هنر تئاتر با ادبیات آمیخته است و اگرچه تئاتر امروز که از فرنگ پا به کشور ما گذاشته، تحت تأثیر ادبیات نمایشی غرب بوده است و هست، به واسطه تاریخ و ادبیات غنی ایران عزیز، دستی پر برای اعتلای هنر نمایش داشته است و دارد.
آثار بسیاری از هنرمندان خراسانی در طول این سال‌ها نشان داده است که هرگاه به آداب و رسوم و سنت‌های این مرز و بوم توجه شده است، استقبال مخاطب نیز به همراهش آمده است. تئاتر «خانات» به عنوان یکی از آن آثار است که هنوز خاطـــرش در ذهــن بسیاری از پیش کسوت‌های نمایش استان ثبت است. جشنواره تئاتر استانی فجر فرصتی برای توجه به این اندوخته‌ها و کلاس درس و بحث برای هنرجویان است.
لذت تماشای آثار جدید نمایشی در کنار نشست و برخاست با استادان، اتفاق مبارکی است که در جشنواره پیش خواهد آمد و مبارک‌تر است برای آن‌هایی که برنامه‌های بلندمدت دارند تا ببینند و تأمل کنند. هنر والامقام تئاتر باید بتواند زبان گویای مردم باشد و پیله و حصار تنهایی را که روشنفکری غرب گرا دور آن کشیده است بدرد و به پروانگی ایرانی برسد.
باید به هنر مردم گرا و ایران گرا برسیم، نه اینکه در پستو‌ها به سراغ هنر تاریک غرب گرا برویم. این در توان هنرمندان عاشق این مرز و بوم است؛ ملتی که در گنجینه خود فردوسی را با «رستم و سهراب» و «سیاووش» و نظامی را با «لیلی و مجنون» و «شیرین و فرهاد» دارد؛ همچنین دارای عشقِ حافظ، ادبِ سعدی و معرفتِ مولوی است؛ کشوری که تاریخی پر از فراز وفرود برای روایت استقلال و آزادی دارد، می‌تواند پیله تاریک و سیاه غرب گرایی را پاره کند.
در کشوری که در کوچه کوچه اش قهرمانی به دفاع از میهن و مکتبش برخاسته، آنچه کم نیست قصه است. قصه‌ها شروع نمایش هاست. باید بیش ازپیش قدر این هنر اثرگذار را دانست و برای رشد و اعتلایش تلاش کرد.