مقام‌نامه

نوایی از آن ترانه‌های محلی است که خوانندگان بسیاری آن را در حال‌وهوای خودشان اجرا کرده‌اند. نوایی قصه عشق و هجران در سرزمین بزرگ خراسان است. سرزمینی که نغمه‌هایش با دوتار درآمیخته شده است. این اجرای نوایی از سوی ظاهر مرادی و امید رحمانی همراه با نوازندگی ابوالفضل عسکریان شاید تازه‌ترین شکل این ترانه است که بداهه از سوی این هنرمندان موسیقی مقامی در زیر آفتاب پاییزی و کویری اصفهک برای مخاطبان شهرآرانیوز و برنامه مقام‌نامه اجرا شده است.

شب‌های بلند زمستان در خراسان بزرگ برای بسیاری با دوتار و آواز، کوتاه می‌شود. دوتاری که ریشه در تاریخ این سرزمین دارد و کلماتی که از سویدای جان، کنارِ زخمه‌هایی که بر سیم‌ها می‌خورد، می‌نشیند. استاد ظاهر مرادی و استاد غفور محمدزاده قطعه «جمالِ ماه» را برای مخاطبان شهرآرانیوز در فصل تازه مقام‌نامه اجرا کرده‌اند.فصل تازه مقام‌نامه در روستای تاریخی اصفهک که به تازگی ثبت جهانی شده، ضبط شده است.

سراسر سرزمین خراسان بزرگ سرشار از نغمه‌ها و مقام‌هاست. نغمه‌هایی که با ساز همراه شده‌اند و از گذشته تا امروز همراه راوی عشق و عاشقی، غم و شادی مردم بوده است. استاد جمشید ولی‌نژاد در این قسمت از برنامه مقام‌نامه قطعه گل‌اندام را برای مخاطبان شهرآرانیوز اجرا کرده است.

خراسان بزرگ سرشار از نغمه‌ها و مقام‌هاست. از جنوب تا شمال، از غرب تا شرق این سرزمین تاریخی پر است از قصه‌هایی که با ساز همراه شده‌اند. موسیقی مقامی و نوای استادان این عرصه از گذشته تا امروز همراه شادی و غم مردم بوده است. استاد روشن گل‌افروز در این قسمت از برنامه مقام‌نامه قطعه ساقی‌نامه را برای مخاطبان شهرآرانیوز اجرا کرده است.

خراسان بزرگ از جنوب تا شمال، از غرب تا شرق سرشار از نغمه‌ها و مقام‌هاست. قصه‌هایی که با ساز همراه شده‌اند و از گذشته تا امروز همراه شادی و غم مردم بوده است. استاد جمشید ولی‌نژاد در این قسمت از برنامه مقام‌نامه بحرطویل گوهر رخشان را برای مخاطبان شهرآرانیوز اجرا کرده است.

امیرحسام لعل‌پور، نوجوان نوازنده تربت جامی، در مقام نامه از هوای عید و عشق برای دل‌های عاشق خوانده است.

دعا و نیایش و ابراز نیاز یه درگاه معبود، در همه شئون زندگی خراسانی‌ها که دست به زانوی خود دارند و نگاه به آسمان دوخته‌اند جایگاه دارد.

نوروز در کنار همه خوشی‌هایش، موسمی است برای عاشقانه‌ها. در این میان مقام‌های عاشقانه موسیقی_مقامی، زخمه‌های دوتار و فریاد خوانندگان، شور عشق را با طراوت طبیعت در می‌آمیزد.

بهار فصل طرب‌انگیز طبیعت، شادی را به همه موجودات هستی ارزانی می‌دارد.

همه فرزند‌ها در هر سن و سالی که باشند، باز هم روی کمک و همراهی پدرشان حساب می‌کنند. پدرها هم هرکجای این هستی که باشند همه همّ‌شان را برای رفع غم از فرزندانشان به کار می‌گیرند. شیعیان و مسلمانان جهان اما همیشه از پدر خاک، ابوتراب، استمداد می‌کنند. منقبت‌خوانی سنتی است که فارسی‌زبانان جهان از دیرباز در روزهای جشن و سرور آل الله با آن ارادت و توسل‌شان را به خاندان عصمت و طهارت ابراز می‌کنند.