علی صمدی جوان | شهرآرانیوز؛ رشته ورزشی بدمینتون در ایران قدمت زیادی دارد و قهرمانان بسیاری طی سال‌های اخیر داشته است. اما در سال‌های گذشته و به گفته مسئولان این فدراسیون بخاطر مشکلات مالی، کم فروغ ظاهر شده است؛ تا جایی که تنها افتخارات این فدراسیون طی چند سال گذشته، حضور ثریا آقایی در المپیک توکیو و کسب دو مدال نقره مسابقات پارا آسیایی جوانان بحرین بوده است که برای یک رشته قدیمی و پر طرفدار، سابقه چندان پربار و درخشانی محسوب نمی‌شود.
اواخر سال ۱۳۹۷ و با تصویب کمیته ملی پاراالمپیک و وزارت ورزش، رشته پارا بدمینتون از فدراسیون جانبازان و معلولان جدا شد و به عنوان کمیته پارابدمینتون به فدراسیون بدمینتون واگذار شد. این انتقال با استقبال خوبی از سوی جامعه پارا بدمینتون مواجه شد و امیدواری گسترده‌ای نسبت به موفقیت در خانواده بزرگ بدمینتون به وجود آمد که البته این مسئله دوامی نداشت.
اولین دوره مسابقات پارابدمینتون قهرمانی کشور با مدیریت فدراسیون در سال ۱۳۹۸ در حالی برگزار شد که گمان آن می‌رفت نفرات برگزیده در این مسابقات به عضویت تیم ملی درآیند و فرصت شرکت در رویداد‌های بین المللی را کسب کنند. اما خیلی زود مشخص شد هنوز در فدراسیون بدمینتون اراده‌ای برای این اتفاق وجود ندارد.
در مورد چرایی این مسئله می‌توان اینگونه اظهار داشت که مدیران فدراسیون بدمینتون به جهت عدم شناخت کافی از پارا بدمینتون، کلاس‌ها و کلاسبندی ها، امکانات و زیرساخت، در سال اول فعالیت رسمی خود در این گرایش نتوانستند کار خاصی انجام دهند که نکته قابل قبولی به نظر می‌رسد. اما در ادامه این راه، می‌بایست با مسیر هموارتری مواجه می‌شدیم که بازهم محقق نشد.
کرونا و مصائب آن سبب شد تا پارابدمینتون بازان ایران در مسابقات سال ۹۹ بازبمانند و اصفهان ۱۴۰۰، نقطه بازگشت این بازیکنان به میادین باشد. عملکرد فنی و داوری ضعیف این رقابت ها، بار دیگر این شائبه را در اذهان زنده کرد که پارابدمینتون هنوز با حمایت‌های واقعی فاصله دارد و موجی از نارضایتی را میان ورزشکاران این رشته به همراه داشت. با این حال، مسابقات پارا آسیایی جوانان بحرین و حضور ۴ نماینده از جوانان پرتلاش پارابدمینتون، دوباره لزوم اتحاد و حمایت از این رشته را زنده ساخت.
با توجه به کسب دو مدال نقره مسابقات بحرین و اثبات توانمندی بازیکنان، انتظار می‌رفت ارکان ورزش کشور به کمک پارا بدمینتون بیاید و برای اعزام بازیکنان به رویداد‌های مختلف بین المللی اقدام کند. اما از سوی فدراسیون بدمینتون اعلام شد که هریک از بازیکنانی که علاقمند به شرکت در تورنمنت‌های خارجی هستند می‌توانند با هزینه شخصی اعزام شوند و فدراسیون بودجه‌ای برای این کار ندارد. از سوی دیگر کمیته ملی پارا المپیک با این توجیه که فقط از رشته‌های عنوان دار حمایت خواهد شد، کمکی به اعزام ورزشکاران نکردند و سرانجام تنها ۴ نفر این توان مالی را داشتند تا به دوبی اعزام شوند.
زالی پور، بلور کش، باورصاد و تقی زاده، ۴ نماینده ایران در این رقابت‌ها هستند و نکته دردناک آن است که این بازیکنان بدون مربی، سرپرست یا یک نماینده رسمی از سوی ورزش ایران در دوبی حاضر شده اند و این بی تفاوتی نسبت به پارابدمینتون در هیچ کجای دنیا تا این اندازه مشهود نیست.
علیرغم تمام این اشکالات و ناملایمات، بازیکنان پارابدمینتون ایران به ویژه در قسمت بانوان خوش درخشیدند و تیم دو نفره زالی پور و بلورکش مدال برنز خود را قطعی کرده اند. اما سوال اینجاست تاوان عدم حمایت از پارا بدمینتون را چه کسانی خواهند داد و اصولا زمانی که فدراسیون امکان حمایت از این رشته را نداشت، چرا آن را پذیرفت که اکنون برای اعزام بازیکنان با مشکل موجه شود. بازی‌های بین المللی فزاع دوبی در زمره مسابقاتی است که امتیاز آن برای پارا المپیک هم محاسبه خواهد شد و اگر اهتمام و جدیتی برای حمایت از پارا بدمینتون در ایران وجود می‌داشت، این ۴ ملی پوش به تنهایی و بدون حامی عازم این آوردگاه جهانی نمی‌شدند.