گلناز حکمت | شهرآرانیوز؛ در حالی که ماه صفر را می‌گذرانیم و در روز شهادت امام حسن مجتبی (ع)، انگار شهر در حال تدارک یک سفر است، یک سفر بزرگ و میلیونی. سفری که روندگانش قرار است حرکتی را رقم بزنند و شعاری را فریاد کنند. اجتماع عظیم شیعیان در پیاده روی اربعین قرار است نشان دهنده یک اتحاد باشد و صلابت و قدرت را فریاد بزند. پس از مراسم حج که یکی از بزرگ‌ترین اجتماعات مذهبی دنیاست و به دلیل اعمال محدودیت‌های حکومت آل سعود نمی‌تواند اسلام ناب محمدی را تبلیغ کند، حالا پیاده روی میلیونی اربعین حسینی قرار است پایگاه بزرگ شیعه باشد، پایگاهی که بتواند سبک زندگی شیعه را به تصویر بکشد. اجتماع عظیم شیعیان از نجف به سمت کربلا، راهی که بار‌ها و سال‌ها باید طی شود تا رمز و راز پنهان در این راه فراموش نشود.
پیاده روی میلیونی شیعیان جهان اسلام در اربعین که در چند سال اخیر وسیع‌تر شده است، یکی از تحولات عمیق در میان شیعیان است و بر اساس بعضی نشانه‌ها می‌تواند یکی از علامت‌های نزدیک شدن به ظهور امام عصر (عج) باشد. حالا شیعیان از ایران، عراق و بقیه کشور‌های جهان در پیاده روی اربعین شرکت می‌کنند و خدا قلب‌های مؤمنان را به هم وصل کرده است تا زمینه اتحاد شیعیان و همراهی منتقم خون اباعبدا... (ع) ایجاد شود.
وقتی شعار امام زمان (عج) «یا ثارالله» است، یعنی حضرت سربازانش را از بین عزاداران امام حسین (ع) پیدا می‌کند. در روایات هم آمده است ایشان پس از ظهور با ندای «یا اهل العالم ان جدی الحسین قتلوه عطشانا» جهانیان را فرا می‌خوانند و شاید این پیاده روی اربعین تمرینی برای لبیک به ندای مهدی (عج) است که همه شیعیان جهان منتظر ظهورش هستند. امامی که می‌فرماید: «اگر شیعیان ما که خدا توفیقاتشان را برای طاعت و بندگی زیاد کند برای وفای به عهد تجمع کنند و قلب هایشان در این تجمع ثابت و استوار باشد، دیدار ما برای آن‌ها دیر نخواهد بود و توفیق ظهور نصیبشان خواهد شد.» و اگر بین شیعیان در این تجمع عظیم همگرایی قلبی و واقعی ایجاد شود، قطعا زمینه ساز ظهور می‌شود.
در اربعین بیش از ۲۰ میلیون نفر با پیاده روی در مسیر نجف تا کربلا در این شهر تجمع می‌کنند و کربلا نقطه عطف تاریخ می‌شود، جایی که بین عاشورا و روز ظهور است و محلی برای اجتماع منتظران حکومت مهدی موعود (عج)، جایی که اعتقاد و گذشته و آینده شیعه را به هم متصل می‌کند.
در این پیاده روی، هیچ کسی دعوت نشده است، هیچ پیش بینی مادی از طرف هیچ نهاد رسمی نمی‌شود، همه به دعوت امامشان آمده اند و قرار است خودمان از خودمان پذیرایی کنیم و برای همراهی آماده شویم. شیعیان خودشان را برای حضور آماده کرده اند و در این اجتماع که هیچ مناسکی ندارد می‌شود اوج عشق و شور حسینی را مشاهده کرد و این همان حدیث گران قدر از پیامبر اکرم (ص) است که می‌فرمایند:
«إنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ حَرَارَةٌ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لَنْ تَبْرُدَ أَبَداً» شهادت امام حسین (ع) در دل‌های افراد با ایمان آتش و حرارتی ایجاد می‌کند که هرگز خاموش نخواهد شد. (مستدرک الوسائل، ج ۱۰ ص ۳۱۸.)
این پیاده روی برای گرفتن حاجت نیست، روندگان این راه می‌روند تا نشان بدهند برای همراهی با منتقم خون امام حسین (ع) آماده اند، پس دشمن هم از همین موضوع هراس دارد، گسترش این پیاده روی و این حماسه است که دشمن را به این وا می‌دارد که تهدید کند تا بلکه از شرکت کنندگان کم شود، اما هر سال این پیاده روی اربعین پررنگ‌تر و همه گیرتر می‌شود. به ساعت‌های پایانی پیاده روی که نزدیک می‌شویم زائران اربعین حسینی از دور و رو به حرم سیدالشهدا ندای «لبیک یا حسین» سر می‌دهند، این لحظه‌ها و ساعت‌ها و فریاد‌ها و همدلی بین شیعیان است که دشمن را می‌ترساند و به یک مبارزه فکری و عملی از طرف جامعه شیعه تبدیل می‌شود.
دیدن صحنه‌های بی نظیر همراهی و کمک در پیاده روی نشانه است، نشانه‌هایی که از جامعه مهدوی برای مان گفته اند. زیبایی‌هایی که نمی‌شود شبیه آن را در جای دیگر و در شرایط دیگری دید.
ایثار و همدلی، وجود امنیت روانی بالا، کمک به همنوع، پذیرایی از میهمانان ناخوانده و کمک به در راه ماندگان، درمان و فراهم کردن محلی برای استراحت، این‌ها همه فقط با یک هدف بزرگ و رو به یک نیروی عظیم اتفاق می‌افتد. بعضی از کسانی که این راه را پیاده رفته اند از پیاده روی این طور تعبیر می‌کنند که مانند بهشت است، هرچه بخواهی به بهترین شکل در اختیار شماست، فقط کافی است حرکت کنی و مقداری صبور باشی.
بی راه نیست که پیاده روی اربعین از علائم ظهور صغری و بستری برای ایجاد یک جامعه معنوی و مناسب برای ظهور امام عصر (عج) است.