برای اینکه از هنر و هنرمندان انقلاب در چالش‌های مختلف اجتماعی فرهنگی ارزیابی واقعی داشته باشیم، باید ببینیم در طول سال‌های بعد از انقلاب در فضای هنر انقلاب چه کرده‌ایم و چه مسیر‌هایی را درست یا به خطا رفته‌ایم و بعد ارزیابی کنیم که هنر و هنرمند انقلاب اسلامی در مواقع حساس و بزنگاه‌های نظام و «جنگ‌های احزاب» چه نقشی داشته و چه فاصله‌ای از نقطه مطلوب دارد؟
در عرصه هنری انقلاب اسلامی و همه سال‌های بعد از انقلاب تا امروز و به‌ویژه در یک دهه اخیر، کار‌های زیادی انجام و آثار مختلفی در حوزه‌های متنوع هنری تولید شده است. این تولیدات هنری در زمینه‌های مختلف و تربیت هنرمندان در شاخه‌های مختلف هنری در مواقع حساس و سرنوشت‌ساز به کمک انقلاب و روز‌های سخت آن آمده است.
به‌عنوان‌مثال اگر به دوران دفاع مقدس برگردیم، مشاهده می‌کنیم که هنرمندان ما در قالب‌های هنری مختلف نقش بسیار مؤثری در پیشبرد اهداف جنگ داشتند؛ از سینمای داستانی و مستند تا هنرهای تجسمی و نمایش و حتی در موسیقی و سرود. در‌واقع هر کدام از هنرمندان، گوشه‌ای از کار را گرفتند و آثار خوبی تولید شد که متأسفانه هنوز و به‌دلیل ضعف ما در تاریخ شفاهی، عمده این فعالیت‌ها در سینه‌ها و ذهن‌ها باقی مانده است. یا در ماجرای فتنه۸۸، هنرمندان در برخی عرصه‌ها از‌جمله مستند، فعال بودند و به‌ویژه بچه‌های گرافیست بسیار درخشیدند و آثار تأثیرگذاری را تولید کردند.
در واکاوی ماجرا‌های اخیر نیز شاهدیم که رسانه‌های آن‌ور‌آبی به هر شیوه‌ای و هر روش کذبی که امکان داشت، سعی در تهییج و تحریک مردم و دامن‌زدن به اغتشاشات داشتند. آماری منتشر شد که چهار‌پنج رسانه فارسی‌زبان از‌جمله بی‌بی‌سی و ایران‌اینترنشنال نزدیک به ۳۷هزار دروغ در حدود ۴۵روز منتشر کردند.
خب، تکلیف هنر و رسانه انقلاب اسلامی چیست؟ باید مقابله‌به‌مثل کنیم؟ آیا مقابله‌به‌مثل ما باید با همین روش دروغ و تهمت باشد؟ جواب، خیر است. ما قرار نیست از روش‌های آن‌ها استفاده کنیم و به هر وسیله‌ای مترصد شویم تا حرف خود را به کرسی بنشانیم.
نه‌تنها در فضای مجازی، بلکه در فضای حقیقی هم قرار نیست از روش‌های کسی که کف خیابان در حال آتش‌افروختن است و به زن و بچه مردم بی‌گناه و مراکز و مأموران امنیتی حمله می‌کند، استفاده کنیم. رسانه و هنر ما همیشه سعی کرده است در مسیر حقیقت گام بردارد و رسالت هنری‌اش را دنبال کند. شاید یکی از دلایل عقب‌ماندن مجموعه رسانه‌ای ما در کوتاه‌مدت همین باشد که ما قرار نیست از روش‌های آن‌ها استفاده کنیم؛ اما باید قبول کنیم در قضایای اخیر آمادگی لازم برای این مواجهه رسانه‌ای را نداشتیم، جاماندیم و نتوانستیم از ابزار‌ها و پتانسیل بالای هنری‌مان به‌درستی استفاده کنیم و این ابزار‌های هنری را به خدمت مواجهه رسانه‌ای دربیاوریم.
به نظر من مهم‌ترین دلیل ضعف ها، کاستی‌ها و عقب ماندگی‌ها در هنر انقلاب اسلامی، بی توجهی به مفاهیم مهم‌ترین سند بالادستی هنر انقلاب است. امام خمینی (ره) در سی ام شهریور سال ۱۳۶۷ به تجلیل از هنر و هنرمندان متعهد پرداختند و فرمودند: تنها هنرى مورد قبول قرآن است که صیقل دهنده اسلام ناب محمدى صلى ا... علیه و آله وسلم، اسلام ائمه هدى علیهم السلام، اسلام فقراى دردمند، اسلام پابرهنگان، اسلام تازیانه خوردگانِ تاریخِ تلخ و شرم آور محرومیت‌ها باشد. هنرى زیبا و پاک است که کوبنده سرمایه دارى مدرن و کمونیسم خون آشام و نابودکننده اسلام رفاه و تجمل، اسلام التقاط، اسلام سازش و فرومایگى، اسلام مرفهین بى درد و در یک کلمه «اسلام آمریکایى» باشد.