شهرآرانیوز - «غزل نبود به این رتبه هیچگه صائب!/ نوای عشق در ایام من کمال گرفت» شاید این بیت فقط یک تفاخر شاعرانه به نظر برسد، اما در واقع ادعای صائب چندان به دور از واقعیت نیست. او سرشناس‌ترین غزلسرای قرن یازدهم و از بزرگترین شاعران فارسی است. به راستی در ادب فارسی بعد از حافظ فقط صائب تا این اندازه بر عام و خاص تأثیر گذار بوده است و شعرش در دوره‌های مختلف جریان‌سار شده است. شعر او بین تمام شاعران فارسی طرز خاص و شیوه‌ای ممتاز دارد. فانوس خیال این شاعر سبک هندی در سراسر دیوانش به مضمون‌سازی و تصویرپردازی روشن است و همانطور که استاد محمد قهرمان، مصحح دیوانش، گفته است «شعر صائب آینه تمام‌نمای حالات روحی و عواطف گوناگون بشری است» و به همین دلیل بسیاری از مصرع‌ها و ابیات نغزش ضرب‌المثل شده است. سال ۱۳۹۲ روز دهم تیر، که از قضا روز تولد مرحوم محمد قهرمان است، به عنوان روز ملی صائب تبریزی در تقویم ایرانی ثبت شد. پرونده حاضر تلاشی است حباب‌وار برای یادآوری عظمت اقیانوس شعر یکی از نازک‌خیال‌‌تربن شاعران فارسی.