کشف حجاب رضاخانی در سال ۱۳۱۴ خورشیدی سبب شد بانوان شیوه‌های جدیدی از مبارزه در برابر این قانون غلط را بیاموزند.

تاریخچه پوشاک، بخشی از تاریخ تمدن و فرهنگ هر جامعه است. نوع بشر از ابتدای خلقت برای در‌امان‌ماندن از آسیب‌های آب‌و‌هوا و دیگرمخاطرات موجود در طبیعت به پوشاندن بدن خود اقدام کرده، اما پس از گذشت قرن‌ها و به‌وجود‌آمدن تمدن‌های مختلف، پوشاک به نوعی نشان‌دهنده باور‌های فرهنگی، مذهبی و دیگر معانی اجتماعی بوده است.

۱۵ خرداد سال ۱۳۴۲ روزی که خمیرمایه نهضت ملت بزرگ ایران و بذر انقلاب اسلامی شکل گرفت بنا به فرموده امام خمینی (ره) تولد جدید اسلام است؛ روزی که بانوان ایران‌زمین، همپای مردان به خیابان‌ها آمدند و حماسه‌ای ماندگار در تاریخ این سرزمین به ثبت رساندند.

شهادت آیت‌الله سیدابراهیم رئیسی، خیل عظیمی از مردم ایران را داغدار کرد و دختران دهه‌هشتادی که حالا به سن نوجوانی و جوانی رسیده‌اند هم در این غم خود را شریک می‌دانند.

حضور زنان در تاریخ و تحولات سیاسی اجتماعی دوره تیموریان درخور تأمل است.

مهین دخت صدیقیان پژوهشگر و استاد زبان و ادبیات فارسی است که در عرصه پژوهش‌های ادبیات فارسی کارنامه درخشانی از خود بر جای گذاشته است. او زاده یکی از محلات شهر مشهد در ۱۳۱۴ خورشیدی است.

غازان‌خان بن یسئور، از نوادگان چنگیز، دختری داشت به نام سارای که چون دختر خان مغولی بود، به او «خانم» به معنای «دختر خان» یا «شاهدخت» می‌گفتند.

فرزندآوری در یک قرن پیش در ایران به دلیل نبود بهداشت و کمبود پزشک و متخصص با مشکلات فراوانی مواجه بود، اما در سال ۱۲۹۸ خورشیدی دستور وزیر معارف وقت باعث شد علم به کمک مادران ایرانی بیاید تا حامی جان نوزادانشان باشد.

در طول تاریخ، وقف به عنوان سنتی حسنه و کمک به همنوعان مطرح بوده است. سابقه موقوفات در مشهد بیانگر آن است که حرم مطهر به عنوان تشکیلات موقوفاتی همواره مورد توجه شیعیان و ارادتمندان به امام رضا (ع) بوده است.

ایران‌زمین زنان و مردانی زاده است که نامشان با تاریخ جاودانه شده است. از میان زنان مؤثر این خاک و بوم می‌توان از شیرین‌دخت نام برد.