از آسمان بارید/ ستاره در سرما
ستاره گرما داد/ به روح و جان ما
از آسمان بارید/ شکوفه‌های نور
سیاهی شب رفت/ به پشت کوه دور
هوای بهمن داشت/ نسیمی از شادی
امام ما آمد/ و فصل آزادی
غم و سیاهی رفت/ و بوی عید آمد
به شاخه‌های خشک / گل امید آمد
فرشته‌ای آمد/ و فصل غم را برد
و دیو تاریکی/ میان غارش مرد
طیبه ثابت