قاسمی|شهرآرانیوز؛ قسمت اول سریال «شبکه مخفی زنان» به‌کارگردانی افشین هاشمی یکشنبه هفته گذشته برابر با ۷ مرداد از شبکه نمایش خانگی منتشر شد.
داستان سریال از این قرار است که در ابتدای قرن چهاردهم خورشیدی، وقتی شاه متوجه جنبش‌های نوظهور مربوط به حقوق زنان در کشور می‌شود، مأموریت ویژه‌ای به یکی از اهالی دربار خود می‌دهد. بر این اساس، وزارت فرهنگ و هنر در سال۱۳۱۰ تصمیم به تشکیل کانون بانوان می‌گیرد تا با تشکل‌های مشابه رقابت و سپس آن‌ها را حذف کند. میرزا محمود زنبورکچی، کارمند عالی‌رتبه اداره سجل احوال، دعوت می‌شود تا در کنار دلبرجان تاجرباشی مسئولیت انتخاب اعضا و سپس فعالیت کانون را برعهده بگیرد و....
آن‌طور که از قسمت اول سریال برمی‌آید، قصه سریال «شبکه مخفی زنان» درباره زندگی یکی از مفاخر ادبی ایران یعنی پروین اعتصامی است. در این قسمت از سریال، پس از زمینه‌چینی‌هایی درباره تأسیس اداره سجل احوال، مخاطب با پروین اعتصامی با بازی باران کوثری مواجه می‌شود؛ چهره‌ای که به اعتقاد بسیاری از مخاطبان بسیار نزدیک به عکس ثبت‌شده و معروف پروین اعتصامی است.
بسیاری از مخاطبان در شبکه‌های اجتماعی از شباهت زیاد گریم باران کوثری به پروین اعتصامی می‌گویند و همین را یکی از ویژگی‌های مهم سریال می‌دانند. «خیلی وقته سریال ایرانی نگاه نمی‌کنم، اما با دیدن بخشی از «شبکه مخفی زنان» که پروین اعتصامی را به تصویر کشیده، وسوسه شدم قسمت اول آن را نگاه کنم»، «باران کوثری را در سریال شبکه مخفی زنان کپی پروین اعتصامی درآوردن» یا «وسوسه شدم سریال شبکه مخفی زنان را ببینم فقط به‌خاطر گریم باران کوثری که خیلی شبیه به عکس پروین اعتصامی هست». این‌ها بخشی از بازخورد‌های مخاطبان شبکه‌های اجتماعی درباره گریم باران کوثری است. البته این موضوع را با مقایسه‌ای گذرا بین عکس معروف پروین اعتصامی و گریم باران کوثری هم می‌توان دریافت.
تنها سؤالی که اینجا مطرح می‌شود، این است که آیا بازی باران کوثری در این نقش حساب‌شده و بر اساس تحقیق و پژوهش است تا لحن کلام و بیان و حتی رفتار‌های او نیز شبیه به شخصیت تاریخی و ادبی کشورمان باشد یا نه؟ به‌نظر می‌رسد پس از پخش قسمت‌های بعدی برخی صاحب‌نظران بتوانند دراین‌باره نظر بدهند.
فیلم‌نامه سریال «شبکه مخفی زنان» را محمد رحمانیان بر اساس طرحی از محسن قرایی نوشته است. آن‌گونه که در رسانه‌ها مطرح شده است، این فیلم‌نامه داستانی خیالی را روایت می‌کند. همین موضوع به‌تن‌هایی می‌تواند روی همه نقد‌های محتوایی (از نظر تاریخی) خط بکشد و عوامل فیلم را از همه حاشیه‌های مربوط به تحریف تاریخ یا نبود پژوهش در کار و... مبرا کند.
نکته مهم، اما درباره قشری است که باتوجه‌به ژانر و حضور چهره‌های مطرح سینما مخاطب این سریال می‌شود. منظور از این قشر مخاطبان عام هستند که جذب بسیاری از سریال‌های شبکه نمایش خانگی می‌شوند تا در ساعاتی از هفته سرگرم تماشای قصه‌هایی شوند که کمتر درباره آن‌ها پژوهش‌های تاریخی صورت گرفته است.
شاید لازم باشد روی خیالی‌بودن داستان برای این مخاطبان تأکید شود تا دفتر فرهنگ و ادب ما که بیشتر توسط فرهیختگان ورق می‌خورد، با ناآگاهی برخی از مخاطبان مخدوش نشود.
ساخت سریال در شبکه نمایش خانگی، در ژانر کمدی و با حضور چهره‌های سینمای کشور از جمله لیلا حاتمی، باران کوثری، سیامک انصاری و... به‌احتمال زیاد آسان‌ترین راه برای رسیدن به مخاطب باشد؛ راهی که افشین هاشمی نیز مانند بسیاری از همکاران فعالش در شبکه نمایش خانگی انتخاب کرده است تا بتواند مشتری‌های سریالش را تثبیت کند.
با همه این‌ها باید دید دست‌گذاشتن بر قصه‌ای تاریخی که کمتر گفته شده است نیز می‌تواند توجه مخاطب را به خود جذب کند یا قرار است این قصه در پوششی از جذابیت‌های ظاهری شبکه نمایش خانگی در مسیری یکنواخت گام بردارد و به پایان برسد.
بیشتر بخوانید:
خاطره باران کوثری در برنامه «پیش‌گو» از تصادف سنگینش + فیلم