چه کسی سزاوارتر و شایسته‌تر برای محبت است؟ اهل‌بیت (علیهم‌السلام) اهل محبت به همه انسان‌ها بوده‌اند و همگان را به محبت نسبت به همه انسان‌ها دعوت نموده‌اند و از سوی دیگر افرادی را که در محبت ورزیدن اولویت دارند به جامعه بشری معرفی کرده‌اند.
امام حسن عسگری (علیه‌السلام) در این‌باره فرموده‌اند: «اَوْلی النّاسِ بِالْمَحَبَّةِ مِنْهُمْ مَن املوه (نزهة الناظر و تنبیه الخاطر حلوانی» (قرن پنجم، ص ۱۴۵)، «ألدُّرُّ النَّظیم فى مَناقِب الأئمةِ اللَّهامیم» (قرن هفتم، ص ۷۴۷)، «اعلام الدین فی صفات المؤمنین دیلمی» (قرن نهم، ص ۳۱۳ * بحارالانوار، ج ۷۸، ص ۳۷۹)؛ «سزاوارترین مردم به محبت کسی است که او را دلگیر و ملول و اندوهگین نموده‌اند.» در این حدیث آئین محبت آموزش داده شده است. «سزاوار است همه مردم به همه مردم محبت نمایند. اما سزوارترین افرادی برای محبت افرادی‌اند که انسان آن‌ها را آزرده است. آن‌ها را اذیت کرده افسرده و غمگین و خسته و ناراحت نموده است». «اولی» در حدیث مذکور به معنای شایسته‌ترین، سزاوارترین، لایق‌ترین، برترین و احق است.
محبت به معنای دوستی ورزیدن، اظهار علاقه، دلبستگی، احترام، تکریم، عشق، مهرورزی، صفا، خدمت و کمک است.
کلمه «املو» نیز در حدیت فوق مصادیق ضرورت و اولویت محبت را نشان می‌دهد نسبت به همه کسانی که به آن‌ها خیانت و ظلم شده، از آنان غیبت شده، به آنان تهمت زده شده، نعمتی از آنان دریغ شده، رنجیده‌اند، تحقیر و مسخره شدند، از آنان بدگویی شده و آنان را به ناحق ناراحت و افسرده کرده‌اند. افرادی که از دست انسان ناراحت‌اند سزاوارتر به محبت‌اند. این اولویت‌بندی برای رفع کدورت‌ها، تخاصم و پایان بخشیدن به درگیری‌هاست. این محبت راهی برای کسب حلالیت و رضایت آنان است. این اولویت‌بندی آثار مثبت و سازنده فراوانی دارد. نباید نگرانی‌های افراد از یکدیگر ادامه یابد باید با محبت به افرادی که از انسان‌ها آزرده شده‌اند خدمت نمود و آنان را یاری کرد و مصادیق دوستی را جاری ساخت و با این محبت به سوی اتحاد و همبستگی گام برداشت. این حدیث راهنمای عموم انسان‌ها در زندگی اجتماعی است. باید درگیری‌ها و ناراحتی‌ها را با محبت جبران نمود. باید از خطا‌ها و اشتباهات بازگشت و با اظهار محبت و مودّت در راه بهبود وضعیت در روابط اجتماعی حرکت کرد. اظهار محبت به کسانی که از انسان‌ها ناراحت هستند نوعی عذرخواهی محسوب می‌شود. بی تردید با محبت کدورت‌ها از بین می‌رود و قهر‌ها به آشتی می‌گراید.