به گزارش شهرآرانیوز، مضامین ادعیه سراسر پر از درس‌های اخلاق و حکمت است که توجه به آن معانی سبب کمال انسان می‌گردد. در ماه رمضان که فرصت مناسبی برای تقرب الهی است، بهتر است هر روز دعا‌های پر مفهوم این ماه را بخوانید و اگر هم کسی با زبان عربی آشنا نیستید به ترجمه ادعیه مراجعه کنید و به مضامین و نکات آموزنده ادعیه توجه کنید تا به کمالات والای انسانی برسید. در ادامه این مطلب دعای بیست و هشتم ماه مبارک رمضان را همراه ترجمه آورده ایم.
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهمّ وفّر حظّی فیهِ من النّوافِلِ واکْرِمْنی فیهِ بإحْضارِ المَسائِلِ وقَرّبِ فیهِ وسیلتی الیکَ من بینِ الوسائل یا من لا یَشْغَلُهُ الحاحُ المُلِحّین.
خدایا زیاد کن بهره مرا در آن از اقدام به مستحبات و گرامی دار در آن به حاضر کردن و یا داشتن مسائل و نزدیک گردان در آن وسیله ام به سویت از میـان وسیله‌ها‌ای آنکه سرگرمش نکند اصرار و سماجت اصرارکنندگان (بحارالأنوار ج:۹۵ ص:۶۶)
در این دعا می‌گوییم:خدایا! در این روز بهره ام را از مستحبات افزون گردان. به هر عمل مستحبی که انجامش واجب و الزامی نباشد، «نافله» می‌گویند. نوافل و کار‌های مستحبی کمبود‌های نماز‌های واجب را نیز جبران می‌کند و سبب علاقه و کشش آدمی به انجام طاعات و حسنات شده و او را به عمل نیک وا می‌دارد.
نماز نافله وسیله‌ی تقرب مؤمن است. امام کاظم (ع) فرمودند:نماز‌های نافله، وسیله تقرب مؤمنان به خداست. (بحارالانوار، ج ۸۲، ص ۳۰۸)
پیامبر خدا (ص) [در شبی که به آسمان برده شد]گفت:پروردگارا! حال مومن نزد تو، چون است؟ فرمود:ای محمد!... هیچ بنده‌ای از بندگانم با چیزی که نزد من محبوب‌تر باشد از آنچه بر او واجب کرده ام، به من نزدیک نشد؛ همانا او با نمازنافله به من نزدیک می‌شود تا جایی که دوستدار او می‌شوم؛ پس، چون دوستش بدارم، آن گاه گوش او شَوَم که بدان بشنود و چشم او شَوَم که بدان ببیند و زبان او شَوَم که با آن سخن بگوید و دست او شَوَم که با آن ضربه زند؛ اگر مرا بخواند پاسخش دهم و اگر از من خواهشی کند، خواهشش را برآورم. (الکافی، ج ۲، ص ۳۵۲) پس در این دعا از خداوند متعال می‌خواهیم در این ماه و این روز، بهره‌ی ما را از نوافل فراوان گرداند.
در این دعا می‌گوییم:
در فراز دوم از این دعای نورانی می‌خوانیم: «وَاکْرِمْنی فیهِ بِاحْضارِ الْمَسآئِلِ؛ و با برآوردن خواسته هایم گرامیم دار.» (کلیات مفاتیح نوین؛ ص ۸۱۷.)
شکی نیست که از اصول اخلاقی در اسلام، غنای نفسانی و عزّت و کرامت روحی به نحو شایسته است؛ انسانی که به حضرت حق، معرفت شایسته پیدا کند و یقین داشته باشد که زمام همه امور در دست خدا و وابسته به لطف و رحمت اوست و حول و قوّه و نفع و ضرری جز آنچه از طریق او به انسان می‌رسد وجود ندارد و تنها او سبب ساز و سبب سوز است، خویشتن را بی نیاز از همه چیز و هر کس، غیر از او می بیند و به غنا و کرامت نفسانی می رسد که بالاترین و بهترین بی نیازی است. (دائرة المعارف فقه مقارن؛ ج۲؛ ص ۱۱۰.)
لذا یکی از بزرگترین مواهب خدا است که به انسان کرامت فرموده و او را شایسته «تکلیف و مسئولیت» قرار داده است. لیکن «آزمایش و تکلیف» بدون «آگاهی» ممکن نیست، که اشاره به ابزار شناخت و چشم و گوش است که در اختیار انسان‌ها قرار گرفته است. (لغات در تفسیر نمونه؛ ص ۵۷۷.)
حال در این بین اسلام با ترویج فرهنگ تولید و کار و سعی و تلاش، و ارزش گذاری معنوی بر فعالیت های تولیدی، زیرساخت های فکری بشر را در موضوع کار و تولید، چنان اوج داد که «کار و تولید» در ردیف یکی از عبادتها قرار گرفت (مسند احمد، ج ۳، ص ۱۴۷)، و کرامت و مقام انسان نزد خداوند به آن گره خورد (من لایحضره الفقیه، ج ۳، ص ۱۶۹، ح ۳۶۳۵) و تلاش جهت تولید و کار، به مثابه جهاد در راه خداوند قلمداد شد. (دائرة المعارف فقه مقارن؛ ج۲؛ ص ۳۲۱.)
لیکن گاهی برخی از افراد، راه ها و اسبابی را که خداوند برای حلّ مشکلات قرار داده رها می کنند و بدون تلاش و کوشش برای رفع نیاز‌ها و حلّ دشواری ها، فقط به سراغ دعا می روند، در حالی که خداوندِ «مسبّب الاسباب» اسبابی را برای رفع مشکلات مادّی و معنوی قرار داده و آنها را گاه در دل طبیعت، گاه در مراجعه به افراد کاردان، و گاه در سایه جدّ و جهد قرار داده است؛ امّا گروهی با «رها ساختن این امور»، در گام نخسین سراغ ادعیه و اذکار می روند و، چون اثری از اجابت نمی یابند، مأیوس و ناامید، همه را به دیده تردید می نگرند؛ در حالی که مقصود آنها از طریق تلاش و کوشش و مشورت و مانند آن حاصل میشد و باید به سراغ آن می رفتند و همگام با تلاش و کوشش در جهت حلّ مشکلات، باید از این ادعیه نیز بهره می گرفتند، ولی چنین نکردند و به نتیجه نرسیدند. (کلیات مفاتیح نوین؛ ص ۱۱۰۰.)
به هنگام اضطرار و عقیم ماندن تلاش‌ها و کوشش‌ها به در خانه خدا برویم و دست به دعا برداریم، به همین دلیل در روایات اسلامی تصریح شده است؛ آن‌هایی که بر اثر تنبلی و کوتاهی و ندانم کاری گرفتار محرومیت می شوند، دعایشان مستجاب نخواهد شد. جوان تنبلی که تن به کار نمی دهد دعایش در باره وسعت روزی به اجابت نمی رسد، و همچنین طلبکاری که مقدار قابل توجّهی از مال و ثروت خود را به کسی داده و شاهد و سندی نگرفته و شخص بدهکار انکار کرده است دعای او در این زمینه مستجاب نیست! خلاصه این که ندانم کاریها و تنبلی ها با دعا حل نخواهد شد. (پیام امام امیر المومنین علیه السلام؛ ج۲؛ ص ۵۱۹.)
آری «دعا» انسان را به تلاش، جهت بر طرف ساختن موانع استجابت وامیدارد که ساده ترین آنها پاک و حلال بودن مأکول و ملبوس و پرهیز از اموال حرام و سعی و کوشش برای ادای حقوق دیگران و ترک گناهانی همچون غیبت و تهمت و شراب و قطع رحم است که از موانع مهمّ اجابت دعا شمرده شده است. (پیام امام امیر المومنین علیه السلام؛ ج۳؛ ص ۲۶۴)
به همین دلیل می توان گفت:آنچه از ناحیه خود «دعا»، به انسان می‌رسد، بسیار فراتر و فزونتر از چیزی است که در صورت اجابت «دعا» عاید انسان می گردد. (پیام امام امیر المومنین علیه السلام؛ ج۲؛ ص ۲۶۵.)
در این دعا می‌گوییم: خدایا وسیله‌ی رسیدنم را به حضورت نزدیک گردان.
وسیله در مفهوم لغویش به معنی هر چیزی است که باعث تقرب می گردد. (تفسیر نمونه؛ ج۴؛ ص ۳۶۵) لذا مفهوم «وسیله» در اصل به معنی تقرب جستن و یا چیزی که باعث تقرب به دیگری از روی علاقه و رغبت می شود می باشد. (تفسیر نمونه؛ ج۴؛ ص ۳۶۴)
بنا بر این «وسیله» در دعای فوق معنی بسیار وسیعی دارد و هر کار و هر چیزی را که باعث نزدیک شدن به پیشگاه مقدس پروردگار می شود شامل می گردد که مهمترین آنها ایمان به خدا و پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) و جهاد و عبادات همچون نماز و زکات و روزه و زیارت خانه خدا و همچنین صله رحم و انفاق در راه خدا اعم از انفاق‌های پنهانی و آشکار و همچنین هر کار نیک و خیر می باشد.
همانطور که علی ع در «نهج البلاغه» فرموده است؛ یعنی بهترین چیزی که به وسیله آن می توان به خدا نزدیک شد ایمان به خدا و پیامبر او و جهاد در راه خدا است که قله کوهسار اسلام است، و همچنین جمله اخلاص (لا اله الا اللَّه) که همان فطرت توحید است، و بر پا داشتن نماز که آئین اسلام است، و زکات که فریضه واجبه است، و روزه ماه رمضان که سپری است در برابر گناه و کیفر‌های الهی، و حج و عمره که فقر و پریشانی را دور می کند و گناهان را می شوید، و صله رحم که ثروت را زیاد و عمر را طولانی می کند، انفاق‌های پنهانی که جبران گناهان می نماید و انفاق آشکار که مرگ‌های ناگوار و بد را دور می سازد و کار‌های نیک که انسان را از سقوط نجات می دهد (نهج البلاغه؛ خطبه ۱۱۰.) و نیز شفاعت پیامبران و امامان و بندگان صالح خدا که طبق صریح قرآن باعث تقرب به پروردگار می گردد، در مفهوم وسیع توسل داخل است، و همچنین پیروی از پیامبر و امام و گام نهادن در جای گام آنها، زیرا همه این‌ها موجب نزدیکی به ساحت قدس پروردگار می باشد حتی سوگند دادن خدا به مقام پیامبران و امامان و صالحان که نشانه علاقه به آنها و اهمیت دادن به مقام و مکتب آنان میباشد جزء این مفهوم وسیع است. (تفسیر نمونه؛ ج۴؛ ص ۳۶۵.)
در پایان این دعای نورانی می‌گوییم: یا مَنْ لا یَشْغَلُهُ الْحاحُ الْمُلِحّینَ؛ای خدایی که سماجت و الحاح بندگان تو را باز نخواهد داشت.» (کلیات مفاتیح نوین؛ ص ۸۱۷.)، زیرا به تعبیر حضرت علی (علیه السلام) او سخاوتمندی است که درخواست سائلان، چیزی از او کم نمی کند، و اصرار و الحاح اصرار کنندگان وی را به بخل وا نمی دارد. (نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان؛ ترجمه؛ ص ۱۷۹.)
در کتب معتبری همچون مفاتیح الجناح، برای شب و روز بیست و هشتم ماه رمضان اعمالی ذکر شده است که شامل:
نماز روز بیست و هشتم ماه رمضان
برای شب بیست و هشتم ماه مبارک رمضان شش رکعت نماز، در هر رکعت یک بار سوره حمد، ده مرتبه آیة الکرسی، ده مرتبه سوره توحید و ده مرتبه سوره کوثر و بعد از سلام نماز، صد بار بر پیامبر (ص) و آل ایشان صلوات مورد سفارش قرار گرفته است. (مفاتیح الجنان)
دعای محمد بن ابی قره (اقبال الاعمال)
دعای شب بیست و هشتم به نقل از کتاب «محمّد بن ابی قرّه» -رحمه اللّه-:
یَا خَازِنَ اللَّیْلِ فِی الْهَوَاءِ وَ خَازِنَ النُّورِ فِی السَّمَاءِ‌ای خدایی که شب را در هوا و روشنایی را در آسمان می‌اندوزی
وَ یَا مَانِعَ السَّمَاءِ (أَنْ تَقَعَ عَلَی الْأَرْضِ إِلَّا بِإِذْنِهِ ) [ سوره الحج، آیه ۶۵]وَ حَابِسَهُمَا (أَنْ تَزُولا) [ سوره فاطر، آیه ۴۱]و‌ای خدایی که به اذن خود از افتادن آسمان بر زمین جلوگیری می‌کنی و آسمان و زمین را از نابودی نگاه می‌داری.
یَا حَلِیمُ یَا عَلِیمُ یَا دَائِمُ یَا اللَّهُ یَا قَرِیبُ یَا اللَّهُ یَا بَاعِثَ مَنْ فِی الْقُبُورِ‌ای بردبار‌ای آگاه‌ای جاودانه،ای خدا‌ای نزدیک‌ای برانگیزاننده‌ی اهل قبور.
یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ لَکَ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَی وَ الْأَمْثَالُ الْعُلْیَا وَ الْکِبْرِیَاءُ وَ الْعَظَمَهُ وَ الْآلَاءُ وَ النَّعْمَاءُ‌ای خدا‌ای خدا‌ای خدا‌ای خدا‌ای خدا‌ای خدا‌ای خدا، زیباترین نام‌ها [و کمالات]و برترین اوصاف و بزرگمنشی [و بزرگی]و عطایا و نعمت‌ها از آن تو است.
أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ
به نام تو، بسم اللّه الرحمن الرحیم از تو درخواست می‌کنم
إِنْ کُنْتَ قَضَیْتَ فِی هَذِهِ اللَّیْلَهِ تَنَزُّلَ الْمَلَائِکَهِ وَ الرُّوحِ مِنْ کُلِّ أَمْرٍ حَکِیمٍ فَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
که اگر به صورت سرنوشت حتمی مقرّر نموده‌ای که فرشتگان و روح در این شب همه‌ی امور استوار را فرود آورند، پس بر محمّد و آل محمّد درود فرست
وَ اجْعَلِ اسْمِی فِی السُّعَدَاءِ وَ رُوحِی مَعَ الشُّهَدَاءِ وَ إِحْسَانِی فِی عِلِّیِّینَ وَ إِسَاءَتِی مَغْفُورَهً
و نام مرا در این شب جزو نیکبختان و روحم را با شهیدان و نیکوکاری ام را در علّیّین [بالاترین جای بهشت]قرار ده و گناهم را بیامرز
وَ أَنْ تَهَبَ لِی یَقِیناً تُبَاشِرُ بِهِ قَلْبِی وَ إِیمَاناً یَذْهَبُ بِالشَّکِّ عَنِّی وَ أَنْ تُرْضِیَنِی بِمَا قَسَمْتَ لِی
و یقینی به من ارزانی دار که به واسطه‌ی آن با دلم درآمیزی و ایمانی که شکّ و تردیدم را بزداید و خشنودی به آنچه نصیبم کرده‌ای
وَ آتِنِی (فِی الدُّنْیا حَسَنَهً وَ فِی الْآخِرَهِ حَسَنَهً) [ سوره البقره، آیه ۲۰۱]وَ قِنِی عَذَابَ النَّارِ
و نیکی دنیا و آخرت را به من عطا کن و از عذاب آتش جهنّم نگاه دار
وَ ارْزُقْنِی یَا رَبِّ فِیهَا ذِکْرَکَ وَ شُکْرَکَ وَ الرَّغْبَهَ وَ الْإِنَابَهَ إِلَیْکَ
و-ای پروردگار من-در این شب، یاد و سپاسگزاری از تو و گرایش و بازگشت [با تمام وجود]به درگاهت
وَ التَّوْبَهَ وَ التَّوْفِیقَ لِمَا وَفَّقْتَ لَهُ شِیعَهَ آلِ مُحَمَّدٍ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
و توبه و توفیق آنچه را که شیعیان آل محمّد-سلام بر او و آنان-را بدان موفق کرده ای، روزی ام کن،ای مهربان‌ترین مهربانان
وَ لَا تَفْتِنِّی بِطَلَبِ مَا زَوَیْتَ عَنِّی بِحَوْلِکَ وَ قُوَّتِکَ وَ أَغْنِنِی یَا رَبِّ بِرِزْقٍ وَاسِعٍ بِحَلَالِکَ عَنْ حَرَامِکَ
و به نیرو و قدرت خود، با جست وجوی آنچه از من بازداشته‌ای امتحانم مکن و-ای پروردگار من-با دادن روزی گسترده، مرا به حلال خود از حرام بی نیاز گردان
وَ ارْزُقْنِی الْعِفَّهَ فِی بَطْنِی وَ فَرْجِی وَ فَرِّجْ عَنِّی کُلَّ هَمٍّ وَ غَمٍّ وَ لَا تُشْمِتْ بِی عَدُوِّی
و عفّت شکم و عورت را به من روزی کن و همه‌ی دلگیری‌ها و اندوه‌ها را از من بگشای و مرا دشمن شاد مکن
وَ وَفِّقْ لِی لَیْلَهَ الْقَدْرِ عَلَی أَفْضَلِ مَا رَآهَا أَحَدٌ
و مرا به درک شب قدر بر برترین حالتی که کسی آن را دیده است، موفق گردان
وَ وَفِّقْنِی لِمَا وَفَّقْتَ لَهُ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمُ السَّلَامُ وَ افْعَلْ بِی کَذَا وَ کَذَا السَّاعَهَ السَّاعَهَ
و به آنچه محمّد و آل محمّد-درود بر آنان-را بدان موفق نموده ای، موفق بدار و در همین لحظه همین لحظه انجام ده با من…
حَتَّی یَنْقَطِعَ النَّفَسُ
کلمه‌ی «ألسّاعه» را به اندازه‌ی یک نفس کامل بگو
دعای شب بیست و هشتم ماه رمضان به نقل از کفعمی (بلدالامین)
لنتبع ذلک بِمَا ذَکَرَهُ اَلسَّیِّدُ اِبْنُ بَاقِی رَحِمَهُ اَللَّهُ فِی إِخْتِیَارِهِ مِنْ أَدْعِیَهِ اَلْعَشْرِ اَلْأَخِیرِ أَیْضاً
به دنبال آن، دعایی که سید بن باقی رحمه الله در اختیارش از دعا‌های دهه آخر ماه رمضان نقل کرده و می‌خوانیم
اَللَّیْلَهَ اَلثَّامِنَهَ
در شب هشتم (یعنی شب بیست و هشتم)
اَللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَهَبَ لِی قَلْباً خَاشِعاً
وَ لِسَاناً صَادِقاً وَ جَسَداً صَابِراً وَ تَجْعَلَ ثَوَابَ ذَلِکَ اَلْجَنَّهَ یَا أَرْحَمَ اَلرَّاحِمِینَ
دعای پیامبر (ص) (اقبال الاعمال)
اعمال و دعا‌های وارد شده در شب بیست و هشتم ماه و (سومین) دعای شب بیست و هشتم منقول از پیامبر اکرم-صلّی اللّه علیه و آله و سلّم-:
آمَنَّا بِاللَّهِ وَ کَفَرْنَا بِالْجِبْتِ وَ الطَّاغُوتِ آمَنَّا بِمَنْ لَا یَمُوتُ آمَنَّا بِمَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِینَ
به خدا ایمان آوردیم و به بت و طغیانگر کفر ورزیدیم، به خدایی که نمی‌میرد ایمان آوردیم، به کسی که آسمان‌ها و زمین‌ها
وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ وَ النُّجُومَ وَ الْجِبَالَ وَ الشَّجَرَ وَ الدَّوَابَّ وَ خَلَقَ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ آمَنَّا بِمَا (أُنْزِلَ إِلَیْنا
و آفتاب و ماه و ستارگان و کوه‌ها و درختان و جنبندگان را خلق نمود و جنیّان و انسان‌ها را آفرید، ایمان آوردیم. به آنچه بر ما
وَ أُنْزِلَ إِلَیْکُمْ وَ إِلهُنا وَ إِلهُکُمْ واحِدٌ وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ) [ سوره العنکبوت، آیه ۴۶] (آمَنَّا بِرَبِّ هارُونَ وَ مُوسی ) (سوره طه، آیه ۷۰)
و بر شما فروفرستاده شده ایمان آوردیم و معبود ما و شما یکی است و ما تسلیم اوییم. به پروردگار حضرت هارون و موسی
آمَنَّا بِرَبِّ الْمَلَائِکَهِ وَ الرُّوحِ آمَنَّا بِاللَّهِ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ آمَنَّا بِمَنْ أَنْشَأَ السَّحَابَ وَ خَلَقَ الْعِبَادَ
و پروردگار فرشتگان و روح ایمان آوردیم، به خدایی که یگانه است و شریکی برای او وجود ندارد، ایمان آوردیم. به خدایی که ابر را پدید آورد و [بندگان و]وَ الْعَذَابَ وَ الْعِقَابَ آمَنَّا آمَنَّا آمَنَّا آمَنَّا آمَنَّا آمَنَّا بِاللَّهِ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَجَاوَزْ عَنِّی إِنَّکَ أَنْتَ الْغَفُورُ الرَّحِیم
عذاب و کیفر را آفرید، ایمان آوردیم. ایمان آوردیم ایمان آوردیم ایمان آوردیم ایمان آوردیم، به خدا ایمان آوردیم. [پروردگارا، به حق محمد و آل محمد گناهان ما را بیامرز و از من درگذر، به راستی که تو بسیار آمرزنده و مهربان هستی.]دعای روز بیست و هشتم رمضان به نقل از سید بن باقی
دعای روز بیست و هشتم ماه رمضان به نقل از «سید ابن الباقی» -رحمه اللّه-:
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ یَا مَنْ کَتَبَ (لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَ رُسُلِی إِنَّ اللَّهَ قَوِیٌّ عَزِیزٌ) [ سوره المجادله، آیه ۲۱]خداوندا از تو درخواست می‌کنم‌ای خدایی که مقرّر داشته‌ای که تو و فرستادگانت قطعاً چیره خواهید شد، به راستی که خداوند نیرومند و سربلند است.
یَا اللَّهُ (الْمَلِکُ الْقُدُّوسُ السَّلامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ الْمُتَکَبِّرُ … الْخالِقُ الْبارِئُ الْمُصَوِّرُ) [ سوره الحشر، آیات ۲۳-۲۴]ای خدای فرمانروای بسیار پاکیزه و ایمن و ایمنی بخش و نگاه بان چیره و سرافراز و باشکوه و متکبر و آفریدگار و پدیدآورنده و نگارگر.
لَکَ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَی یُسَبِّحُ لَکَ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ
زیباترین نام‌ها از آن تو است و آنچه در آسمان‌ها و زمین است تو را به پاکی می‌ستایند و تو سرفراز و فرزانه ای.
یَا مَنْ أَیَّدَ (الَّذِینَ آمَنُوا عَلی عَدُوِّهِمْ فَأَصْبَحُوا ظاهِرِینَ) [ سوره الصف، آیه ۱۴]ای خدایی که مؤمنان را بر دشمنانشان یاری دادی و در نتیجه پیروز گردیدند.
یَا مَنْ (بَعَثَ فِی الْأُمِّیِّینَ رَسُولًا مِنْهُمْ یَتْلُوا عَلَیْهِمْ آیاتِهِ وَ یُزَکِّیهِمْ وَ یُعَلِّمُهُمُ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَهَ) [ سوره الجمعه، آیه ۲]ای خدایی که در میان افراد امّی فرستاده‌ای از خود آنان برانگیختی که آیات تو را بر آنها بخواند و آنان را پاکیزه ساخته و کتاب و حکمت را به آنان بیاموزد.
یَا خَیْرَ الرَّازِقِینَ یَا مَنْ (لَهُ الْمُلْکُ وَ لَهُ الْحَمْدُ وَ هُوَ عَلی کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ) [ سوره التغابن، آیه ۱]ای بهترین روزی دهنده،ای خدایی که سلطنت و ستایش از آن تو است و بر هر چیز توانایی.
یَا مَنْ (خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَیاهَ لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْغَفُورُ) [ سوره الملک، آیه ۲]ای خدایی که مرگ و زندگانی را آفریدی تا بیازمایی که عمل کدامیک زیباتر است و سرفراز و بسیار آمرزنده ای.
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِمَا نَاجَیْتُکَ بِهِ فِی یَوْمِی هَذَا وَ شَهْرِی هَذَا الَّذِی عَظَّمْتَهُ وَ شَرَّفْتَهُ وَ کَرَّمْتَهُ
خداوندا، به آنچه در این روز و این ماه-که آن را بزرگ و والا قرار داده و گرامی داشته ای-با تو مناجات نمودم.
أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ الطَّیِّبِینَ الْأَخْیَارِ مِنْ خَلْقِکَ وَ أَنْ تُقِیلَنِی [تَقْبَلَنِی ]عَلَی مَا کَانَ مِنِّی
خواستارم که بر حضرت محمّد و اهل بیت پاک و برگزیده‌ی او از میان آفریده هایت درود فرستی و آنچه از ما سرزده نادیده انگاری [یا:بپذیری].
فَقَدْ تَعْلَمُ حَاجَتِی وَ أَعْطِنِی سُؤْلِی وَ رَغْبَتِی فَأَنْتَ عَالِمٌ بِمَا فِی نَفْسِی فَاغْفِرْ لِی ذُنُوبِی.
زیرا تو از حاجت من آگاهی، و خواسته و مطلوبم را عطا کن، که تو به آنچه در نفسم می‌گذرد آگاهی، پس گناهانم را بیامرز
وَ اقْضِ لِی سَائِرَ حَوَائِجِی وَ أَصْلِحْ لِی شَأْنِی وَ ارْزُقْنِی خَیْرَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ وَ فُکَّ رَقَبَتِی مِنَ النَّارِ وَ هَبْ لِی رِضْوَانَکَ
و همه‌ی خواسته هایم را برآور و حالم را اصلاح کن و خیر دنیا و آخرت را روزی ام کن و مرا از آتش جهنّم آزاد کن و خشنودی و بهشت را به من ارزانی دار.
وَ الْجَنَّهَ فَإِنَّ ذَلِکَ عِنْدَکَ یَسِیرُ وَ أَنْتَ عَلَی کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ وَ أَنَا إِلَیْکَ فَقِیرٌ وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی سَیِّدِنَا مُحَمَّدٍ النَّبِیِّ وَ آلِهِ وَ سَلَّم
که همه‌ی این‌ها بر تو آسان است و تو بر هر چیز توانایی و من به تو نیازمندم. درود و سلام خداوند بر سرورمان حضرت محمّد، پیامبر خدا و خاندان او.
منبع: نمناک