عروجی | شهرآرانیوز؛ از قدیم گفته اند معده مرکز بیماری هاست؛ هرجای بدن آدم که درد بکند، منبعش همان جاست. حتی فشار روحی روانی و افسردگی را هم به نوعی با معده مرتبط می‌دانند. درنتیجه در کنار ثبت و حفاظت از آثار ملی و میهنی و شاهکار‌های معماری و عمرانی تمام نشدنی کشورمان باید از معده آدم‌ها هم حفاظت کرد، ولی نه با برنامه غذایی سالم و نه با گیاه خوارشدن که گویا راهی دیگر ابداع شده است. البته این راه همگانی نیست. معده آدم‌های عادی باید با سویای درجه سه و مرغ آنتی بیوتیک دار و گوشت برزیلی و برنج پاکستانی درجه هشتم و پرتقال پردانه و خشک و روغن پالم دار و... پر شود. در ادامه همه باید تلاششان را بکنند تا بدنی سالم داشته باشند و خودشان می‌دانند و معده شان.
اما تکلیف معده اینفلوئنسر‌ها چی؟ آدم‌های مشهور و شخصیت‌های شناخته شده چی؟ معده‌هایی با چندمیلیون دنبال کننده در اینستاگرام یا توئیتر یا هرجای دیگری حتما با معده‌هایی که دویست دنبال کننده دارند، در همان اینستاگرام زمین تا آسمان فرق دارند و این را هر بچه‌ای می‌داند. درواقع شرکت‌های بیمه وقتی می‌روند سراغ بازیکن فوتبال که پاهایش را بیمه کنند یا سراغ خواننده‌ای تا حنجره اش بیمه شود، قصد حفاظت از یک شخصیت محبوب و ملی را دارند؛ کسی یا کسانی که برای هنر و ورزش هر کشوری زحمت می‌کشند. اما وقتی شرکت بیمه معده یکی از این مزه کن‌های غذا را که این روز‌ها تعدادشان هم همین طور دارد زیاد می‌شود، بیمه می‌کند، چه معنایی دارد؟ یعنی غذای زیادی بخوریم؟ یعنی به حرفشان گوش کنیم و مدام دهانمان درحال جنبیدن باشد؟ یعنی برنامه غذایی سالم کیلویی چند و شما هر آشغالی را که می‌خواهید بخورید و ما بیمه اش می‌کنیم؟
راستش ما غیر از این چیزی حالی مان نمی‌شود. ولی از آن طرف، این شرکت بیمه روی عضوی از بدن این دوستان دست گذاشته است که این روز‌ها خیلی دارند از آن کار می‌کشند. صبح تا شب زحمت می‌کشند و برای ما سوشی و ماهیچه و کوبیده زعفرانی نگین دار تست می‌کنند.
آن‌ها ما را از شر بلایای طبیعی و غیرطبیعی حفظ کرده اند. تازه این بیمه‌ها پنهانی این کار را نمی‌کنند، بلکه در آیینی پرشور و با دعوت از حامیان این چهره‌های سرشناس از معده‌های پرکارشان قدردانی می‌کنند. این روز‌ها در فضای مجازی بلاگر‌های غذا کاری به جز این ندارند. تنها جایی که در بدنشان کار می‌کند، معده هایشان است. انصافا هم کار شاق و مشکلی است. حسابش را بکنید یک لقمه همبرگر تنوری، یک گاز هات داگ پنیری با مرغ، چند لقمه دیزی با چربی اضافه، نصف لیوان دوغ شیر شتر، دو قلپ نوشابه و... و این فرایند پرخطر تا شب چندین بار اتفاق می‌افتد. آن معده باید از فولاد ساخته شده باشد که با کاروبار آقایان بلاگر راه بیاید و انجام وظیفه کند، وگرنه سر یک سال از هم می‌پاشد و دیگر آب تصفیه شده را هم پس می‌زند.
اقتصاد آنلاین می نویسد، هرچند بیمه شدن معده مستر تیستر بر اساس آنچه در عرف دنیا وجود دارد، امری نامعقول نیست اما سوال این است که چرا بیمه تعاون با تبلیغاتی فراوان دست به چنین کاری زده است؟ آیا شیوه های بهتری برای برندینگ وجود نداشت؟
همانطور که گفته شد اصل این کار در یک شرایط نرمال مشکلی ندارد ولی در وضعیت امروز کشور که وضعیت معیشتی روز به روز برای مردم دشوارتر می شود، چرا باید زیرمجموعه وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی که یکی از وظایف اصلی آن توجه به محرومانی است که بعضا گرسنه سر بر بالین می گذارند، دست به چنین کج سلیقگی می زند و برندینگ خود را دقیقا در نقطه مقابل این افراد یعنی کسب و کاری که به غذاهای لوکس اختصاص دارد، تعریف می کند؟
آیا مجموعه آقای وزیر از وظیفه خود در قبال فقرا و شکم های گرسنه فارغ شده که اکنون با بیمه کردن معده آقای تستر چنین شوی عجیبی را در یکی از زیرمجموعه های خود به راه انداخته است؟
آیا وزیر از این اتفاقات خبر دارد یا همچنان مشغول انتصابات حاشیه دار در سایر حوزه های وزارتخانه است؟
این اتفاقات یادآور مباحثی است که مخالفین عبدالملکی در روزهای معرفی وی برای تصدی این وزارتخانه مطرح می کردند که چنین وزارتخانه ای فرد قوی تری را می طلبد تا بتواند بر امور آن مسلط باشد!
آقای وزیر در این اتفاقات کجاست؟
ویدئو | حرکت عجیب بیمه تعاون؛ بیمه کردن معده مستر تستر!
ویدئو | کنایه مجری تلویزیون به بیمه شدن معده یک سلبریتی اینستاگرامی