به گزارش شهرآرانیوز؛ رابطه خواهر و برادر بهعنوان یک بستر اجتماعی درون خانواده، زمینهساز یادگیری مهارتهای زندگی برای کودک است. کودکانی که در کنار خواهر و برادر خود رشد میکنند، معمولاً تواناییهای بهتری در زمینههای مختلف اجتماعی، عاطفی و روانشناختی دارند. آنها از طریق مشاهده و تعامل با خواهر و برادر خود، متوجه قواعد اجتماعی میشوند و مهارتهایی، چون همکاری، تحمل و حل مسئله را میآموزند.
این مسئله برای فرزند کوچکتر از اهمیت ویژهای برخوردار است چرا که آنها معمولاً به دلیل سن پایینتر، تجربه کمتری از تعاملات اجتماعی دارند و خواهر یا برادر بزرگتر میتواند بهعنوان یک معلم غیررسمی عمل کند. در این فرایند، کودک کوچکتر میآموزد که چگونه با تفاوتها و چالشهای زندگی روبهرو شود و چگونه از روابط خانوادگی برای حل مسائل بهره ببرد.
برخی از کارشناسان بر این باورند که خواهر و برادر بزرگتر میتوانند الگوهای رفتاری مهمی برای کودک کوچکتر باشند. رفتارهای اخلاقی، واکنشهای اجتماعی و حتی شیوههای ارتباطی خواهر و برادر بزرگتر، به طور غیرمستقیم به کودک کوچکتر منتقل میشود. بهعنوانمثال، اگر یک خواهر بزرگتر در موقعیتهای مختلف به دیگران احترام بگذارد و از مهارتهای حل تعارض بهدرستی استفاده کند، فرزند کوچکتر نیز این ویژگیها را در خود شکل خواهد داد.
این امر بهویژه در مواردی که خواهر و برادر در کنار یکدیگر در فعالیتهای گروهی یا خانوادگی همکاری میکنند، بیشتر به چشم میآید. رفتارهای مثبت و منفی که از خواهر و برادر بزرگتر سر میزند، به طور مستقیم میتواند تأثیر زیادی در شکلگیری شخصیت کودک داشته باشد.
منبع: همشهری آنلاین