تمکین در اصطلاح حقوقی به معنای اطاعت زوجه از وظایف زناشویی و سکونت در منزل مشترک است.
به گزارش شهرآرانیوز، تمکین به دو نوع عام و خاص تقسیم می‌شود. در برخی موارد، زوجه می‌تواند از تمکین در برابر زوج خودداری کند، اما این امتناع حق نفقه او را سلب نمی‌کند و او را ناشزه نمی‌سازد. این موارد مشروع عدم تمکین به شرح زیر است:
– اگر شوهر منزل مناسبی باتوجه‌به وضعیت زن برای سکونت پیدا نکند، زن می‌تواند از رفتن به خانه شوهر امتناع کند. به‌عنوان‌مثال، اگر شوهر همسر خود را که شایسته داشتن خانه مستقل است، به اتاقی در کاروان‌سرا ببرد.
– درصورتی‌که حق سکونت به زن داده شده باشد، او می‌تواند از حضور در منزل شوهر خودداری کند و شوهر را ملزم به سکونت در خانه‌ای کند که او تعیین می‌کند. طبق ماده ۱۱۱۴ قانون مدنی، زن باید در منزلی که شوهر تعیین می‌کند سکنی گزیده و مگر اینکه اختیار تعیین منزل به زن داده شده باشد.
– طبق ماده ۱۱۱۵ قانون مدنی، اگر ماندن زن در خانه شوهر موجب خطر جسمی، مالی یا آبروی او شود، زوجه می‌تواند مسکن جداگانه‌ای انتخاب کند. این ضرر می‌تواند ناشی از شرایط فیزیکی (مانند قدیمی بودن ساختمان یا احتمال ریزش) یا رفتار شوهر باشد. در صورت اثبات ضرر، دادگاه حکم به بازگشت زن به منزل شوهر نخواهد داد و تا زمانی که زن در بازگشت به منزل شوهر معذور است، نفقه بر عهده شوهر خواهد بود.
– اگر زن برای انجام تکالیف مذهبی واجب، اجازه خروج از منزل را از شوهر بخواهد و شوهر مانع شود، زن می‌تواند خارج شود و این امر موجب نشوز او نمی‌شود، مانند سفر حج یا رفتن به حمام برای ادای نماز‌های واجب.
– اگر خروج زن از منزل برای مداوا ضروری باشد و شوهر اجازه ندهد، زن می‌تواند خارج شود، مانند زمانی که زن به بیماری مبتلا شود که برای درمان نیاز به مراجعه به بیمارستان یا خارج از کشور دارد.
– اگر شوهر پس از عقد به یکی از بیماری‌های مقاربتی مبتلا شود، زن حق دارد از نزدیکی با او خودداری کند و این امتناع مانع حق نفقه نخواهد بود.
منبع: جهان بانو
