روایت بانوان نقاش در نمایشگاه «برگ‌ریزان»| نمایشِ ۳۵ اثر از ۱۵ هنرمند مشهدی روایت زوج مشهدی از فرزندخواندگی و اثرات آن در زندگی شان روایت تولد فرزند یک شهید| پدری که رفت، فرزندی که آمد جشن اهدای جهیزیه به ۱۱۴ نوعروس خراسانی وجود هزار و ۲۵۰ بیمار پروانه‌ای در کشور نگاهی به وظایف فرزندان در  خانه آمادگی بیش از ۶ هزار نفر از زنان سرپرست‌خانوار خراسان رضوی برای ورود به بازار کار ضرورت برخورد با شبکه‌های سازمان‌یافته سقط غیرقانونی فعالیت ۴ میلیون زن سرپرست خانوار در مشاغل رسمی نبود پوشش بیمه‌ای، چالش خدمات پرستاری در منزل گفت‌و‌گو با سیده فاطمه حسینی به بهانه چاپ کتاب «به سوی طرز صائبانه» | صائب یک نهاد فرهنگی است پاسخ به چالش‌های حقوقی ازدواج | وکالت و ارث در خانواده‌ها وقتی تاریکی مانع نیست | روایت توانمندی زنان نابینا در جهان پاسخ اداره کل حقوقی قوه‌قضائیه به یک ابهام حقوقی درباره مهریه بررسی جلوه‌های الگوبخش سیره فاطمی در ابعاد فردی و اجتماعی
سرخط خبرها
روایت رابطه انسانی و عاطفی میان پدر و دختر در فیلم سینمایی «زیبا صدایم کن»

روایت رابطه انسانی و عاطفی میان پدر و دختر در فیلم سینمایی «زیبا صدایم کن»

  • کد خبر: ۳۳۸۲۰۱
  • ۲۲ خرداد ۱۴۰۴ - ۱۵:۴۴
نویسنده فیلمنامه فیلم سینمایی «زیبا صدایم کن» با اشاره به اینکه مهم‌ترین عامل برای اقتباس این رمان، رابطه انسانی و عاطفی میان پدر و دختر بود، از توجه کارگردان این اثر به موضوعاتی همچون خانواده خبر داد.

به گزارش شهرآرانیوز؛ آرش صادق‌بیگی با اشاره به اینکه ابتدا کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان چند اثر منتشرشده‌اش را برای اقتباس سینمایی پیشنهاد داد. از میان آن آثار، به دلیل حضور شخصیت محوری یک دختر نوجوان در رمان «زیبا صدایم کن»، این اثر به رسول صدرعاملی پیشنهاد شد، اظهار کرد: از نگاه کارگردان، مهم‌ترین عامل برای اقتباس این رمان، رابطه انسانی و عاطفی میان پدر و دختر بود.

وی ادامه داد: توجه به پرداختن به موضوعاتی همچون دختران و خانواده همواره دغدغه رسول صدرعاملی در تولید آثار بلند سینمایی اش بوده است.

 نویسنده فیلم سینمایی «زیبا صدایم کن» با تاکید بر اینکه در نخستین نسخه پلاتی که نوشتیم، مادر - همانند رمان - هیچ نقشی در پیشبرد قصه نداشت. اما نظر کارگردان همچنان بر بازگرداندن شخصیت مادر بود، یادآور شد: زمانی می‌توان به موفقیت روایی دست یافت که قصه بتواند میان تنش‌های داستانی و احساسات صحنه، تعادلی پویا برقرار کند. در چنین شرایطی، مخاطب احساس می‌کند به‌جای مواجهه‌ای منفعل، در حال «سُر خوردن» روی ریتم داستان است؛ نه آن‌قدر کند که احساس خستگی کند، نه آن‌قدر تند که دچار سردرگمی شود. این همان جایی‌ست که پس از پایان فیلم، تماشاگر می‌گوید: «نفهمیدم چطور گذشت.»

منبع: ایپنا

ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.