خانه نامش هم مایه آرامش است و ثبات و آسودگی. یک‌جور حس امنیت در پس نامش دارد انگار برای اهالی اش و با این اوصاف، غریب نیست خوشایند بودن شکل‌گیری یک خانه. با این حال داشتن همه این ویژگی‌ها حتی ضامن کارایی آن نیست؛ به‌ویژه اگر بنا باشد مامن جمع گسترده‌ای از هنرمندان یک رشته هنری باشد که هرکدام تخصصی دارند و خواسته‌ای و هدفی.
هفته پیش که نخستین جلسه برای تشکیل خانه سینما شکل گرفت و درنهایت منجر به تصویب اساسنامه این خانه توسط حاضران در جلسه شد، بیشتر مسائل مطرح‌شده توسط بخشی از اهالی سینمای شهرمان که در جلسه حاضر بودند، همین خواسته‌هایی بود که شوربختانه در همه این سال‌ها مدیران مربوط کمتر مدنظر قرار داده‌اند؛ از دغدغه‌های معیشتی و درآمد و بیمه گرفته تا فرصتی برای ساخت و نمایش آثار سینمایی و اینکه خانه اهالی سینما باید برای همه این دغدغه‌ها برنامه‌ای داشته باشد. گذشته از اینکه نوسان خواسته‌های مطرح‌شده در جلسه گاه به‌سوی مبارزه خانه سینمای مشهد با جریان انحصار اکران در سینمای کشور می‌رفت و گاه در حد اختصاص کارت جشنواره فیلم فجر و بلیت استخر برای اعضا نزول می‌کرد، به‌زعم نگارنده، این حق اهالی تلاشگر و البته مظلوم سینمای مشهد بود که در آن جلسه دست‌کم مسائلشان را به زبان بیاورند. من، اما همان‌طور که در همان جلسه نیز مطرح کردم، باور دارم که خانه سینمای مشهد اگر تنها در دو حوزه تولید و اکران محصولات سینمایی در شهر حضوری اثربخش داشته باشد، می‌تواند بسیاری از مسائل مطرح‌شده دیگر را نیز حل‌وفصل کند؛ چراکه اگر چرخه تولید و نمایش در سینمای مشهد رونق بگیرد، اقتصاد سینمای ما شکوفا می‌شود و این خود برای بسیاری از درد‌های سینماگران شهر ما، مرهم است. در تمام این سال‌ها آثار هنرمندان سینمای شهر، به‌جز آن‌ها که برای صداوسیما یا به سفارش سازمان‌ها ساخته شده‌اند، نه‌تن‌ها در زمان تولید و تامین هزینه و دریافت مجوز با مشکلات متعدد روبه‌رو شده‌اند که حتی پس از تولید با مشقات فراوان، مجالی برای نمایش نیافته‌اند و چه چیز برای یک هنرمند دردناک‌تر از اینکه حاصل زحمتش را نتواند برای مردم به نمایش بگذارد؟ حمایت خانه سینمای مشهد از سینماگران شهر در هنگام تولید اثر و اختصاص سئانس‌های مشخصی از سینما‌های شهر برای نمایش فیلم‌های تولیدشده توسط آن‌ها، بی‌تردید همان نیازی است که سینمای ما تاکنون از داشتن آن محروم بوده است.
سینماگر وقتی بتواند فیلم بسازد و آن را نمایش دهد، سینمای شهر ما قدرت می‌گیرد و وقتی این‌گونه شد، سینمای ما حق خودش را خواهد گرفت. هم از بلیت‌های جشنواره فجر هم از انحصارطلب‌های انحصار کشور. خانه ما این‌گونه جایی باید باشد؛ چراکه ساختمانی با فونداسیونی مستحکم، بی‌تردید سقفی بلند خواهد داشت.