به گزارش شهرآرانیوز، زنان خانه‌دار، ستون فقرات بسیاری از خانواده‌ها هستند و نقش حیاتی در پرورش نسل‌های آینده، مدیریت امور منزل، و ایجاد فضایی گرم و پویا ایفا می‌کنند. با این حال، سبک زندگی خاص این قشر از جامعه، که اغلب با فعالیت‌های بدنی تکراری، کمبود تحرک، استرس‌های روانی مزمن، و عدم توازن بین مسئولیت‌های فردی و اجتماعی همراه است، آنها را در معرض طیف وسیعی از بیماری‌ها قرار می‌دهد. این گزارش با هدف روشن‌ساختن چالش‌های سلامتی زنان خانه‌دار و ارائه راهکار‌هایی مبتنی بر تغییر سبک زندگی و همیاری خانوادگی، تهیه شده است. درک و توجه به این مسائل، گامی اساسی در جهت ارتقاء سلامت و کیفیت زندگی این قشر ارزشمند جامعه محسوب می‌شود.
هرچند آمار دقیقی که منحصراً به بیماری‌های زنان خانه‌دار اختصاص یابد، به طور گسترده در دسترس نیست، اما مطالعات نشان‌دهنده شیوع بالاتر برخی بیماری‌ها در میان زنان خانه‌دار در مقایسه با زنان شاغل است. این شیوع در بیماری‌های اسکلتی-عضلانی مانند کمردرد و گردن‌درد، بیماری‌های قلبی-عروقی (به دلیل استرس و گاهی عدم تحرک کافی)، و اختلالات خلقی مانند افسردگی و اضطراب، مشهودتر است. تحقیقات نشان می‌دهد که زنان خانه‌دار به دلیل ساعات طولانی کار بدون وقفه، عدم دسترسی به حمایت‌های شغلی، و گاهی اوقات احساس انزوا، ممکن است بیشتر مستعد ابتلا به این عوارض باشند. این آمار، اهمیت پرداختن به این موضوع را دوچندان می‌کند.
بیماری‌های جسمی در زنان خانه‌دار، تنها به جسم محدود نمی‌شود، بلکه تاثیرات عمیق و گسترده‌ای بر ابعاد روانی و اجتماعی زندگی آنها دارد. کمردرد‌های مزمن یا بیماری‌های قلبی، توانایی فرد را در انجام امور روزمره کاهش داده و منجر به وابستگی بیشتر به دیگران می‌شوند. این وابستگی می‌تواند احساس ناکارآمدی و کاهش عزت نفس را در پی داشته باشد. از سوی دیگر، افسردگی و اضطراب که غالباً با سبک زندگی خانه‌داری مرتبط است، می‌تواند روابط فرد با اعضای خانواده را تحت تاثیر قرار داده، منجر به انزوای اجتماعی، و کاهش مشارکت در فعالیت‌های لذت‌بخش شود. این چرخه معیوب، کیفیت کلی زندگی زن و خانواده را به طور قابل توجهی تحت تاثیر قرار می‌دهد.
کمردرد: یکی از رایج‌ترین شکایات، کمردرد است که می‌تواند ناشی از بلند کردن غیرصحیح وسایل، نشستن طولانی مدت در حالت نامناسب حین اتوکشی یا خیاطی، و یا عدم تحرک کافی باشد. این درد می‌تواند از خفیف تا بسیار شدید متغیر باشد و توانایی انجام فعالیت‌های روزمره را به شدت مختل کند.
آرتروز: در موارد طولانی مدت، فشار مداوم بر مفاصل می‌تواند منجر به بروز آرتروز (ساییدگی مفصل) در زانوها، لگن، و انگشتان دست شود. این بیماری با درد، تورم، و محدودیت حرکتی همراه است.
درد‌های گردن و شانه: استفاده طولانی مدت از تلفن، مطالعه در وضعیت نامناسب، یا انجام کار‌هایی که نیاز به بالا نگه داشتن دست دارند (مانند شستن ظروف در سینک بلند)، می‌تواند منجر به درد‌های مزمن در ناحیه گردن و شانه شود.
فشار خون بالا: استرس مزمن ناشی از مسئولیت‌های فراوان، فشار‌های روانی، و گاهی کمبود خواب می‌تواند به مرور زمان منجر به افزایش فشار خون شود.
بیماری‌های ایسکمیک قلب: عوامل خطر مانند چاقی، دیابت، و فشار خون بالا که در زنان خانه‌دار نیز شیوع دارند، می‌توانند خطر ابتلا به بیماری‌های عروق کرونر و حمله قلبی را افزایش دهند. سبک زندگی کم‌تحرک نیز نقش مهمی در این زمینه ایفا می‌کند.
دیابت نوع ۲: کم‌تحرکی، رژیم غذایی نامناسب (مصرف زیاد قند و چربی‌های اشباع شده)، اضافه وزن و چاقی، عوامل اصلی در بروز دیابت نوع ۲ هستند. زنانی که فعالیت بدنی کمتری دارند و ساعات طولانی را در خانه سپری می‌کنند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری قرار دارند.
افسردگی و اضطراب: احساس انزوا، عدم احساس مفید بودن، فقدان بازخورد بیرونی مثبت، و تکراری بودن فعالیت‌ها می‌تواند به مرور زمان منجر به بروز افسردگی شود. همچنین، عدم فرصت برای پردازش احساسات و یا دریافت حمایت کافی، این وضعیت را تشدید می‌کند.
فعالیت بدنی ناکافی: یکی از اصلی‌ترین عوامل بروز بیماری‌ها در زنان خانه‌دار، کمبود فعالیت بدنی منظم و کافی است. وظایف خانگی، اگرچه نیازمند حرکت هستند، اما غالباً شامل حرکات تکراری، ایزومتریک (بدون حرکت مفصل) یا در وضعیت‌های نامناسب آناتومیکی می‌باشند که به جای تقویت عضلات، منجر به خستگی و فشار بر آنها می‌شوند. عدم اختصاص زمان مشخص برای ورزش‌های هوازی یا قدرتی، باعث کاهش انعطاف‌پذیری، ضعف عضلانی، و افزایش وزن می‌شود که همگی زمینه‌ساز بیماری‌های مختلف هستند.
تغذیه نامناسب: عادات غذایی در بسیاری از زنان خانه‌دار، تحت تاثیر عواملی، چون کمبود وقت، دسترسی نامناسب به مواد غذایی سالم، یا صرف غذا‌های آماده و فرآوری شده قرار می‌گیرد.
مصرف زیاد قند و چربی‌های اشباع شده: تمایل به مصرف غذا‌های آماده، شیرینی‌جات، و نوشیدنی‌های شیرین، در کنار کمبود مصرف میوه و سبزیجات تازه، به افزایش خطر چاقی، دیابت نوع ۲، و بیماری‌های قلبی-عروقی منجر می‌شود.
وعده‌های غذایی نامنظم: عدم رعایت نظم در وعده‌های غذایی و گاهی اوقات صرف غذا در زمان‌های نامناسب، می‌تواند متابولیسم بدن را مختل کند.
مسئولیت‌های متعدد و بدون مرز: برخلاف شغل‌های بیرونی که ساعات کاری مشخصی دارند، مسئولیت‌های خانه‌داری هیچ‌گاه پایان نمی‌یابند. این عدم وجود حد و مرز، باعث می‌شود که ذهن زن همیشه درگیر وظایف باشد.
احساس عدم قدردانی: گاهی اوقات، زحمات زنان خانه‌دار به دلیل نامرئی بودن و عدم دریافت بازخورد عینی، نادیده گرفته می‌شود که این امر منجر به احساس ناامیدی و کاهش انگیزه می‌شود.
انزوا و فقدان حمایت اجتماعی: دوری از محیط کار و تعاملات اجتماعی، می‌تواند احساس تنهایی و انزوا را تشدید کند.
عدم استراحت کافی: بسیاری از زنان خانه‌دار، به دلیل اولویت دادن به نیاز‌های خانواده، از استراحت کافی محروم می‌شوند. بیدار ماندن برای رسیدگی به کار‌های شبانه، یا بیدار شدن زودهنگام برای آماده‌سازی صبحانه و مدرسه کودکان، کیفیت خواب را کاهش می‌دهد. خواب ناکافی نه تنها توانایی بازسازی بدن را کاهش می‌دهد، بلکه بر سلامت روان، تمرکز، و سیستم ایمنی نیز تاثیر منفی می‌گذارد.
انجام کار‌های تکراری و یکنواخت: ماهیت بسیاری از کار‌های خانگی، مانند نظافت، شستن لباس، و آشپزی، تکراری و غالباً بدون تنوع است. این یکنواختی می‌تواند منجر به خستگی ذهنی، کاهش انگیزه، و حتی در برخی موارد، اختلالات روانشناختی مانند احساس رخوت و بی‌حوصلگی شود. تکرار حرکات خاص نیز، همانطور که پیشتر ذکر شد، به بیماری‌های اسکلتی-عضلانی دامن می‌زند.
اهمیت فعالیت بدنی منظم و ورزش: برای مقابله با اثرات منفی کم‌تحرکی، گنجاندن فعالیت بدنی منظم در برنامه روزانه زنان خانه‌دار امری حیاتی است. این فعالیت‌ها نباید لزوماً سنگین یا زمان‌بر باشند.
تغذیه سالم و متعادل: تغذیه صحیح، بنیان سلامت جسمی و روانی است. بر مصرف روزانه انواع میوه‌ها و سبزیجات تازه، سرشار از ویتامین‌ها، مواد معدنی، و فیبر تاکید می‌شود که برای سلامتی ضروری هستند. همچنین محدود کردن نوشیدنی‌های شیرین، فست‌فودها، و غذا‌های فرآوری شده، و جایگزینی آنها با پروتئین‌های کم‌چرب، غلات کامل، و چربی‌های سالم (مانند مغز‌ها و روغن زیتون) توصیه می‌شود.
مدیریت استرس و تکنیک‌های آرامش‌بخش: کاهش استرس، کلید سلامت روان و پیشگیری از بسیاری از بیماری‌هاست. در این زمینه یادگیری و تمرین تنفس عمیق می‌تواند به سرعت احساس آرامش را ایجاد کند. همچنین در این زمینه اختصاص زمان کوتاه (حتی ۱۰-۱۵ دقیقه) برای انجام کاری که لذت می‌برید، مانند مطالعه، گوش دادن به موسیقی، یا نوشیدن یک چای آرامش‌بخش، بسیار مؤثر است.
اهمیت استراحت و خواب کافی: خواب کافی (۷-۸ ساعت در شب) برای بازسازی سلول‌ها، تقویت سیستم ایمنی، و سلامت روانی ضروری است. ایجاد یک روال منظم قبل از خواب، مانند کاهش نور محیط، پرهیز از صفحه نمایش‌ها، و مطالعه، می‌تواند به بهبود کیفیت خواب کمک کند.
همیاری و همکاری اعضای خانواده، ستون فقرات این بخش است. تقسیم عادلانه وظایف خانگی بین تمام اعضای خانواده، نه تنها بار مسئولیت را از دوش زن خانه‌دار برمی‌دارد، بلکه احساس ارزشمندی و مشارکت را در کودکان و همسر ایجاد می‌کند.
همسران می‌توانند در کار‌هایی مانند خرید منزل، آماده‌سازی برخی وعده‌های غذایی، یا نگهداری از کودکان در ساعاتی که زن نیاز به استراحت دارد، مشارکت کنند. کودکان خردسال نیز می‌توانند در کار‌هایی متناسب با سن خود، مانند مرتب کردن اسباب‌بازی‌ها، کمک در چیدن میز غذا، یا انداختن لباس‌ها در سبد، همکاری کنند. این مشارکت، حس مسئولیت‌پذیری را در آنها تقویت کرده و یادگیری مهارت‌های زندگی را برایشان آسان‌تر می‌سازد.
زندگی نباید تنها شامل کار باشد. اختصاص زمان برای تفریح و سرگرمی، چه به صورت فردی و چه خانوادگی، برای حفظ روحیه و شادابی ضروری است.
گذراندن اوقات فراغت با هم، مانند رفتن به پارک، تماشای فیلم، یا بازی‌های گروهی، پیوند‌های خانوادگی را تقویت کرده و خاطرات خوشی ایجاد می‌کند. همچنین تشویق زنان خانه‌دار به پیگیری علایق شخصی خود، مانند کلاس‌های هنری، ورزشی، یا مطالعه، به بازسازی انرژی روانی آنها کمک می‌کند.
درک متقابل، گوش دادن فعال به دغدغه‌ها، و ابراز قدردانی از تلاش‌های یکدیگر، محیطی امن و حمایتی را در خانواده ایجاد می‌کند. هنگامی که اعضای خانواده، سختی‌ها و فشار‌های روانی کار خانگی را درک کرده و با عشق و همدلی همراهی می‌کنند، زن خانه‌دار احساس تنهایی نخواهد کرد و انگیزه بیشتری برای مراقبت از خود خواهد داشت. این همدلی، پایه و اساس یک زندگی سالم و شاد است.
سلامت، امری پایدار است که نیازمند توجه و تلاش مستمر است. تغییر نگرش از "من باید همه کار‌ها را به تنهایی انجام دهم" به "ما با هم می‌توانیم خانه را مدیریت کنیم"، یک گام بنیادین است. پذیرش اینکه مراقبت از خود، نه یک خودخواهی، بلکه ضرورتی برای توانایی مراقبت از دیگران است، بسیار مهم است. این تغییر نگرش، زمینه را برای پذیرش همکاری و کمک از سوی اعضای خانواده فراهم می‌آورد.
همکاری اعضای خانواده با زنان خانه‌دار، عامل کلیدی در این مسیر است. مردان، با مشارکت فعال در کار‌های منزل و مراقبت از فرزندان، و کودکان، با انجام وظایف متناسب با سن خود، می‌توانند بار سنگین مسئولیت را کاهش داده و فضایی عادلانه‌تر و سالم‌تر ایجاد کنند. این همیاری، نه تنها به سلامت جسمی و روانی زن خانه‌دار کمک می‌کند، بلکه درس ارزشمندی از کار گروهی، مسئولیت‌پذیری، و احترام متقابل به فرزندان می‌آموزد.
منبع: ایرنا