رهبر معظم انقلاب در دیدار با مسئولان و کارگزاران نظام از واژه «حرام سیاسی» استفاده کردند. برای دستیابی به مفهوم حرام سیاسی از منظر ایشان، ابتدا باید تعریف و نسبت هر واژه را در منظومه فکری ایشان بدانیم. از این رو، ابتدا باید بدانیم اسلام سیاسی که در دل آن حرام و حلال معنا می‌یابد چیست، سیاست در گفتمان انقلاب به چه معناست و چه اموری در آن حرام سیاسی اعلام می‌شوند.
از منظر رهبر معظم انقلاب «اسلام سیاسی یعنی همین اسلامی که توانسته با تشکیل حکومت، دستگاه‌های گوناگون، نظام‌های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، نظامی و ... به وجود بیاورد و یک هویت دینی و اسلامی را برای یک ملت ایجاد بکند. این، آن چیزی است که در مورد دین [می شود گفت]؛ بنابراین تعریف قرآن از دین یک چنین چیزی است. این را نمی‌شود فروکاست به کار‌های کوچک، به یک اعمال عبادی صرف و محض.» (۲۱ اسفند ۱۳۹۹)
در گفتمان انقلاب اسلامی، «سیاست یعنی نگاه به حرکت عمومی جامعه که کدام طرف داریم می‌رویم. آیا به سمت هدف‌ها داریم حرکت می‌کنیم یا زاویه گرفته ایم و داریم از هدف‌ها دور می‌شویم؟ معنای واقعی سیاست این است. آن وقت در خلال این نگاه، تکلیف آدم‌ها و اشخاص و گروه‌ها و احزاب و جریان‌ها روشن می‌شود که آیا داریم به سمت عدالت اجتماعی می‌رویم؟ آیا داریم به سمت استقلال واقعی دینی می‌رویم؟
آیا داریم به سمت ایجاد تمدن اسلامی می‌رویم یا داریم به سمت وابستگی به غرب و وابستگی به آمریکا و تحت تأثیر قرار گرفتن نسبت به بافته‌ها و یافته‌های بی مغز غربی‌ها حرکت می‌کنیم؟ این خیلی مسئله مهمی است که سبک زندگی ما، ما را به کدام طرف دارد می‌کشاند. این نگاه، نگاه سیاسی است که می‌بینید از فرهنگ سرچشمه می‌گیرد؛ بنابراین در دل فرهنگ، سیاست هم هست. با این نگاه به حوادث جامعه باید نگاه کرد.» (۳۱ مرداد ۱۳۹۵)
«حجاب جزو فروع دین است. حرمت آمیزش جنسی حرام جزو فروع دین است. اما نفس مقوله حریم جنسی، یعنی بین دو جنس حریمی وجودداشتن، یک اصل است. صحبت چادرسیاه نیست؛ صحبت روگیری نیست؛ صحبت اینکه حریم باید چطور باشد، نیست. ممکن است این مقوله در زمان‌های مختلف و به مناسبت‌های مختلف و در جا‌های مختلف شکل‌های مختلفی پیدا کند، اما نفس این حریم، یکی از اصول تفکر اسلامی ماست.» (۴ آذر۱۳۷۱)
پس حرام‌های سیاسی در تضاد با اصول تفکر اسلامی و واگرایی نسبت به آرمان‌ها معنا می‌یابند؛ خواه آن امر جزو اصول دین باشد یا جزو فروع دین؛ بنابراین در گفتمان انقلاب اسلامی، سیاست از فرهنگ سرچشمه می‌گیرد و دو عنصر حرکت عمومی جامعه و حرکت به سمت آرمان‌ها از عوامل تعیین کننده در اعلام محرمات سیاسی است.
رفتار‌های ضد استقلال، ضد عدالت اجتماعی، ضد ایجاد تمدن اسلامی، اقدام‌های وابسته ساز به غرب، حرکت‌های ضد سبک زندگی اسلامی همه جزو محرمات سیاسی می‌توانند قرار بگیرند؛ و وظیفه کل نهاد‌های حکومتی است که در حفظ هویت دینی و اسلامی ملت کوشا باشند که این فقط به رفتار و سلیقه یک دولت خاص محدود نیست، بلکه همه ارکان نظام باید بر اجرای آن بکوشند. زیرا بن مایه و معنا پیداکردن حکومت اسلامی در حفظ هویت دینی ملت و تلاش برای اقامه دین در جامعه است.
در اینجا این جمله معنای مشخص‌تری می‌یابد که «مسئله حجاب محدودیت شرعی و قانونی است. محدودیت دولتی نیست. قانونی است و شرعی است. کشف حجاب، هم حرام شرعی است، هم حرام سیاسی است.»
(۱۵ فروردین۱۴۰۲)