چهره‌اش همیشه داشت
یک نشان از آسمان
با غریب و آشنا
بود او چه مهربان
توی قلب هر کسی
نور عشق می‌گذاشت
چون که توی سینه‌اش
چشمه‌ی امید داشت
بود نام روشن
او محمد امین
در زمین و آسمان
بود مثل یک نگین
آمد و به دست او
جهل و کینه شد تمام
هر دلی که عاشق است
می‌دهد به او سلام
نازنین جلایری