به گزارش شهرآرانیوز؛ به طور متوسط هر ده سال که می‌گذرد یک سال به سن اولین ازدواج اضافه می‌شود و هرچه که می‌گذرد نسل‌های جدیدتر این میانگین را با سرعت بیشتری بالا می‌برند.
سال ۱۴۰۰ میانگین سن ازدواج برای زنان ۲۳.۶ و برای مردان ۲۷.۸ بود که بنا به اعلام سازمان ثبت احوال در ۷ ماه اول سال ۱۴۰۴ به ۲۴.۲ و ۲۸.۳ رسید. یعنی در مدت ۴ سال گذشته میانگین سن ازدواج حدود یک سال بیشتر شده است. این اتفاقی است که قبلا در طول یک دهه می‌افتاد ولی حالا در زمان کمتری رخ می‌دهد. نسل جوان برای ثبت رکورد‌های «دیرتر» ازدواج کردن «عجله» بیشتری دارد.
آمار‌های پایتخت با دیگر استان‌ها و همینطور با کل کشور تفاوت دارد. در تهران جوانان چند سال دیرتر از میانگین کشوری ازدواج می‌کنند. در بزرگترین شهر ایران، پسر‌ها ۲ سال و دختر‌ها ۳ سال بیشتر مجرد می‌مانند.
۴۹ سال قبل یعنی در سال ۱۳۵۵ و دو سال مانده به انقلاب اسلامی، دختر‌ها قبل از ۲۰ سالگی و پسر‌ها قبل از ۲۵ سالگی زندگی مشترک تشکیل می‌دادند.
اگر بخواهیم دقیق بیان کنیم دختر‌ها در ۱۹.۷ سالگی و پسر‌ها در ۲۴.۱ سالگی ازدواج می‌کردند. بیست سال طول کشید تا به این میانگین‌ها دو سال اضافه شود. در سال ۱۳۷۵ سن ازدواج دختر‌ها به ۲۲.۴ سال و پسر‌ها به ۲۵.۶ سال رسید. بیست سال بعد از آن، دوباره دو سال دیگر به این میانگین افزوده شده و در سال ۱۳۹۵ سن ازدواج دختر‌ها به ۲۳.۲ و پسر‌ها به ۲۷.۳ رسید.
اگر مقیاس «هر ده سال تقویمی برابر یک سال ازدواج دیرتر» را ثابت فرض کنیم، در سال ۱۴۳۰ دختر‌ها بعد از ۲۶ سال و پسر‌ها بعد از ۳۰ سال ازدواج می‌کنند. اگر شتاب فزاینده اخیر را به آن اضافه کنیم در سال ۱۴۳۰ احتمالا دختر‌ها قبل از ۳۰ سال و پسر‌ها قبل از ۳۵ سال ازدواج نخواهند کرد.
۱۴۳۰ همان سالی است که جمعیت ایران به ۱۰۰ میلیون نفر می‌رسد. یک سوم ایرانی‌ها سالمند می‌شوند و جمعیت فعال و موثر کشور به شدت کاهش پیدا می‌کند.
منبع: همشهری آنلاین
