مصطفی دنیزلی برای چهارمین‌بار با ناکامی فوتبال ایران را به مقصد ترکیه ترک کرد. مربی پرآوازه فوتبال ترکیه که در تیم‌های بزرگ این کشور سابقه کار‌کردن و کسب عنوان قهرمانی دارد، بعد از تساوی بد با شاهین بوشهر در تبریز، قرارداد خود را فسخ کرد و به شیوه‌ای محترمانه کنار گذاشته شد. رفتن مصطفی پاشا از ایران سومین حضور ناکام او در تیم‌های ایرانی است. نام دنیزلی باعث شده تا همه تیم‌های ایرانی که او هدایتشان را برعهده داشته است، شخصیت قهرمانی پیدا کنند؛ اما پاس، پرسپولیس و تراکتور هیچ کدام با دنیزلی به موفقیت بزرگی نرسیدند تا این مربی در ایران نتواند موفقیت‌های دوران حضورش در ترکیه را تکرار کند.
مرور کارنامه دنیزلی در ایران
در این شرایط بد نیست کارنامه ۴ بار حضور دنیزلی در فوتبال ایران را بررسی کنیم. این مربی ترکیه‌ای اولین‌بار در سال ۲۰۰۴ با حضور در تهران هدایت تیم پاس را برعهده گرفت. او ۲ سال در پاس تهران حضور داشت؛ اما نتوانست عنوان قهرمانی در لیگ برتر را برای تیمی که سابقه کسب جام داشت، به دست بیاورد. پاس تهران با هدایت دنیزلی حتی تا یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان آسیا هم پیش رفت؛ اما در این مرحله شکست خورد و حذف شد. دنیزلی درمجموع در ۵۱ مسابقه روی نیمکت پاس نشست که ۲۶ برد، ۱۷ تساوی و ۸ شکست را تجربه کرد و درنهایت از ایران رفت. یکی از نکات درخورتوجه پاس در زمان دنیزلی فوتبال زیبایی بود که این تیم انجام می‌داد. همین‌موضوع هم سبب شد تا مسئولان وقت پرسپولیس در سال ۲۰۰۶ به سراغ او بروند و هدایت تیمشان را به این مربی ترک‌تبار بسپارند. پرسپولیس، اما با دنیزلی هم نتوانست به جام قهرمانی برسد. این مربی در پرسپولیس ۳۰ مسابقه به مربیگری پرداخت که ۱۴ برد، ۱۱ تساوی و ۵ شکست را تجربه کرد و درنهایت بدون قهرمانی از ایران رفت. او چند سال در ترکیه به مربیگری پرداخت تا بار دیگر در نیم‌فصل سال ۱۳۹۰ و زمانی که پرسپولیس به بحران رفته بود، گزینه اصلی سرخ‌ها شود و با قراردادی یک‌سال‌ونیمه هدایت این تیم را برعهده گرفت. دنیزلی تا پایان فصل در پرسپولیس حضور داشت و درمجموعِ ۲۴ مسابقه ۸ برد، ۷ تساوی و ۹ شکست را به دست آورد. درحالی‌که او باوجود نتایج خوب به‌خاطر برد ویژه شهرآورد تهران با گل‌های ایمون زاید محبوب تماشاگران پرسپولیس بود و رویانیان، مدیرعامل وقت سرخ‌ها، نیز تیمی پرستاره برای او مهیا کرده بود، در تیرماه ۱۳۹۱ به بهانه مشکلات خانوادگی از سمتش استعفا کرد و پرسپولیس را به دردسر ماجرای خوزه انداخت. او در ابتدای لیگ برتر نوزدهم با پیشنهاد مسئولان تراکتور برای چهارمین‌بار به ایران آمد. عمر این مأموریت دنیزلی در ایران هم بلند نبود و او صبح دیروز به‌دلیل نتایج ضعیف و بعد از توافق با مسئولان باشگاه، بار دیگر در کسب جام ناکام ماند و بدون موفقیت از ایران رفت.
عمر کوتاه مربیان در تراکتور
برکناری دنیزلی از هدایت تراکتور اتفاقی بود که از مدت‌ها قبل قابل پیش‌بینی بود؛ اتفاقی تکراری که در کمتر از یک‌فصل‌ونیم اخیر، ۴ بار در تیم تبریزی رخ داده است. توشاک، تقوی، لینکز و حالا دنیزلی قربانیان نیمکت تراکتور یا قربانیان بی‌تدبیری و عدم دوراندیشی مدیران باشگاه در این زمان هستند. توشاک ۹۰ روز، لیکنز نزدیک به ۵ ماه، تقوی فقط چند هفته و حالا دنیزلی بعد از حدود ۶ ماه اخراجی‌های تراکتور در کمتر از یک‌فصل‌ونیم هستند؛ آماری که شاید در بین تیم‌های عربی که به برکناری مربیان هم زبانزد هستند، شایان‌توجه باشد.
دنیزلی: از نظر روحی خیلی خسته بودم
مصطفی دنیزلی می‌گوید که به خاطر خستگی اقدام به ترک تراکتور کرده است. مصطفی دنیزلی که در تابستان سال جاری سکان هدایت تراکتور تبریز را برعهده گرفت در اظهارات کوتاهی که در روزنامه حریت منتشر شد، دلایل خود را برای فسخ قرارداد اعلام کرد. سرمربی سابق تراکتور گفت: از نظر روحی بسیار خسته بودم. می‌خواستم از آنجا بروم، اما هیات مدیره اجازه نداد. وی ادامه داد: از نظر ورزشی، این جدایی یک شکست به شمار نمی‌آید. توافق ۲ دو طرفه‌ای صورت گرفت.
تراکتور به‌دنبال مربی ایرانی
مصطفی دنیزلی سرانجام پس از حرف‌وحدیث‌های فراوان از تیم تراکتور جدا شد و حالا هدایت تیم به طور موقت به احد شیخ‌لاری، از پیش‌کسوتان باشگاه تراکتور، سپرده شده است. بلافاصله بعد از رفتن دنیزلی بحث جایگزینی او داغ شده و گمانه‌های زیادی مطرح می‌شود. ظاهرا مالک و مدیران باشگاه تراکتور پس از چند تجربه ناموفق با مربیان خارجی، حالا به‌دنبال یک مربی ایرانی هستند و تصمیم گرفته‌اند این‌بار سکان هدایت تیمشان را به یک مربی داخلی بدهند؛ هرچند حضور در کوران رقابت‌های لیگ و مشغول‌بودن بیشتر مربیان، کار مدیران تراکتور را برای انتخاب مربی تراز‌اول داخلی سخت کرده است.
دایی و کریمی؛ خیلی نزدیک، خیلی دور
در فهرست مربیان داخلی بی‌تیم، اسم چندان بزرگی که به درد تراکتور با این همه بازیکن خوب و ملی‌پوش بخورد، وجود ندارد جز ۲ نفر؛ یعنی علی کریمی و علی دایی. دایی همیشه به‌عنوان یک گزینه مقبول برای این تیم پرطرف‌دارمطرح بوده و علی کریمی با تراکتور آخرین قهرمانی خود را در فوتبال به دست آورده و با خاطره خوبی که در این شهر از خودش باقی گذاشته است، گزینه مطلوبی به نظر می‌رسد. بااین‌همه درحال‌حاضر اوضاع به‌گونه‌ای پیش می‌رود که این ۲ نفر از باشگاه دور هستند و پیوستن آن‌ها به جمع پرشور‌ها اندکی بعید به نظر می‌رسد. بعد از برکناری مصطفی دنیزلی از سرمربیگری تراکتور، بلافاصله خبر‌هایی مبنی بر مذاکره این باشگاه با علی دایی به گوش رسید. درهمین‌رابطه حتی یکی از رسانه‌ها از حضور دایی در شهر تبریز برای مذاکره با تراکتوری‌ها صحبت کرد؛ اما سرمربی پیشین تیم ملی اعلام کرد در تهران به سر می‌برد و پیشنهاد باشگاه تراکتور را رد کرده است. علی دایی درباره پیشنهاد مربیگری باشگاه تراکتور گفت: ۱۰ روز قبل با من برای قبول هدایت تراکتور صحبت کردند، اما با توجه به مشکلات شخصی نتوانستم پیشنهاد آن‌ها را قبول کنم. من از آقای زنوزی و همین‌طور مدیران باشگاه تراکتور تشکر می‌کنم؛ اما متأسفم که نتوانستم پیشنهاد آن‌ها را بپذیرم. دایی همچنین ادامه داد: نمی‌دانم برخی چطور از حضور من در تبریز خبر دادند، درحالی‌که من الان در تهران به سر می‌برم. این همه درحالی است که علی کریمی هم به کانادا رفته است و دست‌کم چندماهی باید در این کشور بماند. بااین‌وصف او اگر بخواهد مربی تراکتور هم بشود، زودتر از شروع نیم‌فصل دوم و حتی شاید هم دیرتر نمی‌تواند به تبریز بیاید و همین‌موضوع شانس استخدام او را برای تراکتوری‌ها کم کرده است؛ مگر اینکه اتفاق دیگری رقم بخورد و کریمی فعلا بحث اقامت خود در کانادا را فراموش کند.