موعظه‌های حضرت مسیح، عیسی‌بن‌مریم (ع)، پیامبراولوالعزم الهی برای حواریون و اصحاب خویش امروز نیز برای جهانیان سودمند و راهگشاست. منبع معتبر برای آگاهی از انجیل حقیقی و آن موعظه‌های آسمانی، قرآن و حدیث اهل‌بیت (ع) است. پیامبران و امامان دارای علم لدنی بی‌اشتباه بوده‌اند و همین موعظه‌ها را برای مسلمانان بیان نموده‌اند.
با توجه به اینکه حضرت مسیح (ع) همراه و یاور بزرگ حضرت مهدی (عج) در انقلاب جهانی الهی در پایان تاریخ است، سزاوار است پیروان اهل‌بیت (ع) این موعظه‌های پایدار حضرت مسیح (ع) را از کلام اهل‌بیت (ع) دریافت نمایند و به آن عمل کنند.
یعقوب‌بن‌سالم از امام جعفرصادق (ع) روایت کرده که ایشان فرموده‌اند: «قَالَ عِیسَى اِبْنُ مَرْیَمَ عَلَیْهِ‌السَّلاَمُ لِبَعْضِ أَصْحَابِهِ: مَا لاَ تُحِبُّ أَنْ یُفْعَلَ بِکَ فَلاَ تَفْعَلْهُ بِأَحَدٍ» (الامای شیخ صدوق، ص ۳۶۶ * رَوضَةُ الْواعِظین وَ بَصیرَةُ الْمُتَّعِظین فتال نیشابوری، وفات ۵۰۸، ج ۲، ص ۴۷۰ * بحارالانوار، ج ۱۴، ص ۲۸۷ و ج ۷۳، ص ۴۰۷ و ج ۷۴، ص ۱۵۷)؛ «عیسی‌بن‌مریم (ع) به برخی از اصحاب خود گفت: آنچه را دوست نداری که دیگران درباره تو انجام دهند و کاری را که نمی‌پسندی نسبت به تو انجام گردد، آن کار را نسبت به احدی انجام نده».
در این موعظه حضرت مسیح (ع) درس‌های بزرگی برای جهان مسیحیت و مسیحیان و همه پیروان و دوستداران آن حضرت وجود دارد. پایبندی به این دستور اخلاقی مسیحی راه تقریب ادیان و پایان خون‌ریزی‌ها و درگیری‌های بین ادیان است. عمل به این وصیت و سفارش باعث برقراری امنیت و ارتباطات متقابل ادیان و آسایش بشر و رهایی از رذیلت‌های اخلاقی است. سزاوار است هرکس به حضرت مسیح علیه‌السلام ایمان و علاقه دارد، این راه را بپیماید. اگر انسان‌ها از هر کاری که دوست ندارند و نمی‌پسندند دیگران در روابط با آنان انجام دهند پرهیز و دوری کنند، ارتباطات اجتماعی از ناهنجاری‌ها پالایش می‌شود و در وضع مطلوب قرار می‌گیرد.
پیام سلبی صریح و مستقیم این موعظه انجیلی و عیسوی، اجتناب از زشتی‌ها و بدی‌ها در زندگی اجتماعی و حیات سیاسی و اقتصادی و قضایی است. در این راستا هر مسیحی و هر مسلمانی باید در زندگی از هر آنچه که از افراد و اشخاص دیگر در برخورد با خویش نامناسب می‌بیند و نگران می‌شود و از آن رنج می‌برد و ناراحت خواهد شد، دوری کند. خودداری از اعمالی که هر انسانی از آن‌ها خشمگین و عصبانی می‌گردد، عامل برقراری روابط سالم اجتماعی است. پس با عمل به این موعظه روابط اجتماعی نیز سالم‌تر خواهند شد. اما فراتر از این پیام سلبی، درون این موعظه الهی یک پیام ثبوتی و ایجابی نیز نهفته است و آن این حقیقت اخلاقی بزرگ است که شایسته است هرکس تنها هرآنچه را از رفتار دیگران با خود می‌پسندد و از آن خوش‌حال می‌شود و دوست می‌دارد، در برخورد با مردم انجام بدهد. عقل انسان، فطرت توحیدی، وجدان اخلاقی، آموزه‌های وحیانی پیامبران الهی و امامان، راهنمای وضع مطلوب در کار‌ها برای جهانیان است. انسان‌ها می‌توانند بر اساس این منابع الهام‌بخش، کار محبوب و غیرمحبوب را بشناسند و با این معیاری که در موعظه حضرت مسیح علیه‌السلام اعلام شده است، رفتار خویش را تنظیم کنند.