به گزارش شهرآرانیوز، شکی نیست که آب سالم و تمیز از ضرورت‌های زندگی است؛ اما هنوز بخش بزرگی از مردم جهان به این مایع زندگی‌بخش دسترسی ندارند. از نخستین دوران حیات بشر، فراهم‌کردن آب برای خانواده وظیفه‌ای بوده که بیشتر بر دوش زنان قرار داشته است. شاید به همین دلیل، زنان در گوشه‌وکنار جهان برای دستیابی به این حق اولیه زندگی تلاش می‌کنند. بیایید با چند نمونه از این زنان آشنا شویم.
استلا باولز، زمانی که تنها چهارده سال داشت، برای پروژه درس علومش مجبور شد نمونه‌هایی از آب رود لاهیو، نزدیک محل زندگی‌اش در نوااسکوشیای کانادا، را آزمایش کند. شنا در این رود از سوی سازمان‌های محیط‌زیستی خطرناک اعلام شده بود. نتایج آزمایش استلا نشان داد که آب رود آلوده به ذرات مدفوع است.
او نمی‌توانست درک کند چرا لوله‌های فاضلاب خانگی مستقیماً به مسیر‌های آبی منتهی می‌شوند. استلا نتایج خود را در فیس‌بوک منتشر کرد و در اطراف رودخانه تابلو‌هایی برای آگاهی مردم نصب نمود. تلاش‌های او سرانجام توجه رسانه‌های ملی را جلب کرد و دولت با تخصیص بودجه‌ای ۱۵/۷ میلیون دلاری برای پاک‌سازی رود لاهیو اقدام کرد.
جورجی بادیل، اهل بورکینافاسو، در گفت‌وگویی با مجله فوربز گفت که از دوران کودکی مجبور بوده است هر روز سه ساعت پیاده، همراه مادر، مادربزرگ و دختران فامیل، به نزدیک‌ترین چاه روستا برود تا آب آشامیدنی سالم به خانه بیاورد.
او تعریف کرد که روزی، وقتی دید خواهر باردارش نیز با وجود خستگی و وضعیت جسمی‌اش مجبور است در نیمه‌شب برای آوردن آب بیدار شود، تصمیم گرفت کاری برای تغییر این وضعیت انجام دهد. جورجی در پانزده‌سالگی برای تأمین هزینه تحصیلش وارد حرفه مدلینگ شد و بعد‌ها از شهرت خود برای کمک به مردم کشورش بهره برد.
او پس از چند تلاش نافرجام، در سال ۲۰۱۵ «بنیاد جورجی بادیل» را تأسیس کرد. این بنیاد تاکنون با حفر چندین چاه در مناطق مختلف بورکینافاسو، دسترسی بیش از صد هزار نفر به آب آشامیدنی را ممکن کرده است. در سال ۲۰۱۶، بادیل با همکاری دیگران کتابی کودکانه با عنوان شاهدخت آب نوشت که بر اساس تجربه‌های شخصی‌اش از کودکی بدون دسترسی به آب سالم روایت می‌شود. او در مصاحبه‌ای دیگر گفت: «بزرگ‌ترین رؤیای من این است که همه مردم کشورم بتوانند به آب سالم دسترسی داشته باشند.»
وارشینی پراکاش در بوستون آمریکا به دنیا آمد، اما ریشه‌های خانوادگی‌اش به شهر چنای در هند بازمی‌گردد. در سال ۲۰۱۵، بارندگی شدید در چنای موجب وقوع سیلی بزرگ شد؛ حادثه‌ای که در کنار تغییرات اقلیمی، دسترسی به آب را به امری پیش‌بینی‌ناپذیر تبدیل کرد. این رویداد باعث شد پراکاش، که آن زمان دانشجوی کارشناسی دانشگاه ماساچوست در امهرست بود، به جنبش مقابله با تغییرات اقلیمی بپیوندد.
او در سخنرانی خود در راهپیمایی اعتراضی سال ۲۰۱۸ در واشنگتن‌دی‌سی گفت: «کابوس‌های من پر است از کودکانی که از گرسنگی می‌میرند، از زمینی که بیمارتر از آن است که بار دهد، از آب زهرآلودی که باید شفادهنده می‌بود و از دریا‌هایی که هر روز بیشتر بر ساحل‌هایمان می‌خزند.»
پراکاش در همان سال «جنبش طلوع» را بنیان گذاشت؛ حرکتی برای حفاظت از منابع طبیعی همچون آب و هوا، با تکیه بر انرژی خورشیدی و ایجاد مشاغل پایدار. این سازمان از زمان آغاز فعالیت خود تاکنون بیش از یک میلیون دلار برای این هدف جمع‌آوری کرده است.
