عاطفه جوینی - بعضی وقت ها دوست داریم اشیای دوروبرمان زنده باشند تا بتوانیم با آن ها حرف بزنیم. مثلاً مامان ها خیلی با گلدان هایشان حرف می زنند، چون گیاه یک موجود جان دار است.
با اینکه حرف نمی زند، قد می کشد و رشد می کند. شاید باباهایی هم پیدا شوند که با خودروشان حرف بزنند. حالا فکر کنید اگر بقیه ی اشیای دوروبرمان جا ن دار بودند چه.
مثلاً کفش هایمان موقع راه رفتن با ما حرف می زدند، مبل و صندلی می خندیدند، لباس هایمان موقع پوشیدن با ما مشورت می کردند، آینه هرروز به ما صبح بخیر می گفت و چیزهایی شبیه به این.
چنین اتفاقاتی به نظر هیجان انگیز نیست؟ اینکه دوستانی داشته باشید از جنس اشیا، زندگی را خیلی بامزه می کند.
در داستان پویانمایی «رفقای گرد و غباری»، اتفاقی که می افتد این است که با چند موجود گرد و غباری کوچک آشنا می شویم.
این موجودات کوچک که صدای بامزه ای دارند و به زبان جالبی با هم حرف می زنند، با چند گرد و غبار اتاق های دیگر، دوست می شوند و برای پیدا کردن غذا توی خانه راه می افتند.
از آنجایی که گردوغبارها مثل وسایل دیگر خانه چیزهای مفید و به دردبخوری نیستند و معمولاً روی زمین یا روی وسایل پیدایشان می شود و همیشه برای اینکه خانه مرتب بماند باید آن ها را تمیز کرد، مادر یا هر کسی که مسئول تمیز کردن خانه باشد، با جاروبرقی وارد میدان تمیزکاری می شود تا گرد و غبارها را از بین ببرد.
این موجودات ریز و کوچک و بامزه، از ترس شروع به فرار می کنند و نمی دانند که چه سرنوشت بدی در انتظارشان است.
خب بهتر است بقیه ی انیمیشن را خودتان ببینید تا بهتر متوجه موضوع بشوید. اینکه چند گرد و غبار که جزو چیزهای بی‌اهمیت زندگی هستند بتوانند با همدستی هم جاروبرقی را شکست دهند اتفاق خیلی بامزه و دور از انتظاری است، اما همه ی ما انیمیشن می بینیم که بتوانیم راحت تر تخیل کنیم و چیزهایی را که هیچ وقت ممکن نیست در واقعیت اتفاق بیفتد تماشا کنیم.
نام انیمیشن:
رفقای گرد و غباری Buddies Dust
سال انتشار:
٢٠١۶
مدت زمان:
۵ دقیقه
ژانر:
کمدی
شرکت سازنده:
Design Art of College Ringling
کارگردان:
بت توماشک Beth Tomashek