متهم بیرانوند در ادامه دفاعیات خود با اشاره به قائم مقامی ضیایی در بانک سرمایه گفت: صندوق ذخیره فرهنگیان وی را به عنوان نیروی حافظ صلح به بانک سرمایه فرستاد که نقش پیام‌آور بین بنده و آقای کاظمی و بخشایش را داشت.
وی ادامه داد: مشخص بود که هیئت مدیره برای عزل بنده از بیرون خط می‌گیرد، بدون هماهنگی حکم قائم مقامی ضیایی توسط احمدی به بانک ابلاغ و این حکم طی ۲۶ رونوشت توسط علیرضا کلهر دبیر جلسات هیئت مدیره و عضو کمیته اعتبارات به شعبه اعلام شد و فردای آن روز در روزنامه‌ها انتشار و دوستان ضیایی با گل به بانک آمدند، همه این‌ها در حالی صورت گرفت که هنوز تایید صلاحیت ضیایی از سوی بانک مرکزی اعلام نشده بود.
متهم بیرانوند افزود: صندوق ذخیره فرهنگیان به ضوابط بانک مرکزی اعتقادی نداشت و تقصیر اصلی مربوط به صندوق بود که بی‌نظمی ایجاد می‌کرد، آقای غندالی همیشه در جلسات حضور داشت.
وی در خصوص رفت و آمد به خانه غندالی و امامی گفت: تلفن ناشناسی به دفتر بنده شد و آن طرف خط فردی خود را معرفی کرد و گفت: (من امامی مشاور آقای غندالی هستم) آدرسی به من داد که به آنجا رفتم و بعد‌ها فهمیدم آنجا دفتر خود آقای امامی بوده است که آن ملاقات یک جلسه معارفه بود.
متهم بیرانوند در خصوص برگزاری جلسات خانگی در منزل غندالی تصریح کرد: در شرایطی که مشکل بانک سرمایه حاد شده بود و باید با فوریت رسیدگی می‌شد از آنجایی که منزل‌مان در یک مسیر بود و هر دو سرمان شلوغ بود هنگام بازگشت از کار به منزل آقای غندالی رفتم در یک جلسه آقای بخشایش نیز حضور داشتند، در جلسه سوم آقای غندالی به من گفت که افطار جایی دعوت هستند و من را نیز همراه خود بردند، آنجا منزل امامی بود که ماه رمضان سال ۹۴ به آن مهمانی رفتم.
وی مدعی شد: بنده به آقای امامی تسهیلاتی ندادم و رابطه اداری، حزبی و مالی با وی نداشتم، دسیسه و توطئه علیه من در اتاق فکر‌های بیرون بانک صورت می‌گرفت.
متهم بیرانوند با اشاره به خبرچینی و خبرفروشی در بانک سرمایه گفت: وفور خبرچینی یکی از مسائل بانک سرمایه است به طوری که از یک تیم هشت نفره در یک گروه تلگرامی هفت نفر ستون پنجم بودند، خبر در بانک سرمایه خرید و فروش می‌شد کارت هدیه می‌دادند و از کارمندان اطلاعات می‌گرفتند.