برپایی گردهمایی شهرداران شهرهای اسلامی در مشهد، می‌تواند گام ارزشمندی باشد و اهداف درخور توجهی را تحقق بخشد و از طرفی مشهد را با دلیل یا بی‌دلیل شهر گفت‌وگو نام‌گذاری کرده‌اند. به‌صورت تاریخی این نکته درخور توجهی است. از زمان دور که امام رضا(ع) به هر دلیل دعوت مأمون، خلیفه عباسی را پذیرفت و از عراق و حجاز که اقامتگاه همه امامان بود، به خراسان آمد، باب نظرات متفاوت و گوناگون در مشهد باز شد و نهایتا امام هشتم(ع) بیرون از جهان عرب و در دل جامعه عجم و پارس، دل‌ها را تسخیر کرد و محور همیشگی خراسان و مشهد شد. به‌علاوه آنکه خراسان دروازه شرق و مدخل مکتب‌ها و ادیان شرقی و محل رشد عرفان و صدور آن به سایر بلاد بود. همه این‌ها خراسان را در طول تاریخ آماده گفت‌وگو و تسامح می‌کرد. بر اساس همین مکتب در بیشتر ایام و حتی در دوران معاصر، مشهد محل ظهور صاحبان اصلی‌ترین مکاتب فکری و سیاسی و فرهنگی شد. در دهه‌های اخیر شهر مشهد به سخت‌گیری و نداشتن مدارای اجتماعی به دلایل گذرایی شهره شده است، اما بنیه شهر مشهد بر گفت‌وگو و تحمل استوار است. با این سابقه، گردهمایی شهرداران جهان اسلام در این شهر اگر به تشریفات بسنده نشود، می‌تواند مقبول افتد. عمده مسائل شهری مبانی مهندسی و علمی دارد و به‌تناسب جغرافیای شهرهای مختلف مدیریت‌شهری، تفاوت‌های اندک دارد اما کار شهرداران فقط منحصر به نظارت بر هندسه شهرها نیست. شهردارانی موفق هستند که علاوه بر آن بتوانند هویت و فرهنگ و مسائل تاریخی و میراث‌های فرهنگی را بنا به ذائقه مردم حفظ و تقویت کنند. طبیعتا به دلیل اینکه خرده‌فرهنگ‌های شهرها و مناطق مختلف جهان متفاوت است، برای مسائل فرهنگی، قومی و تاریخی همه شهرها نمی‌شود نسخه واحد پیچید، اما تبادل تجارب در حوزه‌های فرهنگی مهم‌تر از سایر حوزه‌هاست. نکته مهم‌تری که گردهمایی شهرداران در مشهد می‌تواند الهام‌بخش باشد، نگاه سمبلیک به مرقد علی‌بن‌موسی(ع) است. این مزار شریف محور توجه به مذهب و باورهای دینی است. در دنیایی که طوفان بی‌اعتقادی و گریز از معنویت وزیدن گرفته است، یکی از بهترین راه‌های آرامش در جهان، اهتمام به معنویت است. در همه پایتخت‌های جهان اسلام مزاری، مسجدی، معبدی وجود دارد که بتواند محور معنویت باشد. تقویت این‌ها به اداره آرام شهر، به آرامش مردم و به کم کردن خشونت کمک می‌کند.