به گزارش شهرآرانیوز؛ زهرا اردکانی با اشاره به اینکه فیلم‌های این جشنواره را می‌توان ابتدا به دو دسته کلی تقسیم‌بندی کرد، متذکر شد: دسته اول، شامل فیلم‌های ژانر دفاع‌مقدس و فیلم‌های تاریخی است و دسته دوم، فیلم‌های اجتماعی روز را دربر می‌گیرد. بازنمایی زنان در این دو دسته متفاوت است.
وی با اشاره به اینکه در فیلم‌های دسته اول، یعنی فیلم‌های جنگی و تاریخی، زنان معمولا غایب هستند. برای مثال، در فیلم‌هایی که به زندگی شهدا می‌پردازند، اگرچه می‌دانیم که همسران شهدا نقش‌های مؤثری داشته‌اند، اما در این فیلم‌ها حضور زنان بسیار کمرنگ است، اظهار کرد: معمولا در این فیلم‌ها، زنان تنها در چند صحنه محدود به عنوان همسرانی خانه‌دار یا پشتیبان دیده می‌شوند. این موضوع یکی از مشکلاتی است که در ژانر فیلم‌های دفاع‌مقدس و تاریخی با آن مواجه هستیم؛ یعنی زنان در این ژانر‌ها اغلب غایب هستند.
این پژوهشگر زن و رسانه ادامه داد: در دو فیلم تاریخی امسال، یعنی بازی خونی و شمال از جنوب غربی، که به گروه‌های فعال در ابتدای انقلاب می‌پردازند، ضدقهرمان یا به اصطلاح بَدمن داستان یک زن است. این زن به عنوان سرکرده گروهک‌ها، جنایاتی را مرتکب می‌شود. این نوع بازنمایی، نگاه جدیدی را به نمایش می‌گذارد که در آن یک زن کنشگر و بسیار تأثیرگذار خلق شده است. با این حال، مشکلی که من با این فیلم‌ها دارم، این است که اگرچه زن به عنوان یک شخصیت فعال و مؤثر نشان داده می‌شود، اما زنانگی او در نقش و موقعیتی که برعهده دارد، هیچ تأثیری ندارد.
اردکانی افزود: در ژانر اجتماعی، شاهد فیلم‌هایی هستیم که زنان قهرمان اصلی هستند یا به مسائل زنان پرداخته می‌شود. در این دسته از فیلم‌ها، زنانی که سعی می‌کنند کنشگر و انتخابگر باشند، به‌ویژه در فیلم‌هایی که قهرمانان‌شان دختران جوان هستند مانند فیلم‌های «زیبا صدایم کن»، «رها»، «چشم بادومی»، باوجود تلاش‌شان برای کنشگری، درنهایت قربانی می‌شوند. این بازنمایی به نظر عجیب می‌آید. به این معنا که پس از سال‌ها انتقاد از سینما به دلیل عدم خلق شخصیت‌های زن کنشگر، حالا که زنانی کنشگر و انتخابگر خلق می‌شوند، باز هم درنهایت قربانی می‌شوند.
منبع: جام جم