به گزارش شهرآرانیوز، چند روز بیشتر نمانده به آمدن بهار و رسیدن نوروز و همه شهر برای این آمدن در حال تکاپو‌ست. چه آن‌ها که در حال خانه‌تکانی هستند و چه کسانی که شهر را می‌آرایند. امسال نوروز مشهد‌الرضا (ع) نیز برای آمدن میهمانان عزیزی در حال پوشیدن رخت نو‌ست. هرچند که زائران جسته‌گریخته راهی شده‌اند، اما این زیباشدن‌ها تا لحظات آخر سال ادامه دارد. روایت امروز شرح حال برخی از آن‌هاست که برای این زیباشدن و استقبال از فصل نو در تلاش هستند. هرکدام به شکلی و به طریقی. با امید به آمدن روز‌های روشن و پرامید.
«از سوم اسفند کارم را در خیابان طبرسی جنوبی و از تقاطع گاز - مقداد شروع کردم. هر روز در خیابان طبرسی جنوبی ام. از تقاطع خیابان طبرسی و مقداد شروع کردم. امروز صبح به تقاطع مجلسی رسیدم. ان شاءا... تا آخر سال به حرم مطهر می‌رسم.» از ۱۰ سال پیش تا الان پاکبان شهرمان است. اما این‌ها را برای جارو کشیدن به خیابان‌ها نمی‌گوید. میان شلوغی و رفت و آمد مردم برای رسیدن به خرید‌ها و کار‌های آخر سال محمدجواد غلامی به جای ابزار کارش، قلم مو و قوطی رنگ دست گرفته و نقاشی می‌کشد. به خیابان‌های شهرمان صفا می‌دهد. آن هم چه تصاویر زیبایی.
تیر چراغ برق‌هایی که همه این سال‌ها به رنگ سیمانی و خاکستری دیده بودیم را رنگ می‌کند. رنگ بهار می‌زند به آن ها؛ تصویر ماهی و سفره هفت سین و گل می‌کشد تا دست کم منطقه کاری خودش خوش رنگ و لعاب باشد.
پاکبان سی ونه ساله شهرمان استعداد ذاتی و هنر نقاشی کردنش را با خودش به محل کار آورده است؛ «من نقاشی می‌کشیدم. سیاه قلم. پیمانکارم وقتی فهمید چنین هنری دارم مرا به شهرداری منطقه ۴ معرفی کرد و آن‌ها هم به خدمات شهری. از پارسال هم کارم را شروع کرده ام. آن‌ها رنگ را می‌دهند و من هم هنرم را روی فضا‌هایی که نازیبا ست پیاده می‌کنم.»
سال قبل جعبه‌های بزرگ مخابرات و برق کنار خیابان‌ها را رنگ آمیزی کرد. از قبل نوروز تا بعد از عید. حساب عدد و رقم دستش نیست فقط می‌داند روی هم رفته شش ماهی مشغول رنگ آمیزی بوده است.
پاکبان خوش سلیقه منطقه ۴ شهرداری طرح‌ها را خودش انتخاب و پیشنهاد می‌کند. ساعت ۷ صبح شروع می‌کند به رنگ آمیزی و تا غروب کارش ادامه دارد. بعضی از طرح‌ها زمان بیشتری می‌برد، بعضی کمتر. خودش می‌گوید: «بستگی دارد طرح چقدر پرکار باشد. یکی را ماهی کشیدم، یکی هفت سین و دیگری را گل. برای همین از روزی دو، سه تا پنج ستون را رنگ می‌کنم. فکر می‌کنم تا الان نزدیک پنجاه تیر چراغ برق را در خیابان طبرسی جنوبی رنگ زده ام. تا آخر ماه نمی‌دانم چه تعدادی می‌شود.»
خودش که عاشقانه نقاشی می‌کشد و معتقد است رنگ هایش حال شهر را خوب می‌کند طوری که «اگر بگذارند همه جا را رنگ آمیزی می‌کنم» و حاضر است هرسال همین کار را انجام بدهد. از سوی عابران و شهروندان هم واکنش‌های مثبتی دیده است «مردم وقتی این تصویر‌ها را می‌بینند، لذت می‌برند. بعضی آقایان می‌گویند از خانم‌ها بهتر نقاشی می‌کشم. چقدر طراوت دارد و توصیف‌هایی شبیه به این. خیلی‌ها هم با آن‌ها عکس یادگاری می‌گیرند.» صحبت هایش که تمام می‌شود ظرف رنگش را برمی دارد و با آن کلاه آفتاب گیر دوباره شروع می‌کند به زیباکردن شهر بدون توجه به بوق ممتد ماشین‌ها و خورشید گرم یک روز اسفندی.
«از سوم اسفند کارم را در خیابان طبرسی جنوبی و از تقاطع گاز - مقداد شروع کردم. هر روز در خیابان طبرسی جنوبی ام. از تقاطع خیابان طبرسی و مقداد شروع کردم. امروز صبح به تقاطع مجلسی رسیدم. ان شاءا... تا آخر سال به حرم مطهر می‌رسم.» از ۱۰ سال پیش تا الان پاکبان شهرمان است. اما این‌ها را برای جارو کشیدن به خیابان‌ها نمی‌گوید. میان شلوغی و رفت و آمد مردم برای رسیدن به خرید‌ها و کار‌های آخر سال محمدجواد غلامی به جای ابزار کارش، قلم مو و قوطی رنگ دست گرفته و نقاشی می‌کشد. به خیابان‌های شهرمان صفا می‌دهد. آن هم چه تصاویر زیبایی.
تیر چراغ برق‌هایی که همه این سال‌ها به رنگ سیمانی و خاکستری دیده بودیم را رنگ می‌کند. رنگ بهار می‌زند به آن ها؛ تصویر ماهی و سفره هفت سین و گل می‌کشد تا دست کم منطقه کاری خودش خوش رنگ و لعاب باشد.
پاکبان سی ونه ساله شهرمان استعداد ذاتی و هنر نقاشی کردنش را با خودش به محل کار آورده است؛ «من نقاشی می‌کشیدم. سیاه قلم. پیمانکارم وقتی فهمید چنین هنری دارم مرا به شهرداری منطقه ۴ معرفی کرد و آن‌ها هم به خدمات شهری. از پارسال هم کارم را شروع کرده ام. آن‌ها رنگ را می‌دهند و من هم هنرم را روی فضا‌هایی که نازیبا ست پیاده می‌کنم.»
سال قبل جعبه‌های بزرگ مخابرات و برق کنار خیابان‌ها را رنگ آمیزی کرد. از قبل نوروز تا بعد از عید. حساب عدد و رقم دستش نیست فقط می‌داند روی هم رفته شش ماهی مشغول رنگ آمیزی بوده است.
پاکبان خوش سلیقه منطقه ۴ شهرداری طرح‌ها را خودش انتخاب و پیشنهاد می‌کند. ساعت ۷ صبح شروع می‌کند به رنگ آمیزی و تا غروب کارش ادامه دارد. بعضی از طرح‌ها زمان بیشتری می‌برد، بعضی کمتر. خودش می‌گوید: «بستگی دارد طرح چقدر پرکار باشد. یکی را ماهی کشیدم، یکی هفت سین و دیگری را گل. برای همین از روزی دو، سه تا پنج ستون را رنگ می‌کنم. فکر می‌کنم تا الان نزدیک پنجاه تیر چراغ برق را در خیابان طبرسی جنوبی رنگ زده ام. تا آخر ماه نمی‌دانم چه تعدادی می‌شود.»
خودش که عاشقانه نقاشی می‌کشد و معتقد است رنگ هایش حال شهر را خوب می‌کند طوری که «اگر بگذارند همه جا را رنگ آمیزی می‌کنم» و حاضر است هرسال همین کار را انجام بدهد. از سوی عابران و شهروندان هم واکنش‌های مثبتی دیده است «مردم وقتی این تصویر‌ها را می‌بینند، لذت می‌برند. بعضی آقایان می‌گویند از خانم‌ها بهتر نقاشی می‌کشم. چقدر طراوت دارد و توصیف‌هایی شبیه به این. خیلی‌ها هم با آن‌ها عکس یادگاری می‌گیرند.» صحبت هایش که تمام می‌شود ظرف رنگش را برمی دارد و با آن کلاه آفتاب گیر دوباره شروع می‌کند به زیباکردن شهر بدون توجه به بوق ممتد ماشین‌ها و خورشید گرم یک روز اسفندی.
حس نوع دوستی و کمک به هم نوع در وجود همه ما به ودیعه نهاده شده است؛ به گونه‌ای که از دیدن رنج و محنت انسان ها، به هر شکل که باشد، آشفته می‌شویم و دوست داریم کاری برایشان انجام دهیم، اما بیشتر وقت‌ها محدودیت ها، مثلا در زمینه مالی یا امکانات، دست وپاگیرمان می‌شود و نمی‌گذارد کاری از پیش ببریم. اینجاست که عده‌ای با این تصور که دیگر تکلیفی ندارند، ناامیدانه کنار می‌کشند و عده‌ای دیگر همچنان در جست وجوی راهی برای کاهش رنج دردمندان و نیازمندان از هر فرصتی استفاده می‌کنند.
مثل بچه‌های جهادی «قیچی طلایی» که سال هاست با حرفه و مهارتشان به کمک نیازمندان شتافته اند و به سر ورویشان صفا می‌دهند. در آستانه نوروز و بهار امیر جعفری راهبر گروه جهادی «قیچی طلایی» به اتفاق جمعی از همکارانش راهی محله آقا مصطفی خمینی شدند و دل ده‌ها کودک و نوجوان نیازمند را شاد کردند.
امیر جعفری معتقد است این کار دلی است و به دلیل روحیات انسان دوستانه، در مسیرش قرار گرفته اند و از همان ابتدا با دیدن بازخورد و آثار آن در زندگی، هر روز اشتیاقشان بیشتر و بیشتر شده است: «در اطراف ما خیلی‌ها نیازمند توجه و رسیدگی هستند، آن هم نه فقط رسیدگی مادی، بلکه با کمترین کار‌ها مانند اصلاح موی سر، می‌توان دلشان را شاد و به زندگی امیدوار کرد و به آن‌ها اعتماد به نفس بخشید و در واقع با حضور در این پویش ما خودمان را اصلاح می‌کنیم چرا که هربار برای خدمت جهادی می‌رویم، از حضورمان حس خوبی می‌گیریم. دیدن لبخند رضایت، بچه‌ها را برای تداوم کار مصمم‌تر می‌کند.»
جعفری در باره برگزاری پویش «قیچی طلایی» که روز گذشته در محله آقا مصطفی خمینی برگزار شد این طور توضیح می‌دهد: «چندی قبل در بین همکارانم برای اجرای پویش خیرخواهانه فراخوان زدم که سرانجام ۹ نفر اعلام آمادگی کردند و برای اصلاح سر کودکان و نوجوانان حاشیه شهر پای کار آمدند. روز گذشته در مسجد فاطمه الزهرا (س) خیابان آقا مصطفی خمینی حاضر شدیم و به اصلاح حدود شصت نفر از کودکان و نوجوانان بیمار و نیازمند تحت پوشش خیریه «مهرماندگار» پرداختیم که عیدی خوبی برای خودمان و بچه‌ها بود.