کافه شهر

نمایشگاه قاب خاکستری تا ۲۲ خرداد در موزه سفلی گلستانه مشهد برپاست. بازدید برای عموم آزاد است.

نمایش «خانم و آقای پاواروتی» به کارگردانی محمدحسین اتحادیان‌مقدم در پردیس تئاتر مستقل روی صحنه می‌رود. کافه‌شهر در گفت‌وگو با محمدحسین اتحادیان‌مقدم، مریم حیدری، مهدی فروزنده و محمدرضا فولادی از لایه‌های پنهان این اثر نمایشی پرده برداشت.

بعضی گفت‌وگوها مثل قدم‌زدن تو ذهن آدم‌هاست؛ بدون خط‌کش، بدون دکور. نه دنبال تعریف و تمجیدیم، نه دنبال مخالفت. فقط می‌خوایم بشنویم، کشف کنیم، و گاهی سوال‌هایی بپرسیم که شاید هیچ‌وقت فرصت گفته شدن نداشتن. تو گفت‌وگوی ۳۶۰ این قسمت، نشستیم به حرف با مصطفی نصیری؛ نویسنده و کارگردانی که تئاتر براش فقط یک اجرا نیست، یه زیستنِ تمام‌عیاره. از روزهایی گفت که فیلم‌تئاترهای شبکه ۴ درِ این دنیا رو به روش باز کردن. از مسیری که از همون اول معلوم بود: پشت صحنه، نه جلوی نور. اما مهم‌تر از همه، از باوری گفت که تئاتر از همه‌چی بیشتر شبیه زندگیه چون پایان داره. چون چیزی ازش نمی‌مونه، جز خاطره‌ی همون شب، همون لحظه... همراه ما باشین، شاید این بار، زندگی رو از زاویه‌ی تازه‌ای بشنویم.

نمایش «گالری نقاشی» به کارگردانی مهیار اسماعیلی در پردیس تئاتر مستقل روی صحنه می‌رود. کافه‌شهر در گفت‌وگو با مهیار اسماعیلی، امیر زارع ، سپهر شیرازیان و آیدا منعمی از لایه‌های پنهان این اثر نمایشی پرده برداشت.

در کافه‌شهر حرف هنرمندان را منعکس کرده‌ایم که در صفِ ساخت، در صفِ حمایت، در صفِ شنیده شدن مانده‌اند و حتی اگر خسته باشند، دلشان برای تئاتر و مشهد می‌تپد.

نمایش «بلوف‌زودرس» به کارگردانی عرفان شیرنگی و تهیه‌کنندگی محمد سلیمانی پردیس تئاتر مستقل روی صحنه می‌رود. کافه‌شهر در گفت‌وگو با عرفان شیرنگی، مجتبی کیمیایی، مهسا ستوده‌نژاد، حسین دیسفانی، محمد سلیمانی و منصوره داوری‌نژاد از لایه‌های پنهان این اثر نمایشی پرده برداشت.

نمایش «اکوئوس» به کارگردانی حمیدرضا آزادفر در تماشاخانه استاد نوری روی صحنه می‌رود. کافه‌شهر در گفت‌وگو با حمیدرضا آزادفر، میترا محمدیان، سید محمد سادات، ساندرا یحیی زاده علی نوروزیان از لایه‌های پنهان این اثر نمایشی پرده برداشت.

در اینجا نه تخت رستمی در کار بود و نه آرامگاه سامی، اما صدای قصه از دل سالن طنین انداخت. درسا نکوئی، نقال جوان، امروز روایت زال و رودابه را زنده کرد؛ بی‌نیاز از اغراق و نمایش‌های پرزرق‌وبرق، تنها با کلام. کلامی برخاسته از شاهنامه، از دل سال‌ها روایت، و از زبانی که فردوسی آرزو داشت زنده بماند. در «کافه شهر» نشستیم و گوش سپردیم به نقالی؛ به احترام زبانی که از عشق گفت، از جنگ، از رنج مادران، و به افتخار مردی که سخنانش پس از هزار سال، همچنان تازه است. اگر زمان داری، این ۱۵ دقیقه را از خودت دریغ نکن. شاید روایت، چیزی باشد که امروز بیش از هر زمان دیگری به آن نیاز داریم.

در «۳۶۰ درجه» این بار از پشت لنز به دنیا نگاه کردیم؛ جایی که هر فریم، یک روایت دارد و هر شاتر، ردّی از لحظه‌ای است که دیگر هیچ‌وقت تکرار نمی‌شود. در قسمت دوم، علی حسینیان برای ما از عکسی گفت که خودش هم نمی‌دانست ثبت شده است یا نه. فقط فرصت کرد دکمه شاتر را بزند؛ بدون نورسنجی، بدون برنامه‌ریزی. بعدتر، وقتی تصویر را دید، باورش نمی‌شد: کبوتر سفیدی که روی سر یک زائر نشسته، دست‌هایی در اطراف، و نوری که انگار خودش راهش را پیدا کرده بود. برای بعضی‌ها یک عکس فقط یک تصویر ثبت‌شده‌ است، اما برای بعضی دیگر، یک جور رسیدن به معناست؛ همای سعادت، نذر، برکت… فقط اگر چشم ببیند. با ما همراه باشید، چون این مسیر قرار است از نگاه هر هنرمند، یک تکه از زندگی را نشونمان بدهد.

ما در کافه‌شهر دنبال گفت‌وگوهایی هستیم که از جنس واژه‌های آماده نباشند؛ روایت‌هایی می‌خواهیم که از دل زندگی بیرون بیایند، صادق باشند و بی‌ژست‌؛ برای همین، «۳۶۰ درجه» را راه انداختیم تا در یک چرخش کامل دور هنرمند بتوانیم خودِ واقعی‌اش را از همه زاویه‌ها ببینیم و بشنویم. در قسمت اول این مسیر، می‌رویم سراغ آرمان صفری، بازیگر تئاتر مشهد؛ او از روزی برایمان می‌گوید که با چهار تا آب معدنی توانست استرس اولین اجرایش را کنترل کند؛ از عشق به گروه، از «دریاچه قو»یی که مثل بچه رشد کرد و از سینمایی که هنوز برایش زنده‌ است.