شهرآرانیوز - صدای احضارکردن نیرو یا سرباز وظیفه در همه ساختمان و حیاط کلانتری می‌پیچد. اگر با نامیدن اول، پاسخ «بله قربان» نیاید، صدای دوم چیزی شبیه فریاد است: «قاسمی؟» نه فقط اعزام به مأموریتشان بلکه سفارش چیدن سفره افطار هم با همان امر و نهی‌های نظامی است. نارضایتی هم البته در میان نیست. مافوق است و نیروی درجه پایین و یک ساختمان کلانتری. چند خودرو را بر اساس گزارش ۱۱۰ اعزام می‌کنند و پراکنده می‌شوند، اما کار‌ها تمامی ندارد. خودرو‌های گشت هم باید اعزام شوند برای کنترل وضعیت خیابان‌های شهر نزدیک افطار. پشت در بسته ورودیِ کلانتری ۱۶ احمدآباد و اتاقک کوچک نگهبانی اش هر لحظه همراه با استرس می‌گذرد. رئیس کلانتری و تعدادی نیرو از پله‌ها پایین و بالا می‌روند و کلماتی می‌گویند یا دستوراتی می‌دهند که برای ما چندان واضح نیست، اما شنونده را می‌فرستند سراغ کاری. فکرکردن به سفره افطار آن هم در فضای کلانتری کمی عجیب است، شبیه به وضعیت همیشه در مأموریتشان.