زیستن به سبک «مادرترین دخترِ دنیا»

برخی زمین‌ها برای مأموریت‌های خاص در نظر گرفته می‌شوند؛ چنان‌که آدم‌ها نیز با تکلیفی چنین روبه‌رویند. این دو چون به هماهنگی می‌رسند، شاهد رویدادی در تراز معجزه در آن منطقه می‌شویم که با منطقِ آن انسانِ برگزیده شکل می‌گیرد.
به قم نگاه کنید! شهری نشسته بر حاشیه کویر که به برکت حضور بانوی فضیلت و معرفت، فاطمه معصومه، سلام‌ا... علیها، به شأنی چنان رسیده است که بهار، مدام در کوچه‌هایش می‌دود. می‌دود و به‌جای گُل، کلماتی را شکوفا می‌کند که هرکدام برای تحول انسان و رسیدن به احسن‌الحال او کافی است. تاریخ این شهر پر است از ستاره‌هایی که بر دامنِ پر کرامتِ «مادرترین دخترِ دنیا» روییده و جان‌ها را روشنی بخشیده‌اند؛ ستاره‌هایی که قبله‌نمای حرکت مردم به روزگاران شده‌اند. هان نزولِ بانو در قم و همین صعود ستاره‌ها باعث شده است تا قم، به منطقه‌ای راهبردی در فرهنگ اسلام ناب تبدیل شود و در تاریخ ایران نیز نقش حیاتی خود را به «حیات‌بخش‌ترین» شکل به انجام رساند و عمق راهبرد اندیشه دینی و ملی ما را تا دوردست‌ها برساند. باری، قم با حضور حضرت معصومه(س)، معنا می‌یابد؛ همان بانویی که همواره برای تعریف انسان در تراز محمدی و علوی کوشیده‌ است و با محور قراردادن اهل‌بیت(ع)، مردم را به مدار نور می‌خواند تا شاهدِ شکل گرفتن باور مؤمنانه «امت- امامت» در سپهر اندیشه ایرانی باشیم؛ باوری که چون در زندگی جاری می‌شود، می‌توانیم شاهد جریان زلال خوبی‌ها باشیم.
حضرت ایشان در روایتی که سلسله سند آن به حضرت فاطمه زهرا، سلام‌ا... علیها، می‌رسد به نقل از رسول اعظم الهی(ص) فرموده است: «آگاه باشید! هر کس با محمد و آل محمد بمیرد، شهید از دنیا رفته است». همین یک‌ کلام کافی است تا انسان راه جاودانگی را بیابد و رسم مانایی را بیاموزد و این یافته و آموخته را در زندگی به کار بندد که در این ساحت، عمل است که ارزش می‌افزاید و از سخن که بر زبان آید، اگر به عمل امضا نشود، نمی‌شود بهره‌ چندانی برد. ما باید به تنظیم تقویم زیستی خویش بر اساس سلوک آل محمد(ع)، همت کنیم.
این تنظیم، زندگی ما را به چنان نظمی خواهد رساند که زندگی ما را نسقی باشکوه ببخشد. در این روش زندگی، دروغ، جایی ندارد، خودبینی و خودخواهی ضد ارزش‌هایی شیطانی هستند، رعایت حق‌الناس یک اصل همیشگی و فراموش‌نشدنی است، ایثار فرازی بی‌فرود است، «دست‌گیری» از مردمان سنتی است که هیچ‌گاه با «مچ‌گیری» عوض نمی‌شود، چهره‌ها پر از شادی و نشاط امیدآفرین است و حزنی که از هجران برمی‌خیزد در دل می‌نشیند و هرگز خطی نمی‌شود در صورت که به خوانش همگان درآید. چشمی که در سیمای مؤمن، بینا می‌شود، آثار خیر را می‌بیند. همان که می‌توان از مؤمنان، به انجام آن امید بست تا بند و بست‌ها از زندگی مردم گشوده شود. باری، حضرت فاطمه معصومه، نماد زیستنی چنین است و الگویی برای زندگی که دختران با مانند شدن به او، کرامتی مضاعف می‌یابند. نام‌گذاری این زادروز به روز دختر نیز زیبا نامگذاری‌ای است که نگاه فرزندان این سر زمین را دوباره به سرزمین و بانویی می‌کشاند که مأموریت ارتقای سطح زندگی انسان را دارند. ان‌شاءا... با الگوگیری از «مادرترین دختر دنیا» همه دختران سرزمینم رفیق همواره موفقیت‌ها باشند، آمین!