به گزارش شهرآرانیوز؛ شهروند: من و همسرم تفاوت‌های زیادی با هم داریم. این اختلاف‌ها بیشتر وقت‌ها سبب بحث و مجادله بین ما می‌شود. برای نمونه، من بیش از اندازه منظم هستم و او بی‌انضباط. نمی‌دانم چرا با اینکه همسرم از حساسیت‌های من خبر دارد، باز بی‌توجه است. آیا برای کاهش این اختلاف‌ها یا اینکه دست‌کم خودم کمتر حرص بخورم راهکاری وجود دارد؟
تکتم مغفرتی، مشاور خانواده و مدرس دانشگاه در این باره توضیح می‌دهد: وجود تعارض میان ما آدم‌ها به علت تفاوت‌هایی که در نیازها، باور‌ها و خواسته‌هایمان داریم طبیعی است؛ بنابراین اگر با پدر و مادر، همسر یا دوستانمان اختلاف سلیقه و نظری داریم، طبیعی است.
با همه این‌ها حل این تعارض‌ها از اهمیت زیادی برخوردار است، زیرا تعارض حل‌نشده ممکن است به جنگ و دعوا ختم شود، رابطه را خراب کند یا بزرگ‌تر شود و به کینه و بحران تبدل شود که دیگر نتوان برای آن کاری کرد. پس بیشترین سرمایه‌گذاری‌ای که ما در رابطه‌مان می‌کنیم باید برای حل تعارض‌ها باشد، چون زمانی که تعارضی حل شود، هم مهارت‌های ارتباطی‌مان قوی‌تر می‌شود، هم رضایت از زندگی افزایش می‌یابد و هم تاب‌آوری‌مان بیشتر می‌شود. همه این‌ها به رشد فردی ما کمک بسزایی خواهد کرد.
نخستین چیزی که می‌تواند در حل تعارض کمک‌کننده باشد، این است که سهم خودمان را در هر مشاجره و تعارض بپذیریم. متأسفانه وقتی اختلافی بین زوج‌ها به وجود می‌آید، آن‌ها به محیط خانه و دعوا به شکل یک دادگاه نگاه می‌کنند و خود را وکیل مدافعی می‌بینند که باید از حقش در مقابل دیگری دفاع کند. در این شرایط، طبیعی است کسی حق را به دیگری ندهد. این در حالی است که در هر دعوایی، حتی به نسبت کم و زیاد، دو طرف مقصرند.
این مسئولیت‌پذیری ما را نشان می‌دهد که سهم خودمان را در آن مشاجره و تعارض بپذیریم.
نکته دومی که باید به آن توجه کرد این است که بپذیریم هر کسی نسخه‌ای منحصر‌به‌فرد از خودش است با باور‌ها و ارزش‌هایی متفاوت. این یعنی باید از دریچه نگاه دیگران هم به مسائل نگاه کرد. نکته جالبی که در پرسش شما وجود داشت هم‌زمانی استفاده از پرسش در کنار پاسخ بود.
گفته بودید: من خیلی منظم هستم. شاید این منظم بودن از دید شما خیلی خوشایند باشد، ولی از نظر همسرتان ناخوشایند و شاید هم زجرآور باشد. پس اگر چیزی در نظر ما خوشایند است، حتما نباید برای طرف مقابلمان هم خوشایند باشد. تفاوت شخصیتی و جنسیتی که بین زن و مرد وجود دارد ضرورت این را که از زاویه نگاه دیگری هم مسائل را ببینیم دوچندان می‌کند.
نکته مهم دیگری که باید به آن توجه کنیم این است که معمولا بین زوج‌ها چیزی به اسم مذاکره وجود ندارد، بلکه مشاجره است. مذاکره یعنی در محیطی آرام و بدون تنش از نیازهایمان بگوییم و از نیاز‌های طرف مقابل بشنویم، در حالی که معمولا این‌گونه نیست. شنونده بودن به معنای درک و همدلی کردن است، نه آماده بودن برای پاسخ دادن و به مبارزه طلبیدن.
خلاصه اینکه اگر قرار است زندگی کنیم، باید خوب بشنویم، مسئولیت‌پذیر باشیم، همدلی کنیم و از دید طرف مقابل هم به مسائل نگاه کنیم. در این شرایط، حتی اگر تعارض کامل حل نشود، دست‌کم در بهبود روابط تسهیل ایجاد می‌شود.