هانیه وهابی - فضولی عمری به اندازه‌ی تاریخ بشریت دارد. یعنی فضولی همان موقع پا گرفت که قابیل به پدرش، حضرت آدم(ع)، عرض کرد: «چرا هابیل را جانشین خود قرار داده‌ای؟»
بعضی‌ها تاریخ فضولی را از تاریخ بشریت هم جلوتر می‌دانند، یعنی همان موقعی که خداوند تصمیم به آفرینش انسان گرفت و فرشته‌های کنجکاو به خداوند عرض کردند: «خدایا، آیا می‌خواهی انسان را بیافرینی که از تو سرپیچی کند؟»
حالا فضولی از هر وقت که پا گرفت، بعد‌ها به شاخه‌های مختلفی تقسیم شد و درجه‌های گوناگونی پیدا کرد. امروزه در این دنیای پیشرفته و متمدن فضول درجه‌ی یک داریم، فضول درجه‌ی ۲ داریم، فضول درجه‌ی ۳ داریم و بالأخره فضولی داریم به نام فضول ممتاز!
فضول‌های درجه‌ی ۳ فضول‌هایی هستند که فضولی‌های ریز و نقلی انجام می‌دهند. مثلا اگر در خانه‌ها باز باشد، موقع رد شدن از کوچه تا بیخ خانه را نگاه می‌کنند. این گروه موقع خندیدن دیگران سعی می‌کنند دندان‌های طرف را بشمارند.
فضول‌های درجه‌ی ۲ فضول‌هایی هستند که گاهی برای آدم تصمیم می‌گیرند. مثلا وقتی آدم را می‌بینند، می‌پرسند: «چرا پیراهنت این رنگی است؟».
این افراد خودشان را خوش‌سلیقه‌ترین آدم‌های دنیا می‌دانند!
«توی پرانتز» اثر سیدسعید هاشمی (-۱۳۵۳) که توسط انتشارات چرخ‌وفلک به چاپ رسیده است، قطعاتی در قالب طنز برای نوجوانان است. اگر غم و غصه مهمان دلتان شده است، همین حالا شروع به خواندن این کتاب کنید تا صدای قهقهه‌تان بلند شود!
این اثر برنده‌ی جایزه‌ی خنده‌دارترین کتاب از سوی کانون فکری و فرهنگی کودک و نوجوان شده است و مطالعه‌ی آن به همه نوجوانانی که به آثار طنز علاقه‌مند هستند، پیشنهاد می‌شود.