به گزارش شهرآرانیوز؛ جمعه شب، ۱۰تیرماه، هم زمان با انتشار ویدئویی جعلی در شبکه‌های اجتماعی، ادعای تعرض به پایگاه مالک اشتر واقع در جنوب شرق تهران مطرح شد. چند ساعت پس از انتشار این ویدئو، گروهک منافقین اعلام کرد که این اقدام توسط گروهی تحت عنوان «کانون‌های شورشی» انجام شده است.
منافقین عناصر موسوم به کانون‌های شورشی را طرفداران خود معرفی کردند و همواره خبرهایی درباره اقدامات آنان با سروصدای زیاد منتشر می‌کنند.
رسانه هایی، چون «العربیه» و «ایندیپندنت فارسی» نیز که همسویی شدیدی با منافقین دارند، با انتشار خبرهایی، از پذیرش اقدام ادعایی از سوی منافقین خبر دادند.
هرچند اقدام ادعاشده ازسوی منافقین، هیچ گاه از سوی نهاد‌های مسئول تأیید نشد و تنها در چارچوب یک ادعای اثبات نشده باقی ماند، اعتراف منافقین به انجام یک اقدام تروریستی از سوی عوامل وابسته به آن‌ها نشان دهنده این واقعیت است که سران جنایتکار این فرقه قصد دارند که از ظاهرسازی چند سال گذشته فاصله بگیرند و ماهیت واقعی خود را آشکار سازند.
نکته شایان توجه در این موضوع، پذیرش هزینه سنگین از سوی منافقین برای فعال نشان دادن خود در فضای داخلی ایران بود که نشان دهنده استیصال شدید آن‌ها و نیاز به کسب اعتبار نزد گروه‌های معاند خارج نشین است.
فرقه تروریستی منافقین که با به شهادت رساندن بیش از ۱۷ هزار نفر از شهروندان جمهوری اسلامی و همچنین همدستی با صدام معدوم برای کشتار مردم عراق در فهرست سازمان‌های تروریستی آمریکا و کشور‌های اروپایی قرار داشت، از سال ۲۰۰۱ به بعد برای آنکه بتواند چهره‌ای سیاسی و غیر تروریستی از خود به نمایش گذارد، رسما اعلام کرد که تنها به دنبال استفاده از سازوکار‌های سیاسی برای مبارزه علیه جمهوری اسلامی ایران است و هیچ گونه مشی مسلحانه‌ای را دنبال نمی‌کند!
اگرچه از ابتدا مشخص بود که اتخاذ این رویکرد، تنها بازی فریب از سوی این فرقه برای لانه گزینی در آمریکا و کشور‌های اروپایی و ایفای نقش مزدوری برای دشمنان قسم خورده ملت ایران است، همین نمایش مضحک، زمینه ساز خروج این گروهک از فهرست تروریستی کشور‌های غربی شد.
فرقه منافقین در طول سال‌های گذشته که خود را تنها یک گروه سیاسی معرفی می‌کرد، نه تنها تغییری در ماهیت تروریستی خود ایجاد نکرد، بلکه گروه شایان توجهی از اعضای خود را نیز از طریق ایجاد خفقان، بی اعتمادی به یکدیگر و تهدید و ارعاب و حذف فیزیکی یا از میان برداشت یا در قالب عناصری بی اراده به صورت تحت الحفظ در مسیر اهداف ضد انسانی به بردگی گرفت.
اگر خوش بینانه بخواهیم پذیرش تصمیم منافقین مبنی بر پرهیز از خشونت را از سوی آمریکا و اروپا، اقدامی تشویقی برای بازگرداندن گروه‌های خشن به مسیر فعالیت‌های منطقی و سیاسی قلمداد کنیم، اکنون و با ادعای اخیر طرح شده از سوی منافقین، جای هیچ گونه مصلحت اندیشی و مماشات برای آمریکا، کانادا و کشور‌های اروپایی در مسیر قراردادن مجدد این فرقه خشونت طلب در فهرست سازمان‌های تروریستی باقی نمی‌ماند. اینک مردم ایران و آزادگان جهان درانتظارند تا این کشور‌ها با اقدام خود، حسن نیتشان را با احترام به هزاران قربانی خشونت این فرقه نشان دهند.
آنچه در این شرایط مهم است، مواضع کشور‌هایی است که این فرقه تروریستی را به بهانه یک تعهد خام، بازپروری کرده و امکان بازتکرار اعمال خشونت آمیز را برایشان فراهم نموده اند. بدیهی است رویکرد بازگرداندن این فرقه به خانواده تروریست‌ها از سوی کشور‌های یاد شده، می‌تواند گام مثبتی برای حصول نتایج بهتر در مسیر مبارزه جهانی با تروریسم تلقی شود.
با توجه به اقرار صریح این فرقه جنایتکار به حمله‌های تروریستی، استمرار تصمیم پیشین از سوی کشور‌های میزبان این فرقه که همگی متهم به اتخاذ استاندارد‌های دوگانه در مقابله با تروریسم هستند، نماد‌ها و نشانه‌هایی از لجاجت غرب در دشمنی با ملت ایران تلقی می‌شود. حداقل هزینه استمرار حمایت کشور‌های مدعی دفاع از حقوق بشر از منافقین، بی آبرویی نزد افکار عمومی جهان و نادیده گرفتن حقوق صد‌ها هزار انسانی است که عزیزانشان به دست این فرقه تروریستی به شهادت رسیده اند.