به گزارش شهرآرانیوز؛ در صورتشان موجی از خستگی زندان درون را می‌بینم، چشم هایشان به در اتاق ملاقات دوخته شده است تا شاید آشنایی را ببینند و به امید زندگی بهتر از بیمارستان خارج شوند.اینجا بیمارستان روان پزشکی ابن سینا در خیابان بوعلی و تلاقی آن با خیابان شهید موسوی قوچانی است؛ جایی که بیماران حاد اعصاب و روان و دچار اختلالات روحی و روانی در بازه‌های مختلف زمانی در این مکان نگهداری می‌شوند. در و دیوار بیمارستان حکایت از کهنگی و قدمت زیاد ساختمان دارد، قدمتی که به بیش از شصت سال برمی گردد و بسیار قدیمی است.
ساختمان قدیمی بیمارستان، هوای سرد زمستانی و صدای قارقار کلاغ‌ها و بیمارانی که با لباس‌های صورتی روی نیمکت‌های سرد فلزی به اعماق فکر فرورفته اند، من را به سمت ساختمانی می‌کشاند که روی آن نوشته شده است: «بخش ویژه بیماران حاد زنان».
وارد بخش بیماران حاد زنان می‌شوم. ابتدای در ورودی، سالن ملاقاتی است که دورتادور آن با دیوار شیشه‌ای بین بیماران و خانواده‌های آن‌ها فاصله ایجاد کرده است. زنان بیمار حاد که خیلی هایشان کاملا جوان هستند و از نظر ظاهری به همه جوان‌های هم سن و سال خود شباهت دارند، درست مثل یک ماهی در یک آکواریوم شیشه‌ای قرار دارند.
یکی از افراد ملاقات کننده که مایل نیست خود را معرفی کند، می‌گوید: بعد از گذشت سه ماه از بستری خواهرم به ملاقاتش آمده ام، اما فقط از پشت شیشه می‌توانیم با هم حرف بزنیم چرا امکان ملاقات حضوری برایمان فراهم نیست؟
به دیگر بخش‌های بیمارستان سر می‌زنم، کمی آن طرف‌تر ساختمان بزرگ و قدیمی دیگری قرار دارد که روی آن نوشته شده است: «بخش حاد مردان» پنجره‌های اتاق بیماران به حیاط بیمارستان مشرف است. یکی از بیماران ساعت‌ها چشمش را به پنجره دوخته است تا شاید کسی به دیدارش بیاید. کمی آن طرف‌تر هم خانم جوانی که دستش پلاستیکی پر از تنقلات و چای است برای ملاقات همسرش آمده است. او می‌گوید: همسرم را برای ترک اعتیاد اینجا آورده ام بعد از یک ماه اجازه ملاقات دادند، ولی خیلی اوضاعش به هم ریخته بود، حتی از نظر اصلاح و پیرایش ظاهری وضعیت درستی نداشت و ژولیده بود، چرا متولیان بیمارستان به وضعیت بهداشتی بیماران توجهی نمی‌کنند؟
در حیاط بیمارستان که قدم می‌زنم، علاوه بر بوی نامطبوعی که در حیاط پیچیده است، یک بیمار زن با لباس صورتی در حال قدم زدن است بیماری که مشخص است حال و روز خوبی ندارد، اما تنها به حال خود رها شده است.
آقای شمسایی که برای ملاقات پدرش به بیمارستان آمده است، می‌گوید: همین بیمار رهاشده در حیاط بیمارستان ممکن است خطری برای دیگران داشته باشد، اگر حالش مساعد است چرا در بیمارستان است؟ اگر حالش خوب نیست چرا رها در حیاط بیمارستان، آن هم در ساعات ملاقات باید قدم بزند؟
بیرون بیمارستان هم شهروندان از معضلات ناشی از تردد بیماران این بیمارستان گلایه دارند. یکی از کسبه اطراف این بیمارستان که در خیابان شهید موسوی قوچانی مغازه سوپرمارکت دارد، می‌گوید: هرازگاهی بیماران متواری به سراغ ما می‌آیند و سرگردان هستند، چنانچه مشکلی ایجاد کنند، چه کسی پاسخ گوست؟ آیا بیمارستان در قبال خروج نامتعارف آن‌ها نباید مسئولیتی داشته باشد؟
سلمانی یکی از کسبه بولوار شهید حر عاملی با گلایه از موقعیت مکانی این بیمارستان در شهر می‌گوید: شب‌ها بوی متعفنی در محیط محله شهید حرعاملی متصاعد می‌شود با اینکه به نسبت شب‌ها هوا پاک‌تر است و باید هوا مطلوب‌تر باشد، اما آن طور که ما تحقیق کرده‌ایم سر منشأ این بوی نامطبوع فاضلاب بیمارستان است، چرا که سپتیک آن قدیمی است.
او ادامه می‌دهد: ظاهرا متولیان امر هر هفته یا هفته‌ای چندبار فاضلاب بیمارستان را در جوی‌های این منطقه رها می‌کنند و بوی گندش همه جا را پر می‌کند. از طریق بهداشت و شهرداری پیگیری کرده ایم، اما تا به حال کاری که منجر به ازبین رفتن بو شود، اجرایی نشده است و با وجود اینکه شهرداری جوی‌ها را نظافت می‌کند، منشأ بو از بین نمی‌رود و انگار همین نزدیکی هاست.
اما به دنبال پیگیری درخواست‌های شهروندان، مدیر بیمارستان ابن سینا درباره بوی نامطبوع خارج از محیط بیمارستان، می‌گوید: بوی نامطبوع داخل بخش‌های بیمارستان نیست، زیرا بیمارستان اگو دارد و خروجی به خارج از بیمارستان ندارد، محیط خارج از بیمارستان این بوی نامطبوع را دارد.
حسن منفرد درباره فرار برخی بیماران می‌گوید: در بیمارستان روان پزشکی با توجه به شرایط خاص پرستاری و نگهبانی در رابطه با مراقبت و کنترل بیماران، طبق پروتکل‌های ابلاغی وزارت بهداشت، افراد و کارکنان آموزش‌های لازم را فرامی گیرند، اما ممکن است در طی جابه جایی بیماران و یا هنگام هواخوری بیماران فرار کنند که در این شرایط قاعدتا پروتکل‌های مربوط برای پیگیری وجود دارد.
او درباره اتاق شیشه‌ای که بیماران حتی در ساعات ملاقات در آن محصورند نیز می‌گوید: در ابتدا به دلیل شیوع ویروس کرونا طبق دستورالعمل ابلاغی ملاقات‌های حضوری محدود شد، اما از آنجا که ملاقات در بخش‌های مختلف بیمارستان روان پزشکی شرایط خاص خود را دارد و برخی بیماران هم ارجاع شده از کمپ ماده ۱۶ هستند، یعنی به دلیل درمان اعتیاد بستری شده اند، به همین دلیل برای پیشگیری و یا دستور قضایی عموما محدودیت و یا ممنوعیت ملاقات دارند. منفرد بیان می‌کند:، ولی در شرایط عادی درصورت نبود منع قضایی با دستور پزشک، امکان ملاقات در ساعات خاص به طور موردی و حضوری وجود دارد.
مدیر بیمارستان ابن سینای مشهد ادامه می‌دهد: در حال حاضر حدود ۶۰۰ بیمار در پانزده بخش بستری هستند که در طی مدت بستری، خدمات درمانی شامل درمان‌های دارویی، روان شناختی، مشاوره، شوک درمانی، کاردرمانی، مددکاری و خدمات تشخیصی شامل نوار مغز، سی تی اسکن و آزمایشگاه در این بیمارستان ارائه می‌شود. البته پس از ترخیص پیگیری‌های لازم توسط کلینیک سلامت درباره هر بیمار انجام می‌شود.
منفرد درباره برخی بیماران که با توجه به شرایط ویزیت در منزل توسط تیم‌های مربوط انجام می‌شود که شامل پزشک، مددکار و روان شناس است نیز بیان می‌کند: در واحد کاردرمانی بیمارستان درصورت تجویز پزشک معالج، امکان ارائه خدمات کاردرمانی به زودی فراهم می‌شود. فرد برای ادامه درمان خودش اقدام خواهد کرد و شغل و حامی مشخصی خواهد داشت. در چنین شرایطی ترخیص مددجویان با سرعت بیشتری انجام می‌شود و ظرفیت برای ورود افراد جدید ایجاد خواهد شد.