به گزارش شهرآرانیوز؛ از منظر فرهنگ غنی اسلامی-ایرانی، خانه‌داری نه به معنای خانه‌نشینی و انفعال، بلکه یک “جهاد مقدس” و مدیریت عالی یک نهاد انسان‌ساز است. زنی که این مسئولیت خطیر را بر عهده می‌گیرد، در حقیقت مدیری است که به لحاظ فرهنگی، اقتصادی و عاطفی به خانواده‌ی خود رسیدگی میکند؛ مدیریت موفق این خانواده، هنری است که ابعاد مختلفی دارد.
پیش از هر برنامه‌ریزی دیگری، وظیفه اصلی مدیر خانه، تبدیل آن به یک محیط امن و آرامش‌بخش است. قرآن کریم از خانه به عنوان “سَکَن” (مایه آرامش) یاد میکند و این آرامش، محصول مدیریت هوشمندانه زن است. این امر با حاکم کردن فضای معنوی، ذکر خدا و اهل بیت ع و ایجاد ارتباطی سرشار از محبت و احترام میان اعضا محقق می‌شود. خانه‌ای که در آن به جای تنش و فریاد، صدای گفت‌و‌گو و مهربانی طنین‌انداز است، بهترین پناهگاه برای همسر و فرزندان در برابر طوفان‌های دنیای بیرون خواهد بود.
در شرایطی که فرهنگ مصرف‌گرایی و تجمل‌گرایی به عنوان یک آفت، بنیان‌های اقتصادی و اخلاقی خانواده‌ها را تهدید میکند، مدیر خانه نقشی کلیدی در تحقق “قناعت” دارد. این مدیریت به معنای برنامه‌ریزی دقیق برای درآمد‌ها و هزینه‌ها، پرهیز جدی از اسراف و تجملات غیرضروری، و اولویت‌بندی نیاز‌های واقعی خانواده است. هنر یک زن مدیر در این است که با قناعت و ساده‌زیستی، که از فضائل بزرگ اسلامی است، برکت را به خانه بیاورد. پخت غذای سالم و مقوی در خانه، تعمیر وسایل ساده، و استفاده بهینه از منابع، نه تنها به اقتصاد خانواده کمک میکند، بلکه فرهنگ کار و قناعت را به فرزندان نیز آموزش می‌دهد.
شخصیت، باور‌ها و اخلاق فرزندان، پیش از هر محیط دیگری، در دامان مادر و در فضای خانه شکل می‌گیرد. مدیر خانه، در حقیقت رئیس مهم‌ترین دانشگاه عالم است. این مدیریت تربیتی شامل برنامه‌ریزی برای اوقات فراغت فرزندان، نظارت هوشمندانه و غیرمستقیم بر محتوایی که از طریق رسانه‌ها دریافت می‌کنند، و مهم‌تر از همه، تربیت عملی است. فرزندان با دیدن صداقت، امانت‌داری، نظم و عبادت مادر، این فضائل را می‌آموزند. اختصاص زمانی مشخص برای گفت‌و‌گو با فرزندان، خواندن کتاب برای آنها و پاسخگویی به سؤالاتشان، شخصیت آنها را مستقل، متفکر و باایمان بار می‌آورد.
اداره همزمان این سه حوزه، نیازمند مدیریت دقیق زمان و انرژی است. یک مدیر موفق، لزوماً پرکارترین فرد نیست، بلکه هوشمندترین فرد در تخصیص منابع است. ایجاد یک برنامه روزانه منعطف، اولویت‌بندی کار‌ها (تمایز میان کار‌های فوری و کار‌های مهم)، و تقسیم وظایف میان اعضای خانواده به تناسب سن و توانایی‌شان، از هرج و مرج جلوگیری کرده و به زن فرصتی برای رسیدگی به خود، عبادت و مطالعه نیز می‌دهد.
منبع: فارس
