به گزارش شهرآرانیوز؛ حمیده رسولی ترکیبی از دلایل اقتصادی، دغدغه‌های تربیتی، فشار‌های سبک زندگی شهری، و البته نگرانی‌های سلامت روانی والدین، خانواده را به سمت فرزند کمتر سوق داده و برخی تصور می‌کنند فرزند بیشتر یعنی فشار بیشتر، اما این نگاهی ساده‌انگارانه است. آنچه کمتر مورد توجه قرار گرفته، آثار مثبت روان‌شناختی فرزندآوری برای والدین است.
وی با بیان برخی ازآثار مثبت چند فرزندی در خانواده خاطر نشان کرد:از دید روان‌شناسی، داشتن فرزند تجربه‌ای رشددهنده است. پدر و مادر شدن به افراد احساس معنا، مفید بودن و امید می‌دهد. عشق متقابل والد-فرزند، والدین را از خودمحوری دور و به مسئولیت‌پذیری نزدیک می‌کند. همچنین فرزندان باعث می‌شوند والدین به رشد اجتماعی و مدیریت عاطفی بهتری دست یابند. حتی شخصیت والدین نیز در سایه تربیت فرزند، بالغ‌تر می‌شود.
این استاد دانشگاه افزود:خانواده‌های تک‌فرزند یا کم فرزندبا چالش‌های روانی خاصی را در خود یا فرزندشان رو برو هستند. تک‌فرزندان معمولاً تحت کنترل و توجه شدید والدین خود می‌باشند، والدین توقع بالایی از آنها دارند و در مقابل، کودکان هم مدام در تلاش برای جلب رضایت والدین هستند. این شرایط زمینه‌ساز اضطراب، احساس گناه و ترس از تنهایی در کودک می‌شود. از سوی دیگر، چون خواهر یا برادری ندارند، مهارت‌های تعامل اجتماعی مانند حل تعارض، مشارکت، و رقابت سالم را تجربه نمی‌کنند.
رسولی با بیان این مسئله که این موارد می‌تواند در بزرگسالی هم ادامه پیدا کندتصریح کرد: بسیاری از این ویژگی‌ها پایدار می‌ماند. تک‌فرزندان در بزرگسالی ممکن است دچار وابستگی زیاد، خودمحوری، تحمل پایین در برابر ناکامی و حتی افسردگی یا اختلالات اضطرابی شوند. در روابط اجتماعی، بیشتر به دنبال تأمین منافع شخصی‌اند و، چون تجربه هم‌زیستی با خواهر یا برادر را نداشته‌اند، مهارت همدلی یا سازگاری کمتری دارند.
وی تاکید کرد:در خانواده‌های چندفرزندی، فرزندان از یکدیگر یاد می‌گیرند، درک بهتری از مشارکت، رقابت، تعامل و مسئولیت دارند. بار عاطفی والدین هم توزیع می‌شود، و خانواده حالت طبیعی‌تری از تعامل و پویایی را تجربه می‌کند.
منبع: خبرگزاری زنان ایران