به گزارش شهرآرانیوز، محمدرضا زیبایی‌نژاد، امروز هجدهم بهمن ماه، در دومین روز از دوره آموزشی تخصصی «زن، جامعه‌پردازی، تمدن نوین اسلامی» که در مشهد برگزار شد، با بیان سیر تطور تاریخی موضوع زن در ایران، اظهار کرد: در آستانه پیروزی انقلاب اسلامی، کمونیست‌ها به ایران آمدند، چون فکر می‌کردند انقلاب کمونیستی شود و بتوانند نهاد‌های زنانه کمونیستی را گسترش دهند، اما نقشه آنها چندان طولی نکشید.
وی با بیان اینکه موضوع زنان قبل از انقلاب موضوعیتی نداشت گفت: سال ۵۹ مساله زنان اولین بار بعد انقلاب در فمنیست‌های ایرانی خارج کشور مطرح شد. هم‌زمان با این نهادها، کنسولگری‌های ایرانی در کشور‌های غربی اعلام می‌کنند بانوان باید جهت صدور گذرنامه عکس با حجاب داشته باشند. جمعیتی زنانه علیه ایران در آلمان شکل گرفت که مساله اول آنها، زنان و سرنگونی رژیم بود.
عضو شورای تخصصی حوزوی وابسته به شورای عالی انقلاب فرهنگی گفت: سال ۶۰ مجاهدین و منافقین اسلحه به دست گرفتند که جمعیتی از آنها را زنان کمونیست تشکیل می‌دهند. از سال ۶۱ به بعد در خارج از کشور مساله زنان و سرنگونی ایران آغاز شد.
زیبایی‌نژاد بیان کرد: در سال ۶۱ کتابی در لندن با موضوع "مجموعه مقالات زنان ایرانی" به چاپ می‌رسد، مجله‌ای با هدف پیوند مجمع زنان ایران و خارج که بتوانند به جمعیت بزرگتری دست یابند.
وی تصریح کرد: در ایران در سال ۱۳۶۴ تعدادی از بانوان انقلابی (از جمله منیره گرجی) به مجلس خبرگان اول راه یافتند. اوایل انقلاب مطرح کردن مساله زنان از سمت مجلس خبرگان فقط در خطابه و سخنرانی‌ها بود، اما عملاً مشکلی را از مشکلات زنان حل نمی‌کرد.
عضو شورای تخصصی حوزوی وابسته به شورای عالی انقلاب فرهنگی گفت: در سال ۱۳۶۴ برای اولین بار حلقه مطالعاتی زنان تشکیل شد که در اوایل دهه ۷۰ تبدیل به تشکیلات می‌شود و از وزارت کشور به عنوان اولین موسسه فمینیست اسلامی، "موسسه مطالعات و تحقیقات زنان" مجوز گرفت. هدف از این موسسه برابری در حقوق و برابری در نظام نقش‌ها بود. برابری زن و مرد در انسانیت، برابری زن و مرد در ارزشمندی در قرآن یک اصل است لذا اوایل انقلاب خواستند از قرآن به برابری در حقوق برسند.
زیبایی‌نژاد ضمن تشریح فعالیت زنان بعد از انقلاب گفت: در سال ۶۶ سردبیر نشریه "زن روز" با رئیس جمهور وقت مصاحبه کرد. در حقیقت موضوع زن ایرانی یک مساله شد. حالا زن به مثابه موضوع مدنظر نیست زن به مثابه کنشگر مطرح است. در سال ۶۶ شورای انقلابی زنان با دستور آیت الله خامنه‌ای شکل گرفت.
وی افزود: کارشناسان جمعیتی در سال ۶۹ در برنامه‌های توسعه اول تصمیم گرفتند که جمعیت باید کاهش یابد، لذا یکی از راهکار‌هایی که مطرح شد مشارکت اجتماعی بانوان بود، زیرا این راهکار می‌توانست ارزش‌های غیر خانوادگی و مشارکت اجتماعی مدرن را مهم جلوه دهد تا وظیفه اصلی زنان در خانواده کاهش و زاد و ولد به حداقل برسد. کارشناسان جمعیتی برای متقاعد کردن مردم از روحانیت کمک گرفتند تا در رسانه‌ها و مساجد به تبیین کاهش زاد و ولد بپردازند.
وی افزود: مطرح کردن موضوع کاهش زادو ولد در ایران در حالی در رسانه‌ها گسترش یافت که یک بانوی ایرانی مقیم آمریکا در سال ۶۲ برای تدوین پایان نامه دکتری به ایران آمد. او در پایان نامه خود صراحتاً تاکید کرد شیب رشد جمعیت تا سال ۶۲ افزایشی است در سال ۶۳ رشد جمعیت ثابت و از سال ۶۳ کاهش می‌یابد (آهنگ رشد کم می‌شود).
وی با بیان اینکه اوایل انقلاب دغدغه متدینان برای زن بیشتر سلبی بوده است یعنی مقابله با غربگرایی و فمینیست لذا در حل مسائل زنان موفق نبوده‌است افزود:، اما ورود مجله زنان به مشکلات حوزه زن، زنان را متوجه موضوعات مهمتری شدند، مجله زنان درگیر مساله زنان می‌شود. این مجله آثار فمینیست‌ها و حرف‌های نوگرایی را در داخل و خارج منتشر می‌کند.
در سال ۷۴ تعدادی از ایرانیان خارج از کشور به ایران می‌آیند و جمعیت حفاظت از محیط زیست را راه می‌اندازند. مه لقا مادر زمین یکی از این افراد است، همچنین پروین دولت آبادی انجمن حمایت از حقوق کودک را راه می‌اندازد و در پوشش این دو انجمن حلقه‌های فمنیست مارکسیست در ایران گسترش می‌یابد.
وی افزود: سال ۷۹ باز هم مساله زنان مساله اصلی نیست مساله دموکراسی و‌توسعه سیاسی مساله است که در ذیل آن مساله زنان حل شود. سال ۷۹ وارد عرصه فمینیست تشکیلاتی می‌شویم. ویژگی مهم تشکیلات این است که افراد باید انسجام تشکیلاتی، انسجام اعتقادی داشته باشند رعایت سلسله مراتب در تشکیلات مهم است. تشکیلات‌ها پیش فرض استمرار دارند و مخاطب آن فقط تحصیلکرده‌ها و نخبگان جامعه است.
عضو شورای تخصصی حوزوی وابسته به شورای عالی انقلاب فرهنگی گفت: از این سال به بعد مساله زن ایرانی در خارج توسعه یافت و شیرین عبادی در سال ۸۲ جایزه صلح نوبل گرفت با اینکه هیچ رزومه صلح ندارد هدف این بود که با مصونیت از جامعه جهانی بتواند در حوزه زنان فعالیت گسترده انجام دهد. از سال ۸۳ حلقه "جمع هم اندیشی زنان " شکل گرفت در این حلقات از کمونیست ضد انقلاب تا نوه امام: نعیمه اشراقی حضور دارند، هدف حضور حداکثری تمام اقشار زنان است.
وی ادامه داد: در انتخابات ریاست جمهوری ۸۴، برای اولین بار ضرورت اصلاح قانون اساسی مطرح می‌شود، بعد از اعلام نتایج و آرای احمدی نژاد میتینگ‌های خیابانی راه اندازی می‌شود، از سال ۸۵ وارد عرصه جدید " فمینیست کمپینی " شدیم.
اولین کمپین یک میلیون امضا در شهریور ۸۵ شکل گرفت ویژگی این کمپین این بود که ساختار تشکیلاتی نداشت به این معنا که همه در یک سطح‌اند، چون به صورت شبکه‌ای هستند و هرمی نیستند لذا هر کسی با هر اعتقادی حول محور یک موضوع واحد جمع شدند.
وی ادامه داد: جنبش زنان با جنبش دانشجویی و قومیتی ضرب شدند متحد شدند اولین تجربه کار کمپینی در ایران کمپین یک میلیون امضا بود.
نیرو‌های مهم کمپینی‌ها وارد جنبش سبز شدند تا فعالیت شبکه‌ای شکل بگیرد زنان بیش از پیش فعال شدند ولی اکثرا ان‌ها دستگیر شدند، چون فعالیت سیاسی زنان برای آنها پر هزینه بود به خارج مهاجرت کردند تا مرکزیت جریان فمینیستی را در خارج از ایران شکل دهند.
وی ادامه داد: در دهه ۹۰ چرخشی در مبارزات فمینیستی به وجود می‌آید "چرخش سمت تنانگی " که در شبکه‌های اجتماعی مانند اینستا و تلگرام فراگیر می‌شود فضای جدید در دهه ۹۰ به نام "فمینیست روزمره" در شبکه‌های مجازی شکل می‌گیرد در این کمپین "هیچ کسی‌ها" به معنی آدم‌های غیر مهم و عادی محور شکل گیری تجمعات می‌شوند.