سال‌ها می‌گذرد، محرم‌ها می‌آیند. خیلی‌ها بودند که دیگر نیستند. بعضی‌ها آمدند و رفتند. تنها چیزی که مانده، بیرق و سیاهی عزاست. محرم روز‌های چلچلی عاشقان سیدالشهداست. خیلی‌ها رخت سیاه بر تن خود و خیابان‌ها می‌کنند و خیابان‌ها پُر می‌شود از تکیه و موکب و چایخانه و بوی اسپندی که بدرقه‌ی عزاداران است.
آن‌ها که کفشی واکس می‌زنند، چای و قهوه‌ای دم می‌کنند، آن‌که می‌شورد و می‌سابد و نگهبانی اسباب و اثاثیه‌ی تکیه را می‌دهد می‌داند عزادارِ گذریِ چای‌به‌دست، کدام روضه‌ی جگرسوز را تداعی می‌کند.
این تکیه‌ها فقط نماد عزاداری نیست شاید روضه‌ی اُسراست وقتی همه‌ی راه را تا شام بی‌هیچ توقفگاهی رفتند.
تصاویر پیش رو عکس‌هایی است از گذر دقایق و حال و هوای خیابان‌های شهر در شب‌های دهه اول محرم الحرام ۱۴۴۴ هجری قمری مصادف با مرداد ماه ۱۴۰۱ شمسی که با تکنیک نوردهی طولانی عکاسی شده است.
