکامی که به طور واضح انجام کار‌های خانه را وظیفه شرعی زن بداند، وجود ندارد. در متون حقوقی و قانونی نیز نه‌تنها انجام کار‌های خانه را وظیفه زن نمی‌داند، بلکه دریافت مزد یا اجرت‌المثل برای کار‌های خانه را حق زن می‌داند.
اما چه می‌شود که مفهوم خانه‌داری با موظف بودن زنان بر انجام کار‌های خانه، در هم می‌آمیزد؟ خانه‌داری به معنای مدیریت فضای داخلی خانه و اعضای خانواده است. خانه‌داری به جایگاه محوری بودن زنان در خانواده اشاره می‌کند نه به کار‌های اجرایی داخلی خانه.
یکی از دلایلی که مفهوم خانه‌داری را با خانه‌نشینی برابر می‌داند، نزدیکی عرصه مدیریت خانه با جنس کار‌های داخل منزل است. در واقع مدیریت خانه، مدیریت و راهبری روح و جسم اعضای خانه درراستای نیل به اهداف خانواده است. موضوعی که جامعه، نظام آموزشی، اشتغال در جامعه نیز با همین هدف، افراد جامعه را گردهم جمع کرده است.
با این حال هر چقدر به دنبال تفاوت‌های خانه‌داری با انجام کار‌های خانه باشیم، باز هم به دلیل روحیه مدیریتی در خانه که در وجود تمامی زنان نهادینه شده و برای جلوگیری از بی‌نظمی‌های بصری، زنان بی‌منت کار‌های خانه را انجام می‌دهند.
در این میان نقش مردان بسیار پررنگ جلوه می‌کند که نه‌تنها کار‌های خانه را وظیفه زنان ندانند بلکه با همکاری در خانه، حس بعضا ناخوشایند مفید نبودن را از زنان دور کرده و با تشویق آنان به حضور در عرصه‌های مختلف اجتماع و فعالیت‌های اجتماعی هر چند محدود، باعث هدفمندتر شدن زندگی زنان شوند.
می‌توان گفت نقش مردان به عنوان همسر در این زمینه با ظرافت‌های بیشتری همراه است تا حس قدردانی را از کودکی در وجود فرزندان نهادینه کنند و به فرزندان نیز بیاموزند که انجام کار‌های منزل، لطف مادر خانواده است نه وظیفه او.
